książę napisała Elizabeth Harriet Stowe :P

Harriet Beecher Stowe

Była 1 z cenzurowanych w Ameryce i carskiej Rosji.

Wazka16 jaka cenzura - z wikipedii.pl:
"W XIX wieku liczbą sprzedanych egzemplarzy ustępowała jedynie Biblii, w ciągu roku od publikacji sprzedano 300 tysięcy egzemplarzy książki w samych tylko Stanach Zjednoczonych."

Ta książka wzmocnila tylko ruch antynioewolniczy w USA i stała się jednym z przyczynków wojny secesyjnej 1860-1865.
Owszem nie cieszyłą się popularnością na nbiewolniczym południu i były akcje zastraszania księgarzy, którzy ją rozprowadzali w tym rejonie, ale de facto nie była (w niewolniczych stanach) prawnie cenzurowana - patrz 1 poprawka.

Wikipedia to kiepskie źródło informacji.

Z Wikipedii był tylko cytat, reszta poparta moją wiedzą poza wikipedianą:).
Zresztą to samo info można znaleźć na wprowadzeniach lub opisach zamieszczonych na samych egzemplarzach tejże książki.

Jak wspomniałem można rzec, że książka była cenzurowana, ale to nie będzie nawet połowiczna prawda. Wyjaśniam dlaczego:
1. Ilość nakładu przeczy cenzurze. Mało tego, autorka stała się słynną postacią ówczesnej amerykańskiej sceny literackiej. Dzieło Chata Wuja Toma wprowadziło ją na salony i stała pożądaną (na Północy) osobistością - publikacje różnych dzieł na łamach gazet etc. Jak już wspomniałem wzmocniła ona ruch anty-niewolniczy przez co spolaryzowała jeszcze bardziej amerykańskie społeczeństwo.
2. Oczywistym jest, że dla południowców (vel Konfederatów) owa powieść była wysoko nieporęczna. Stąd brały się różne formy nacisku - łagodniejsze czy brutalne - mające zapobiec nierozprzestrzenianiu się tej pozycji literackiej w stanach Południa (pomimo 1 poprawki która definitywne zabraniała cenzury). Chata Wuja Toma była jednak na tyle kontrowersyjna, że pomimo "zbanowania" przez różne organizacje (zgromadzenia religijne, kręgi polityczne, grupy interesów, zwykłe tłumy ludzi etc [np kary za rozprzestrzenianie]) była w miarę dostępna w tym rejonie. Nie powinien zatem dziwić fakt, że powieść ta dorobiła się dużej ilość ripost i krytyk (nawet w formie kontr-powieści). Świadczy to dobitnie o tym, że pomimo zbanowania w niektórych rejonach USA, nie była to schowana pod ladę na wieki i nieznana ówczesnej amerykańskiej publice pozycja.

PS. Miała się znaleźć na liście ksiąg zakazanych Watykanu - nie jak w przypadku Południa USA i Rosji z powodu ataku hierarchii zastanej społecznej, ale z powodu akcentowania wyższości prostej, niezinstytucjonalizowanej religii. Jednak postawa anty-niewolnicza wybroniła pozycję.

To taka amerykańska Mniszkówna. Nie wiem jak film, ale książka - szmira okropna. Im bardziej autorka próbuje nas wzruszyć, tym większą wzbudza wesołość (niezamierzoną) i politowanie. Naprawdę szkoda, że taka grafomanka wzięła się za tak poważny temat.