Role

Idealnym wyborem do roli Rachael według Philipa K. Dicka była Victoria Principal. Oprócz Sean Young do tej roli rozważano, m.in. Ninę Axelrod i Barbarę Hershey.

Dustin Hoffman był pierwszym wyborem do zagrania Ricka Deckarda. Pomimo zainteresowania aktora propozycją, Ridley Scott uznał, iż nie uosabia on postaci "twardego gliniarza". Poza nim brano pod uwagę: Tommy'ego Lee Jonesa, Gene'a Hackmana, Seana Connery, Jacka Nicholsona, Paula Newmana, Clinta Eastwooda, Arnolda Schwarzeneggera, Ala Pacino, Burta Reynoldsa, Williama Devane'a, Raula Julię, Christophera Walkena, Scotta Glenna, Frederica Forresta, Roberta Duvalla, Judda Hirscha, Cliffa Gormana, Petera Falka oraz Nicka Nolte. 

Deborah Harry była brana pod uwagę do roli Pris.

Joe Pantoliano był kandydatem do roli J.F. Sebastiana.

Ridley Scott początkowo chciał, żeby rolę Leona dostał Frank McRae. Zmienił jednak zdanie, gdy Brion James pojawił się na przesłuchaniu.

Na potrzeby filmu zatrudniono gimnastyczkę, która miała zastąpić aktorkę Daryl Hannah w scenie walki pomiędzy Pris a Deckardem. Jednak reżyser Ridley Scott ćwiczył to ujęcie tak wiele razy, że ostatecznie dublerka nie była w stanie pracować z powodu zmęczenia. Ostatecznie więc w scenie wystąpił gimnastyk, którego udało się znaleźć podczas przerwy na lunch.

Pete Townshend zrezygnował z napisania muzyki do filmu.

W 1969 roku Martin Scorsese i Jay Cocks spotkali Philipa K. Dicka, aby omówić możliwość adaptacji powieści na film, do czego jednak nigdy nie doszło.

Hampton Fancher chciał, by rolę Deckarda zagrał Robert Mitchum, a w roli Tyrella widział Sterlinga Haydena.

Błędy w filmie

W około 30-tej minucie filmu Deckard, jadąc samochodem, przesłuchuje nagranie Leona z testu Voighta-Kampha. Wtedy Holden mówi: "Let's continue, shall we?", ale na początku filmu w tej samej scenie mówił "Shall we continue?".

W scenie, gdy Leon rzuca Deckardem o szybę samochodu, można zauważyć, że szyba ta była rozbita już wcześniej, zanim usłyszeliśmy dźwięk tłuczonego szkła, gdy Deckard w nią uderzył.

Gaff i Deckard, lecąc na spotkanie z Bryantem, dwa razy mijają dach tego samego budynku.

Kiedy Pris (Daryl Hannah) wraz z J.F. Sebastianem (William Sanderson) wychodzą z windy, widzimy, że jej włosy są suche. Jednak w następnej scenie, gdy Pris jest już w jego mieszkaniu, włosy są znowu mokre.

Kiedy Deckard i Bryant przysłuchują się taśmie z testu Leona, dialog pomiędzy nim i Holdenem nie przebiega tak szybko, jak w oryginale.

Nuty, które Rachael czyta w mieszkaniu Deckarda, grając na pianinie, nie pokrywają się z tym, co kobieta faktycznie gra. Poza tym jest to opracowanie nut na gitarę, a nie - na fortepian. Dodatkowo Rachael naciska czarne klawisze, ale gama, jaką słychać, to C-dur, która składa się wyłącznie z białych klawiszy.

Gdy na bazarze starsza kobieta odczytuje numer seryjny z łuski węża, jest on inny od tego, który wyświetla się jej na ekranie.

Zdjęcie Zhory, które Deckard wydrukował, nie zgadza się z tym, które widział na ekranie.

Przed poddaniem Rachael (Sean Young) testowi Voight-Kampffa, Deckard (Harrison Ford) udaje, że wyciąga akcesoria. Jednak w tej scenie widzimy, że maszyna do testu już jest na stole.

Ułożenie figur na szachownicy J.F. Sebastiana nie zgadza się z ułożeniem u Tyrella.

Podczas testu Leon mówi "Let me tell you about my mother". Jednak kiedy Deckard wspomina to wydarzenie, jadąc w tunelu, słyszymy "I'll tell you about my mother".

