„Dziennik cwaniaczka 2” to kontynuacja filmu o przygodach Grega Heffleya – gimnazjalisty, dzięki któremu cwaniaczkowanie stało się fajne. To bohater książki Jeffa Kinneya, która sprzedała się w ponad 40 milionach egzemplarzy. Greg rozpoczyna właśnie siódmą klasę (czyli drugi rok w gimnazjum), a jego starszy brat Rodrick nieoczekiwanie staje się kumplem, gdy rodzice próbują ich ze sobą pogodzić. Przygody Grega były początkowo internetowym komiksem, w 2007 roku wydano je w formie książkowej. „Dziennik cwaniaczka” przez trzy lata był na szczycie bestsellerów „New York Timesa”. Młodzież oszalała na punkcie Grega i jego szkolnych przygód, istnieją dziesiątki for internetowych poświęconych Heffleyowi. Śladem nastoletnich fanów poszli ich rodzice, co nie dziwi Kinneya, który pisał z myślą o dorosłych wspominających szkolne lata. Pierwsza część filmu opowiadała o tym, jak Greg stawia czoło jednemu z większych życiowych wyzwań – pójściu do gimnazjum. Druga skupia się na relacji Grega ze starszym bratem. Do tej pory Greg i Rodrick byli wrogami. „Dziennik cwaniaczka 2” zaczyna się wraz z rozpoczęciem roku szkolnego. Greg zaczyna siódmą klasę, pozbył się serowej klątwy. Byłoby idealnie gdyby nie to, że Rodrick próbuje zrujnować mu życie. „To klasyczna opowieść o rywalizacji między rodzeństwem. Greg codziennie żałuje, że nie jest jedynakiem.” – mówi producent Brad Simpson. W filmie zobaczymy aktorów z poprzedniej części. Swoje role powtórzyli Zachary Gordon, Devon Bostick, Rachael Harris, Robert Capron, Steve Zahn. Zmienił się reżyser – za kamerą stanął David Bowers. „Praca nad tym filmem była jak zjazd rodzinny. Czuliśmy się jak na najfajniejszych koloniach.” – mówi Kinney i dodaje : „Kręcenie kolejnej części jest równie ekscytujące jak praca nad pierwszą. Wspaniale było patrzeć, jak wymyśleni przeze mnie bohaterowie ożywają.” Ekranizacja „Dziennika cwaniaczka” to trudne zadanie. Kinney opisuje mnóstwo anegdotek, które niełatwo przenieść na ekran. „Pierwszy film okazał się strzałem w dziesiątkę. Wiedzieliśmy, że musimy dołożyć wszelkich starań, aby druga część była jeszcze lepsza.” – mówi producentka Nina Jacobson, a scenarzysta Gabe Sachs dodaje : „Twórczość Jeffa Kinneya to dla scenarzysty fantastyczny materiał wyjściowy. Wykorzystaliśmy wiele jego pomysłów.” Film oparto na drugiej części książki, ale twórcy sięgnęli po wątki z pierwszej i kolejnych części, żeby uzupełnić główne wątki. „Trochę je pomieszaliśmy, żeby historia była kompletna. Greg się zmienił, już nie jest pierwszorocznym gimnazjalistą. Nabrał pewności siebie, czuje, że sprawy leżą w jego rękach.” – mówi reżyser a scenarzysta dodaje : „Jest bystrzejszy niż rok temu, ale wciąż ma nadzieję, że gimnazjum będzie najlepszym okresem w jego życiu. Zabawnie patrzeć, z jaką determinacją stara się zrealizować swoje plany.”

