A cóż to za poppsychologia?

Raczej znajomość życia. Dogłębna i odarta z iluzji niedojrzałych (straumatyzowanych) fantazji. 
UWAGA: Scena w kilku pierwszych kadrach, gdy Romy po seksie z mężem masturbuje się do pornosa, w którym "tatuś zabawia się z córeczką" jest tu kluczowa. Po niej miałam nadzieję, że będzie to dogłębne i mocne studium przypadku (jedne z lepszych prawd o perwersjach "mumy & dady" w łóżku). Oczywiście - tylko dla wtajemniczonych.

*Reijn (nie Regina)

Dla mnie wstrząsem było zupełnie nie autoironiczne wykorzystanie w ścieżce dźwiękowej wielkiego dzieła Georga Michaela "Father Figure". W filmie jest wiele tropów, które są tylko muśnięte pędzlem, a nie namalowane. A być powinny, by można było dać coś więcej, niż 4/10! Wiele oczywistych interpretacji zachowania protagonistów, które scenarzystka stara się zmylić, pójść gdzieś indziej, niż powinna była pójść. Tym bardziej, że też ona to reżyseruje. Nic mnie nie zszokowało. Znudziło raczej. I nie "przegadam" niczego z mężem, po seansie tego filmu, jak sugerują niektórzy bogowie filmwebu, na forum tego filmu, bo uważam, że nie mamy czego. A ukazana problematyka władzy-uległości w tej problematycznej, moim zdaniem i toksycznej relacji, fałszywie obiecuje widzowi końcowe katharsis... Które zwyczajnie nie następuje. I zostaje pustka, mimo, że manierystyczny horror vacui

Nie zwróciłam uwagi na ścieżkę dźwiękową z hitem Georga Michaela "Father Figure", która dopełnia jedynie mój komentarz. 

Ona (reżyserka) ma na imię Halina, a Reijn to jej nazwisko.