Kanwą dokumentu jest historyczny dokument, a zarazem zapis prywatnego życia – dziennik Dawida Sierakowiaka czytany przez Macieja Stuhra. Zachowane notatki rozpoczynają narrację u progu drugiej wojny światowej i obejmują czasy przemocy, nienawiści, głodu oraz cierpienia. Są również przenikliwym spojrzeniem na polityczne przetasowania w Europie oraz barometrem nastrojów wśród Żydów. Największa część materiału pokazuje jednak przerażającą, ale i zaskakującą codzienność łódzkiego getta.