film
Chwasty
Ironweed1987
2h 23m
Bezdomny alkoholik, dręczony wyrzutami sumienia, próbuje dokonać rozrachunku z błędami przeszłości.
Chwasty
reżyseria Hector Babenco
scenariusz William Kennedy
produkcja USA
premiera 18 grudnia 1987 (Światowa)
nagrody Film otrzymał 2 nagrody oraz 3 nominacje
Ranking ról
Opis filmu Chwasty
Osadzona w realiach amerykańskiej rzeczywistości końca lat 30 akcja rozgrywa się w Albany w stanie Nowy Jork. Od 22 lat domem Francisa Phelana (Jack Nicholson) jest ulica. Śpi na kartonach, żywi się odpadkami, czasem zarobi parę groszy, które od razu przepija. W delirycznych wizjach jawi się przed nim całe przeszłość. Porzucił życie... czytaj dalej
Informacje o filmie Chwasty
premiera 18 grudnia 1987 (Światowa)
boxoffice $7 393 346 w USA
budżet $27 000 000
na podstawie William Kennedy (powieść)
studio Home Box Office (HBO) / Keith Barish Productions / TAFT Entertainment Pictures
tytuł oryg. Ironweed
inne tytuły więcej
Gene Hackman, Jason Robards, Paul Newman, Robert De Niro, Robert Duvall i Sam Shepard chcieli zagrać rolę Francisa Phelana, ale autor książki, na podstawie której powstał film, William Kennedy, widział w tej roli Jacka Nicholsona.
Jack Nicholson chciał, aby jego syn Caleb Goddard zagrał młodego Francisa Phelana, jednak ten nie dał się namówić.
Akcja filmu rozgrywa się w roku 1938, jednak na jednym z billboardów widać reklamę filmu pt. "Bracia Marx w cyrku", który powstał rok później.
Zrealizowane w 1987 roku "Chwasty" nie są w Polsce filmem szczególnie znanym. Fakt ten może dziwić, zważywszy na nazwiska, jakie widnieją w obsadzie filmu Hectora Babenco. Jack Nicholson i Meryl Streep w głównych rolach to rekomendacja jakich mało, co ciekawe, duet ten mogliśmy jak dotąd oglądać na ekranie zaledwie dwa razy. Dodajmy do tego świetny scenariusz, nie gorzej obsadzony i zagrany drugi plan, a powstanie film, obok którego nie powinien przejść obojętnie żaden z miłośników X muzy. więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Człowiek się rodzi żeby umrzeć. Wszystko pomiędzy to seria mniej lub bardziej zapamiętywanych wydarzeń, często pomyłek. Jeden dramat może rzutować na całe życie. I jak zwykle co człowiek to inny sposób przeżywania własnej tragedii. Jedni chcą żyć wiecznie, inni tylko o to pytają. Jeszcze inni zarzekają się, że w...
"... nie mogę sobie znaleźć miejsca".
Wygląda na to, że kinematografia nam przymarła.
Może to tylko stan hibernacji i przyszłe kino wyda na świat odrobinę dobrej sztuki.
Pozostaje mieć nadzieję,iż reżyserzy pamiętają jeszcze, gdzie leży "...droga mleczna..."
Póki co, pozostaje nam klasyka.
