Głęboka czerwień

Po niezbyt udanym zwieńczeniu "zwierzęcej trylogii" Dario uraczył mnie kolejnym porządnym giallo.
Stylowy kryminał z bardzo dobrym klimatem i intrygą, a wszystko spotęgowane muzyką Goblinów, której nie da się zapomnieć.
Nie ma się co rozpisywać, trzeba to po prostu obejrzeć.

Bohaterowie zachowujący się jak idioci (kto normalny biegnie od razu na miejsce zbrodni, przecież morderca może dalej tam być i zrobić ci krzywdę, czyż nie?), pakowanie się w tarapaty choć wiadomo, że morderca zapewne wie, że to ty próbujesz go zdemaskować (i nie masz żadnej obstawy) - co więcej czekasz do następnego...

zdziwiłem się niesamowicie że w końcu muzyka tej kapeli może pasować do filmu...tak właśnie się stało... nie irytuje i zwyczajniej na świecie pasuje do filmu i podkreśla klimat i wydźwięk tego sztandarowego dzieła p.Argento.

Klasyczny tytuł i możliwe że właśnie dlatego moje oczekiwania były zbyt wygórowane. Muzyka i zdjęcia cudowne, natomiast gra aktorska, dialogi i fabuła na cóż można dużo lepiej...niestety

Film Argento jest kiczowaty do bólu i najmniej interesuje mnie czy to zamierzony efekt, czy nie. Klimat? Tak, ale jaki? Są ludzie, których rajcuje klimat jasełek i tacy, którzy dają się pokroić za... klimat prosektorium. Wszystko to jest mętne, kiczowato przeestetyzowane, dialogi głupiutkie, jakieś z rękawa wyciągnięte...