„Kiedy myślę o „Dzienniku cwaniaczku” mam przed oczami Zacha. To idealny Greg Heffley. Tchnął w tę rolę życie, ma w sobie coś z głównego bohatera. To spryciarz i gaduła. Może nie jest dokładnie taki jak Greg, ale kiedy sypie jego tekstami, wypada świetnie. Rzecz w tym, że Greg nie jest wredny, chociaż wygaduje złośliwości. Po prostu jest trochę zagubiony i szuka swojego miejsca w świecie.” – mówi Simpson. „Minął rok, a Zach wciąż jest sobą. Nabrał pewności siebie i warsztatu, wciąż ma świetną intuicję. Bez trudu powtórzył rolę Grega, jest w niej rewelacyjny.” „Greg Heffley stał się innym chłopakiem. W książkach zawsze jest taki sam, ale w naszym filmie przeszedł przemianę. Lepiej się dogaduje z Rowleyem, nie traktuje tej przyjaźni jak źródła obciachu.” – śmieje się Zach. „Kiedy mamy kilkanaście lat, rok różnicy to dużo. Greg jest starszy i to widać. Dojrzał, uspokoił się. Ale to nadal cwaniaczek Greg Heffley.” – mówi Simpson.

Devon Bostick ponownie wcielił się w Rodricka i zrobił to z ogromną przyjemnością. „W tej części filmu Rodrick jest nieco ważniejszą postacią niż poprzednio. Fajnie było wysunąć się na pierwszy plan.” – śmieje się młody aktor. „Rodrick dręczy Grega na okrągło. Uważa, że uczy młodszego brata życia. Jeśli Greg wyjdzie cało ze wszystkich wrednych gagów jakie serwuje mu brat, da sobie radę.” – dodaje Bostick. Kiedy braci połączy wspólna tajemnica, zaczną się ze sobą dogadywać. Wręcz się ze sobą zaprzyjaźnią… „Rodrick bierze Grega pod swoje skrzydła. Uczy go ważnych zasad i okazuje się, że jest dla młodszego brata wzorem.” Złote rady brzmią mniej więcej tak : 1) Nie bądź dobry w czymś, czego nie chcesz robić. 2) Zaniżaj oczekiwania rodziców. 3) Nie rób czegoś, co ktoś może zrobić za ciebie. Simpson podkreśla, że na castingach większość aktorów grała Rodricka jak typowego bezmózgiego osiłka, ale Devon się wyróżniał : „Pokazał, że Rodrick to chłopak z poczuciem humoru i charakterkiem. Nie wyobrażam sobie, żeby ktoś zagrał Rodricka lepiej niż Devon.”

Ważną postacią jest Holly Hills – nowa uczennica, która dołącza do klasy Grega. Jest śliczna, popularna i … nieosiągalna. A jednak Greg postanawia, że zostanie jego dziewczyną. Holly jest fanom książek doskonale znana i na pewno zastanawiali się, jak będzie wyglądać w wersji filmowej. „Uznaliśmy, że musi ją zagrać dziewczyna o takiej urodzie i uroku, że każdy chłopiec zwróci na nią uwagę.”¬ – mówi Jacobson i dodaje: „Peyton jest śliczna, ale i sympatyczna. Idealna Holly.”

