Dusiciel z Bostonu

Okropnie sie wynudziłem. Zero napięcia, zero sensu. Kiepski scenariusz, kiepska reżyseria.

Film pretendował do miana "rzetelnego", w przedstawianiu faktów o Albercie DeSalvo. Tym czasem
końcowa notka mnie pozbawiła wszelkich złudzeń co do tego. Z seryjnego mordercy, zrobili
niewinnego, chorego człowieka. Gdzie tu jest poszanowanie dla jego ofiar? DeSalvo został przecież
skazany za inne przestępstwa...

Może i nie jest to porywające widowisko, ale mocno nadrabia grą aktorską głównych postaci. Twórcy próbowali trochę psychologizować, pokazując "ludzką twarz" tytułowego sprawcy, a odtwórca jego roli sprostał aktorskiemu zadaniu.

Film do pewnego momentu trzyma w napięciu, a potem, gdy wszystko jest już jasne, zagadka...

Nie zgadzam się z opiniami krytyków, bo film jest naprawdę dobry. Dzielenie ekranu na części mi akurat przypadło do gustu, bo jest to coś nowego i oryginalnego. Fabuła jest dobrze poprowadzona - ukazanie śledztwa policji przeplatanego z kolejnymi morderstwami. Mam trochę mieszane uczucia co do postaci głównego...

Tytułowa rola rozwiewa wszelkie wątpliwości. To był geniusz.
Zagrać potwora ani przez moment nie popadając w manię wielkości, narcyzm, a wręcz przeciwnie, grając osobę delikatną, kruchą.
Niespotykana dyscyplina, bo CURTIS pamięta, że gra nie tyle potwora,
przede wszystkim gra osobę chorą. Wzbudza litość.

Wybitna...