Społeczność Kuna jest jedną z największych spośród Pierwszych Narodów w Ameryce Łacińskiej. Zamieszkuje wyspy na Morzu Karaibskim u wybrzeży Panamy. Zdobywca Oscara, reżyser i antropolog Pierre-Dominique Gaisseau, spędził tam 1975 rok, kręcąc film o ich matriarchalnej kulturze. Obiecał, że pokaże go plemieniu, ale nie spełnił obietnicy. Arysteides Turpana – Kuna, który studiował we Francji, walczy z tamtejszą biurokracją, aby wydobyć film z archiwów i pokazać go społeczności. Jednocześnie obserwujemy, jak młode pokolenie Kuna tworzy swoje media. Jeden z nich, Orgun Wagua, współpracuje z reżyserem.

Wielu starszych Kuna pamięta kręcenie filmu w latach 70. XX wieku. Konfrontują swoje wspomnienia z filmem, który po prawie pół wieku oglądają razem z młodym pokoleniem. Obserwujemy meta-filmowy, wielopoziomowy eksperyment. Peyrot stawia pytania o to, po co i dla kogo robi się kino dokumentalne oraz do kogo należy film dokumentalny. Czy do tego, kto go finansuje? A może do tego, kto jest jego autorem? Czy wreszcie do bohatera lub zbiorowości, którą przedstawia?