Najnowsze dzieło twórców słynnego Lewiatana (konkurs 13. NH) to filmowy hołd złożony ludzkiej anatomii, dokumentalny poemat o relacji z ciałem, które jest naszym najwierniejszym życiowym towarzyszem, a o którym tak niewiele zwykle wiemy. Tytuł nawiązuje do siedmiotomowego traktatu, jaki w połowie XVI wieku opublikował flamandzki uczony Andreas Vesalius. Jego praca była pierwszym wydanym drukiem tekstem naukowym poświęconym budowie ludzkiego organizmu i zrewolucjonizowała medycynę. Véréna Paravel i Lucien Castaing-Taylor idą tropem renesansowego lekarza, zaglądając – z właściwym sobie wizualnym rozmachem – w głąb ludzkich ciał. Nie jest to kino dla widzów wrażliwych, bo ta antropologiczna podróż oznacza długie i wnikliwe sceny badań, operacji oraz zabiegów. Granica między widzem a tym, co widać na ekranie, szybko się zaciera – znajdujemy się wewnątrz pulsującej, rządzącej się własnymi prawami materii. Jest to doświadczenie dość ekstremalne, ale wyjątkowe i intrygujące. Z kolejnych obrazów tkanek, komórek i narządów wyłania się opowieść o cykliczności życia i śmierci. Oraz niepowtarzalny, mieniący się kolorami i kształtami pejzaż anatomicznego kosmosu.