W filmie znów zobaczymy kumpli Grega z pierwszej części. „Rowley, w którego wcielił się Robert Capron, to prostolinijny dobry dzieciak, który uważa, że wystarczy być sobą, żeby ludzie nas lubili.” ¬ - mówi Simpson, a Capron dodaje : „Przyjaźń Rowleya i Grega właściwie się nie zmienia. Greg nadal namawia Rowleya do robienia rzeczy, których ten robić nie chce, ale i tak się zgadza.” „Greg martwił się, że Rowley narobi mu obciachu, ale teraz zaakceptował, że są najlepszymi kumplami i już. Z jednej strony przyjaźń jest trochę jednostronna, a z drugiej szczera.” ¬– mówi Kinney. „Fani uwielbiają ten duet, więc zadbaliśmy o to, żeby w filmie nie zabrakło scen z Gregiem i Rowleyem. Greg szanuje Rowleya trochę bardziej niż rok wcześniej, ich przyjaźń ewoluuje, a jednocześnie nadal są dziwni. Chcieliśmy, żeby Robert pokazał pełnię swoich możliwości aktorskich. Jego Rowley jest niewinny, uroczy i zabawny.” – mówi Simpson. Kumplami Grega są też Fregley (Grayson Russell) czyli szkolny dziwak i Chirag Gupta (Karan Brar) czyli filigranowy Hindus. Nową koleżanką zostaje Holly Hills, a wrogiem numer jeden nadal jest Patty Farrell (Laine MacNeil). W roli taty Holly wystąpił Jeff Kinney, który jest też producentem wykonawczym filmu. „Byliśmy zaszczyceni, że wystąpił w filmie. Dwa tygodnie po skończeniu zdjęć do księgarni trafił piąty tom przygód Grega. Jeff zaprosił Zachary’ego, Roberta i Greysona na spotkania z fanami. Młodzi aktorzy wzięli też udział w paradzie z okazji Święta Dziękczynienia, na którą zaproszono pisarza. Jego wsparcie i przyjaźń wiele dla nas znaczą, jest dla nas ogromnym źródłem inspiracji.” -– mówi Simpson. David Bowers, chociaż nie nakręcił pierwszej części filmu, jest fanem przygód Grefa. „Możliwość pracy przy tym filmie była niewiarygodna. To wspaniałe doświadczenie, doceniam każdą chwilę spędzoną na planie.” – mówi reżyser.

Rodzice Grega to ważni bohaterowie filmu. Wcielają się w nich Rachael Harris i Steve Zahn. Niełatwo wychowywać Grega, Rodricka i Manny’ego, ale Susan Heffley daje sobie radę. „Zaczęła pracę w lokalnej gazecie. Pisze felietony o byciu rodzicem, więc uważa, że jej rodzina powinna być idealna. A powiedzmy sobie szczerze, że nie jest. W końcu to Heffleyowie.” ¬– mówi aktorka. „ Każdy rodzic wie, przez co przechodzi Susan i jej mąż. Więź między rodzeństwem jest wyjątkowa, dlatego Susan bardzo zależy na tym, żeby jej synowie się ze sobą dogadywali. Frank jest sceptycznie nastawiony do prób pogodzenia chłopaków, ale Susan się nie poddaje. Wymyśla system : płaci synom za wspólnie spędzony czas… mamo-dolcami.” – tłumaczy Nina Jacobson. „Susan nie jest cwaniaczkiem, ale jest sprytna. Wie, że mamo-dolce skłonią chłopaków do wspólnych działań.” – mówi aktorka, a Steve Zahm dodaje : „Frank, w przeciwieństwie do żony, nie jest entuzjastą pomysłu z mamo-dolcami. Z góry zakłada, że Rodrick wyroluje Grega i zgarnie kasę dla siebie.” „Książki Kinneya są pełne dziwnego poczucia humoru, ale podkreślają, że rodzina jest najważniejsza. Greg przekonuje się, że brat zawsze będzie przy nim. Dzieciaki identyfikują się z Gregiem, bo ma wady, jak każdy z nas. Cała rodzina Heffleyów jest niedoskonała, a jednak wspaniała.” ¬– podsumowuje Simpson.

