"Dziady. Tytuł roboczy" opowiada o legendarnym spektaklu w reż. Kazimierza Dejmka z 1967. W tym roku, 30 stycznia, obchodzimy 57. rocznicę zdjęcia spektaklu z afisza Teatru Narodowego. To film o najbardziej znanym polskim przedstawieniu teatralnym, o którym napisano tak wiele, że wszystkim wydaje się, że go widzieli na żywo, chociaż nie było ich wówczas na świecie, a spektakl zagrano zaledwie jedenaście razy.

 

Film jest próbą odejścia od tradycji zwyczajowego łączenia przedstawienia "Dziadów" z wydarzeniami Marca ’68. Dużo mocniej autorzy skupiają się na opowieści o samym spektaklu jako dziele teatralnym w różnych jego aspektach: muzycznym (jako polski przykład popularnego europejskiego nurtu odkrywania muzyki średniowiecznej Early Music Revival), scenograficznym, aktorskim (z szczególnym uwzględnieniem bardzo niedocenionej i dotychczas nieprecyzyjnie zinterpretowanej roli Księdza Piotra w wykonaniu Józefa Duriasza) a także przyjrzeniu się „Dziadom” i „staropolskim” przedstawieniom Dejmka jako pierwszym tekstom „ludowej historii Polski” w powojennym teatrze. Pokazują w ten sposób jak wielowymiarowe, precyzyjnie skonstruowane i nowoczesne w artystycznych zamierzeniach było to przedstawienie.

W filmie wykorzystano prawdopodobnie wszystkie istniejące audiowizualne materiały archiwalne ze zbiorów WFDiF i TVP. Twórcy dotarli do oryginalnych nagrań audio protestujących studentów, zarejestrowanych w trakcie ostatniego spektaklu 30 stycznia 1968 roku i sceny Pani Rollison i Senatora z udziałem Barbary Rachwalskiej, Zdzisława Mrożewskiego i Jana Kobuszewskiego.

To próba zmierzenia się z legendą roli Konrada Gustawa Holoubka, historią większą niż teatr i siłą obowiązującej narracji.