Na portugalskiej scenie filmowej Joaquim Pinto to człowiek instytucja. Reżyser od 20 lat jest nosicielem wirusa HIV, choruje też na żółtaczkę typu C. "Co teraz? Przypomnij mi" to jego wideopamiętnik z roku, w którym poddał się eksperymentalnej terapii. Leki osłabiają ciało i zmieniają świadomość: wyostrzają percepcję, wymazują pamięć,... Na portugalskiej scenie filmowej Joaquim Pinto to człowiek instytucja. Reżyser od 20 lat jest nosicielem wirusa HIV, choruje też na żółtaczkę typu C. "Co teraz? Przypomnij mi" to jego wideopamiętnik z roku, w którym poddał się eksperymentalnej terapii. Leki osłabiają ciało i zmieniają świadomość: wyostrzają percepcję, wymazują pamięć, czasem wywołują spiralę lęków i omamów. Zmuszają do zwolnienia tempa i zatrzymania się, co pozwala reżyserowi przyjrzeć się sobie, swojemu związkowi i otoczeniu. Kamera łapie niuanse i ulotne chwile: twarze sąsiadów, gesty kochanka, azorskie pejzaże. Nawet brudna szyba w samochodzie staje się przedmiotem rozważań, w takim samym stopniu jak krajobraz, który się za nią rysuje. Intymny, elegijny autoportret jest zapisem zarówno słabości ciała, jak i triumfu ducha. Sporo w nim nostalgii człowieka żegnającego się ze światem, ale też dużo przyjemności: z patrzenia, myślenia, wspominania, filmowania. Życie duchowe – zdaje się mówić reżyser – może być równie satysfakcjonujące i intensywne, co zapasy w zmysłowym uniwersum. więcej