Pasją Rodricka (poza uprzykrzaniem Gregowi życia) jest granie na perkusji w zespole Bródna Pieluha. Zespół nie gra nowatorskiej muzyki, nawet nie jest dobry, ale chłopakom nie brakuje charyzmy. Rodrick poświęca bębnieniu większość czasu wolnego i marzy o tym, jak to jest grać na scenie. Zespół w ogóle bardziej myśli o swoim wizerunku niż grze. Devon, podobnie jak grany przez niego Rodrick, chętnie sobie wyobraża, że jest gwiazdą rocka. „Brał lekcje gry na perkusji i bardzo się w to wczuł. Rodrick nie jest dobrym muzykiem, ale za to pełnym pasji.” ¬– tłumaczy Simpson, a Decon dodaje : „Jestem z siebie dumny, bo ram lepiej od Rodricka, a uczyłem się tylko tydzień!” Jeff Kinney napisał tekst do największego (jedynego?) przeboju Bródnej Pieluhy – kawałka „Wybuchowa pielucha”. „Rodrick jest przekonany, że dzięki temu numerowi zespół wygra konkurs talentów. Muzyka to jego pasja.” – mówi pisarz, a Devon dodaje : „Rodrick uwielbia tę piosenkę. Też ją polubiłem, bo jest głośna i energetyczna, a jednocześnie strasznie słaba.”

ZACHARY GORDON (Greg Heffley) jest zdobywcą Young Artists Award za rolę w „Twardej sztuce” z Jennifer Lopez i Jane Fondą. Zagrał w „Skarbie narodów 2” i „Braciach Bloom”. Użyczał głosu postaciom filmów animowanych (m.in. Madagaskar 2” i serial „Ni Hao Kai-lan”). Użyczy głosu Papiemu Juniorowi w „Chihuahua z Beverly Hills 2”. Lub koszykówkę, ping ponga i muzykę z lat sześćdziesiątych. Śpiewa, tańczy i uwielbia czytać. W przyszłości chce reżyserować filmy na podstawie swoich ulubionych książek. DEVON BOSTICK (Rodrick Heffley) zajmuje się aktorstwem od ośmiu lat. Na swoim koncie ma m.in. udział w „Adoracji” Atoma Egoyana, którą wyświetlano w 2008 roku na festiwalu filmowym w Cannes. Magazyn „Playback” uznał go za jednego z najbardziej obiecujących kanadyjskich aktorów. Można było go oglądać w takich filmach jak „Piła VI”, „Princess”, „Poeta”, „Ziemia żywych trupów”, „Stracić wszystko” czy serialu „Degrassi”. RICHARD CAPRON (Rowley Jefferson) wystąpił ostatnio w „Uczniu czarnoksiężnika”, który wszedł już na ekrany film. Zagrał u boku Nicolasa Cage’a. Jako ośmiolatek zaczął występować w Trinity Repertory Company. Wystąpił w kilku produkcjach, po czym dostał niewielką rólkę w „Hachiko: A Dog’s Story” Lasse Hallstroma. Wystąpił też w „Ślubnych wojnach” z Kate Hudson i Anne Hathaway. Uwielbia czytać (zwłaszcza książki o Harrym Potterze, Percym Jacksonie i Jamesie Bondzie), a także pisać. Podczas kręcenia „Dziennika cwaniaczka” napisał swój pierwszy treatment. Po zakończeniu zdjęć rozpoczął naukę w pierwszej klasie gimnazjum. RACHAEL HARRIS (Susan Heffley) wystąpiła w 2009 roku w wielkim przeboju kinowym jakim było „Kac Vegas”. Zagrała w takich filmach jak „Evan wszechmogący”, „Starsky  i Hutch” czy „Licencja na miłość”. Największą popularność przyniosło jej bycie korespondentką programu „The Daily Show with Jon Stewart”. Na swoim koncie ma role w serialach „Notes from the Underbelly” czy „Najgorszy tydzień”. W 2005 roku wystąpiła w „Fat Actress” – wcieliła się w makijażystkę Kirstey Alley. Grywa w teatrze – można było ją oglądać w „The Importance of Being Earnest,” “The Speed of Darkness” i “Home