Film jest swego rodzaju hipotetyczną biografią Andrieja Rublowa, największego rosyjskiego malarza ikon - urodzonego krótko przed 1380 r. a malarstwem wyprzedzający swoją epokę o wieki. To postać, o której istnieje niewiele faktów, żył równolegle z wielkimi, burzliwymi wydarzeniami ówczesnej Rusi. To imponujące przedsięwzięcie, będące znakomicie naszkicowanym freskiem schyłkowego średniowiecza i początku odrodzenia, podejmuje jednocześnie wielki filozoficzny dyskurs na temat roli artysty w swej epoce - oddziaływania ducha czasów na wybitną osobowość, ale i proces odwrotny - wpływ wybitnej jednostki na kształtowanie się współczesnej mu rzeczywistości. Jednym z celów wielkiego dzieła Tarkowskiego było odtworzenie rzeczywistości początku XV wieku dla widza współczesnego, tzn. przedstawienie tej rzeczywistości tak, by widz nie odczuwał "zabytkowej", muzealnej egzotyki, ani w kostiumach, ani w dialogach, ani w obyczajach, ani w architekturze. Chcąc osiągnąć prawdę wynikającą ze świeżości spojrzenia, prawdę "fizjologiczną", reżyser zdecydował się odejść od prawdy archeologicznej i etnograficznej.

Arcydzieło mistrza Andrieja Tarkowskiego, jeden z najbardziej poruszających filmów na temat losu i wrażliwości artysty w dziejach kina. Do dziś olśniewająca tajemniczością obrazów i precyzją kompozycji opowieść o genialnym twórcy ikon z przełomu XIV i XV wieku - Andrieju Rublowie. Film bardzo niechętnie widziany przez władze radzieckie, doceniony natomiast przez samego Ingmar BergmanIngmara Bergmana, do dziś fascynujący coraz to nowych widzów i zastępy krytyków. Dzieło liryczne, okrutne, zagadkowe. Po prostu piękne.