Role

Rola Amelii została napisana z myślą o Emily Watson, jednak zrezygnowała z niej, ponieważ nie zna francuskiego oraz dlatego, że zdążyła już przyjąć rolę w filmie "Gosford Park". Pod uwagę była brana również Vanessa Paradis.

Yann Tiersen początkowo nie był przewidywany jako kompozytor ścieżki dźwiękowej. Jean-Pierre Jeunet usłyszał jego piosenkę po raz pierwszy, kiedy jechał na plan zdjęciowy.

Błędy w filmie

Księżna Walii Diana zginęła 31 sierpnia 1997 roku, a nie jak jest podane w filmie 30 sierpnia.

Podczas sceny w parku można zauważyć jak przechodnie gapią się na ekipę filmową oraz kamerę. Pewna mała dziewczynka nawet do niej macha.

Kiedy widzimy małego Nino w szkole, na tablicy jest data "vendredi 7 avril 1980", czyli piątek 7 kwietnia 1980. Problem w tym, że faktycznie 7 kwietnia w roku 1980 wypadł w poniedziałek.

W scenie, w której Amelia psoci w mieszkaniu właściciela sklepu z warzywami, rękaw od bluzki jest inaczej ułożony niż na ujęciu kiedy Amelia otwiera drzwi.

Podczas ujęcia w parku, zaraz przed momentem, w którym Amelia patrzy prosto w kamerę, kamera i nogi członków ekipy są widoczne w jej okularach.

Kiedy Amelia pisze na szkle, w zależności od ujęcia "d" zmienia się kilkakrotnie w "du".

Amelia nagrała tylko fragment Tour De France. Kiedy jednak taśma jest odtwarzana, widać wcześniejszy fragment, którego Amelia nie nagrała.

Film osadzony jest w roku 1997, a w scenie w której Amelia puka do drzwi domu w tle widać nowego WV Beetle dostępnego dopiero od roku 1998. W innych momentach filmu w tle widoczne są samochody dostępne w sprzedaży od 1999 roku (np. Fiat Punto, czy późniejsza wersja WV Golfa).

Ilość wina w kieliszku Amelii zmienia się w trakcie jej rozmowy z Dominikiem przy barze.

Kiedy Nino goni mężczyznę w czerwonych butach, obaj skręcają w prawą stronę zostawiając pociągi po swojej lewej stronie. W następnej scenie wychodzą oni z wyjścia po lewej i mają pociągi po swojej prawej.

Położenie słońca na niebie zmienia się zauważalnie od początku do końca sekwencji scen w parku.

Mąka z rękawa Amelii znika po tym, jak Nino dzwoni do drzwi.

Kiedy Amelia siedzi na schodach i po raz pierwszy zagląda do albumu Nino, ponad nią jest widoczny cień kamery.

Kiedy Nino zaczyna całować Amelię (po tym, jak ona całuje go trzy razy) pochyla głowę w prawo. W następnym ujęciu jego głowa jest pochylona w lewo.

Miejsce kręcenia

Niektóre miejsca, gdzie były kręcone sceny do filmu, można znaleźć w Paryżu na Montmarte: kawiarnia "Les 2 Moulins" znajduje się na początku ulicy Lepic, a sklep z warzywami i owocami "Collignon" na Trois Frères 56.

Film zrealizowano w Paryżu i Eaubonne (Francja) oraz w Kolonii (Niemcy).

Pozostałe

W ciągu pierwszych siedmiu tygodni wyświetlania we Francji, film obejrzało ponad sześć milionów widzów. Prezydent Chirac zażądał prywatnego pokazu filmu, a premier Jospin i wielu ministrów jego rządu obejrzało go w kinie.

Za pomocą techniki cyfrowej reżyser usunął graffiti z murów i nieczystości z ulic. Dzięki tym zabiegom Paryż w Amelii przypomina poetycko-realistyczne wizje miasta z filmów lat trzydziestych.

Reżyser zaczął kolekcjonować historyjki i wspomnienia, które później miały się złożyć na fabułę filmu, już w 1974 roku.

Jean-Pierre Jeunet inspirował się przy tworzeniu scenariusza między innymi książką Philippe'a Delerma "Pierwszy łyk piwa i inne przyjemności", która zrobiła furorę we Francji. Niedawno przetłumaczono ją również na język polski.

13 sierpnia 1997 roku to data kiedy Amelia postanowiła, że będzie uszczęśliwiać innych.

Obrazy na ścianie w sypialni Amelii (pies z obrożą i biały ptak) i jej wyimaginowany przyjaciel - krokodyl są dziełem artysty Michaela Sowy.

Kolorystyka filmu (zieleń, błękit i czerwień) jest inspirowana obrazami brazylijskiego artysty Juareza Machado.

"Podróżujący" krasnal został zainspirowany serią podobnych wybryków, które miały miejsce w Anglii i we Francji w latach dziewięćdziesiątych. W 1997 roku francuski sąd skazał przywódcę Front de Libération des Nains de Jardins (Frontu Wyzwolenia Krasnali Ogrodowych) za kradzież ponad 150 figurek. Pomysł został później wykorzystany w kampanii reklamowej internetowego biura podróży.

Gdy Samantha robi peepshow, pojawia się piosenka, której nie uwzględniono na soundtracku - "The Child" w wykonaniu Alexa Gophera.

Na soundtracku do "Amelii" znajduje się tylko osiem nowych utworów. Dziesięć ścieżek znajduje się na wcześniejszych solowych płytach Yanna Tiersena, a pozostałe dwie kompozycje należą do Russa Columbo oraz Fréhel.

Płyty ze ścieżką dźwiękowa wydane zostały w dwóch wersjach: podstawowej i limitowanej, na której znajdziemy cztery dodatkowe utwory (L'autre Valse d'Amélie, Les Deux Pianos, La Démarche i La Maison)

Audrey Tautou nie potrafiła puszczać "kaczek" na wodzie, sceny te zostały później zrobione przy użyciu efektów specjalnych.

W czerwcu 2010 roku "Amelia" zajęła pierwsze miejsce w nowym rankingu najlepiej nakręconych filmów, jakie powstały w latach 1998-2008 opublikowanym przez magazyn "The American Cinematographer".