Fires.” Pochodzi z Ohio. Ukończyła Otterbein College. W połowie lat dziewięćdziesiątych przeniosła się do Los Angeles i dołączyła do trupy komediowej The Groundlings. STEVE ZAHN (Frank Heffley) to uznany aktor filmowy, telewizyjny i teatralny. Za rolę w „Happy, Texas” otrzymał w 1999 roku nagrodę na Festiwalu Filmowym w Sundance, a za występ w „Operacj świt” nominację do Independent Spirit Award. Najnowsze filmy z jego udziałem to „Wspólnicy z przypadku”, „Wyspa strachu”, „Dzikie łowy” i „Hotelowa miłość”. Zadebiutował w „Orbitowaniu bez cukru” Bena Stillera. Potem zagrał w „Szaleństwach młodości” Toma Hanksa, „Co z oczu to z serca” Stevena Soderbergha i „Chłopakach mojego życia” Penny Marshall. Obecnie gra w serialu ”Treme” stacji HBO, którego jest współtwórcą i producentem. „Treme” opowiada o Nowym Orleanie po huraganie Katrina widzianym oczami tamtejszych muzyków. Na małym ekranie można było go oglądać m.in. w „Czasie Komanczów” i „Detektywie Monku”. Pochodzi z Minnesoty. Studiował na Gustavus-Adolphus College, po pierwszym roku dostał rolę w „Biloxi Blues” w miejscowym teatrze, kształcił się w American Repertory Theater w Cambridge. Po przeprowadzce do Nowego Jorku dostał rolę w „Bye Bye Birdy” i „Sophistry”.

DAVID BOWERS (reżyseria) wyreżyserował takie filmy animowane jak „Wpuszczony w kanał” i „Astro Boy”. Karierę filmową zaczynał w Anglii, m.in. od pracy przy filmach „Kto wrobił Królika Rogera” i serialu „Danger Mouse”. Pracował w Amblimation Studio Stevena Spielberga gdzie pracował przy takich filmach jak „Balto” czy „Amerykańska opowieść : Feivel rusza na Zachód”. Po przeprowadzce do Los Angeles dołączył do DreamWorks Animation gdzie pracował przy takich filmach jak „Książę Egiptu” czy „Uciekające kurczaki”. GABE SACHS & JEFF JUDAH (scenariusz) współpracują od 12 lat. Zaczynali od seriali „Luzaki i kujony” i „Studenciaki” Judda Apatowa. Z radością przyjęli propozycję pracy przy filmie na podstawie książki Jeffa Kinneya. Są fanami „Dziennika cwaniaczka”, choć przypomina im o własnych durnych akcjach z czasów gimnazjum… NINA JACOBSON (produkcja) pracuje w branży filmowej od 20 lat. Obecnie należy do pracowników DreamWorks Studios i założonej przez siebie wytwórni Color Force. Pracując w Walt Disney Motion Picture Group nadzorowała prace nad piętnastoma filmami, które zarobiły ponad 100 milionów dolarów – m.in. „Piratami z Karaibów”, „Skarbem Narodów”, „Pamiętniku księżniczki”. Pracowała z takimi twórcami jak Chris Nolan, M. Night Shyamalan, Wes Anderson i bracia Coen. Zaczęła prace u Disneya w 1987 roku. Rok później przeniosła się do Silver Pictures, a potem do Universali. Udziela się charytatywnie – m.in. w Women in Film Mentorship Program, Feminist Majority Foundation i Jewish Federation. Ukończyła prestiżowy Uniwersytet Browna. Mieszka w Brentwood gdzie wychowuje ze swoją partnerką trójkę dzieci. BRAD SIMPSON  (produkcja) jest współ-założycielem wytwórni Apparatus, którą prowadzi z Marciem Forsterem. Karierę w przemyśle zaczynał od pracy w kultowej nowojorskiej wytwórni filmów niezależnych Killer Films. Wyprodukował m.in. „Daleko od nieba”, które nominowano do Oscarów i Złotych Globów, i