To jeden z piękniejszych filmów jakie kiedykolwiek widziałam. Nie czytałam książki, ale od pierwszej sceny byłam jak zaczarowana prostotą i pięknem

naprawdę kawał porządnego kina, poza jak zwykle dźwiękiem, bo musiałem podkręcić głośność do poziomu ryku żeby dało się zrozumieć bohaterów. Opis filmu chyba od copywritera specjalisty od reklam maści na hemoroidy, natomiast sam film to prawdziwa perełka w polskim kinie. Da się zrobić film pomiędzy komediami w styku Kac Wawa oraz czarnym jak noc Bożym Ciałem. Bo obawiam się, że w Polsce film o zwyczajnych-niezwyczajnych najwyraźniej się nie opłaca...

Fajnie, że jest w polskim kinie ktoś taki jak Kinga Dębska. Na swoich bohaterów, normalnych ludzi, patrzy z empatią, czułością i serdecznością. Nie strzelają z kałacha jak Franz Maurer ani nie budują struktur jak Zbigniew Religa, tylko po prostu i aż SĄ. Najlepsza jest ta scena, w której Nastka obserwuję okolicę i mówi: "Teraz ta pani zamyka oczy i unosi głowę w stronę słońca. Po prostu jest". To jest piękne.

Jedno pytanie w sprawie książki, bo w filmie to chyba nie jest pokazane: czym zajmuje się Poldek? On gdzieś pracował, coś robił?