Sześcioletnia "Bułeczka" po śmierci rodziców trafia do domu wuja. Mała kuzynka Dziunia przyjmuje ją bardzo niechętnie. Dziewczynce brak rodzinnego ciepła. Wuj nie może poświęcić jej wiele czasu, a jego żona jest wciąż nieobecna. Pracuje jako reżyser w innym mieście. Prowadząca dom gospodyni Małgorzata bezkrytycznie kocha Dziunię, a do "Bułeczki" nie czuje sympatii. W końcu "Bułeczka" ucieka do poznanego kiedyś wiejskiego weterynarza. Po zniknięciu dziewczynki Dziunia zaczyna rozumieć, jak wielką krzywdę wyrządziła kuzynce swoją dokuczliwością. Wyrzuty sumienia dręczą także gosposię. Odnaleziona "Bułeczka" wraca i już w atmosferze serdeczności adaptuje się w nowej rodzinie. Ciężka choroba Dziuni zbliża do siebie obie dziewczynki. Przyjeżdża matka. "Bułeczka" mówi jej, jak bardzo Dziunia za nią tęskniła. Nadchodzi rok szkolny. "Bułeczka" i Dziunia razem rozpoczynają naukę.

Bułeczka to dziewczynka o wielkim sercu. Pewnego dnia przyjeżdża do swojego bogatego wujostwa. Nie może porozumieć się z przemądrzałą i nieprzyjemną Dziunią, która wyśmiewa się z niej cały czas. Bułeczka swoim dobrym sercem pokaże rodzinie, że można żyć uczciwie.