wyświetlano na festiwalach filmowych w Nowym Jorku, Wencji, Toronto. Był też jednym  producentów „Nie czas na łzy” Kim Peirce, w którym zagrała Hillary Swank (zdobyła za swoją rolę Oscara i Złoty Glob). Należał do ekipy producenckiej takich filmów jak „Party Monster”, „Dom na końcu świata”, „Idol”, „Cal do szczęścia”, „Zdjęcie w godzinę”. W latach 2003-2007 był prezesem wytwórni Appian Way założonej przez Leonarda DiCaprio, a w 2008 roku założył Apparatusa. Pierwszym filmem realizowanym przez tę wytwórnię jest „Machine Gun Preacher”. JEFF KINNEY (produkcja wykonawcza) został ogłoszony w 2009 roku jednym ze stu najbardziej wpływowych ludzi na świecie (ranking magazynu „Time”). Jest autorem książki „Dziennik cwaniaczka”, która rozeszła się w 33 milionach egzemplarzy i została przetłumaczona na 33 języki. Studiował na Uniwersytecie w Maryland gdzie zaczął pracę na komiksem drukowanym w uczelnianej gazetce. W 1998 roku zaczął spisywać pomysły do książki, nad którą pracował sześć kolejnych lat. W 2006 roku podpisał kontrakt z wydawcą Harrym N. Abramsem. Wydano cztery książki o tytułowym cwaniaczku – wszystkie okupywały wysokie miejsca na listach bestsellerów. Jest dyrektorem kreatywnym strony http://www.poptronica.com skierowanej do najmłodszych. Mieszka w Massachusetts, ma żonę i dwóch synów. JACK GREEN (zdjęcia) ma na swoim koncie nominację do Oscara za zdjęcia do filmu „Bez przebaczenia” w reżyserii Clinta Eastwooda. Pracował z Eastwoodem przy „Madison County” i „Birdzie”, a także „Wzgórzu rozdartych serc”, „Białym myśliwym, czarnym sercu”, „Doskonałym świecie”, „Północy w ogrodzie dobra i zła”, „Kosmicznych kowbojach”, „Różowym cadillacu” i dokumentalnym „Eastwood o Eastwoodzie”. Jest autorem zdjęć do takich filmów jak „40letni prawiczek”, „50 pierwszych randek”, „Przerwana lekcja muzyki” czy „Prawdziwa zbrodnia”. BRENT THOMAS (scenografia) pracuje obecnie na planie filmu „Ramona and Beezus”. Stworzył scenografie do „Skoku na kasę”, „Złów i wypuść”, Wyścig marzeń” czy „Z podniesionym czołem”. Jest laureatem nagród przyznawanych na Houston Internartional Film Festival i Columbus International Film Festival za scenografię do filmu „Passage”. ETHAN SMITH (koprodukcja) pracował przy takich filmach jak „W” Olivera Stone’a czy „SherryBaby” i serialu „Everwood”. EDWARD SHEARMUR (muzyka) jest jednym z najpopularniejszym kompozytorów filmowych. Ostatnio skomponował muzykę do „Ocalonych” („Passengers”) z Anne Hathaway, „Zawodowców” („Righteous Kill”) z Alem Pacino i Robertem DeNiro i „Meet Bill”. Współpracował przy takich filmach, jak „Czterdziestoletni prawiczek” („The 40 Year Old Virgin”), „Klucz do koszmaru” („The Skeleton Key”), „Drużyna specjalnej troski” („Bad News Bears”), „Wielkie kino” („Epic movie”), „Miss agent 2: uzbrojona i urocza”(„ Miss Congeniality 2: Armed & Fabulous”), czy „Władcy ognia” („Reign of Fire”). Trzykrotnie nagrodzono go nagrodą BMI Film & TV – za „Aniołki Charliego: zawrotną szybkość” („Charlie’s Angels: Full Throttle”), „Aniołki Charliego” („Charlie’s Angels”) i „Miss agent” („Miss Congeniality”). Nagrodzono go Emmy za muzyczny motyw przewodni do „Mistrzów horrorów” („Masters of Horror”).