Kiedy Deckard spotyka Zhorę w przebieralni, nie ma ona tatuażu na policzku, który mogliśmy zauważyć na zdjęciu. Pojawia się on dopiero po obróceniu jej ciała, zaraz po zabójstwie.

Kiedy Zhora (Joanna Cassidy) przebiera się w garderobie, widzimy jak zakłada buty na obcasie. Jednak podczas ucieczki podeszwy jej butów są płaskie.

W finałowej scenie na dachu Roy Batty (Rutger Hauer) wypuszcza gołębia. Gdy go uwalnia, jest ulewa. Jednak kilka chwil później widzimy, że ptak odlatuje w bezchmurne niebo. Błąd ten poprawiono w wersji z 2007 roku (tzw. "Final Cut").

Ukazana w końcowej scenie filmu papierowa figurka origami przedstawiająca jednorożca, zmienia kształt między ujęciami. Błąd ten dotyczy wersji reżyserskiej filmu.

Deckard wydaje komendy głosowe maszynie typu Esper, by znaleźć więcej szczegółów na zeskanowanej fotografii. W wielu momentach czynności, jakie wykonuje urządzenie, zupełnie rozmijają się z poleceniami Deckarda.

Gdy Deckard strzela w kierunku Batty'ego, można przez krótką chwilę zauważyć członka ekipy filmowej w tle po prawej stronie głowy Deckarda.

Gdy Deckard jest ścigany przez Batty'ego, na ścianie budynku Bradbury można zauważyć dwa cienie należące do reżysera Ridleya Scotta oraz operatora Jordana Cronenwetha. Błąd poprawiono w reżyserskiej wersji filmu z 2007 roku.

Gdy Deckard pyta Rachael, czy sowa Tyrella jest sztuczna, ta odpowiada "Of course it is", ale ruchy jej ust nie pasują do tego, co słyszymy na ekranie. Stało się tak, gdyż w czasie kręcenia zdjęć aktorka Sean Young odpowiedziała na pytanie "Of course not". Reżyser Ridley Scott zmienił to podczas postprodukcji, gdyż zależało mu na pokazaniu perfekcji Tyrella w tworzeniu imitacji żywych istot.

Podczas rozmowy Deckarda ze sprzedawcą węży, można zauważyć, że ruchy warg ich obu nie pasują do wypowiadanych przez nich słów.

Gdy Deckard i Bryant przeglądają video z zapisem badania empatii Leona, można usłyszeć, że replikant zająkuje się przed podaniem numeru mieszkania, co nie miało miejsca w początkowej scenie filmu.

Deckard przegląda w swoim mieszkaniu fotografię ukazującą młodą Rachael z matką, można jednak zauważyć, że w filmie wykorzystano dwa zdjęcia. Pierwsze z nich trzyma w rękach, a gdy drugie zostaje poddane zbliżeniu, ożywa na chwile. Położenie cieni na obydwu zdjęciach dowodzi, że zostały zrobione w różnych porach dnia.

W mieszkaniu Deckarda, kolor szminki Rachael zmienia się w czerwony lub różowy zależnie od ujęcia.

Gdy Deckard czeka poza budynkiem Bradbury, można zauważyć kable służące do podniesienia policyjnego pojazdu. Ten błąd został poprawiony w wersji reżyserskiej z 2007 r.

Rajstopy pojawiają się i znikają z nóg Pris podczas walki replikantki z Deckardem.

Po zabiciu Zhory Deckard udaje się po butelkę mocnego trunku na poprawę humoru. Prosi sprzedawcę o "Tsingtao", a ten podaje mu flaszkę jasnego płynu. W rzeczywistości "Tsingtao" to piwo typu Pilsner, sprzedawane w standardowych butelkach.

Gdy Roy Batty i Leon wchodzą do "Eye World" w celu przesłuchania Hannibala Chewa, w środku panuje bardzo niska temperatura, która jest zabójcza dla człowieka. Jednak można zauważyć wodę kapiącą z lodowych sopli.

Szorty, które ma na sobie Batty podczas sceny na dachu, zmieniają się między ujęciami.

Gdy Roy Batty znajduje ciało Pris, dociska jej zakrwawioną dłoń do twarzy, co pozostawia za sobą dwie równoległe smugi krwi. W następnej scenie pozostaje już tylko jedna, począwszy od górnej wargi, aż do podbródka.

Podczas rozmowy Roya i Leona z Chewem w chłodni, nakrycie głowy mężczyzny kilkakrotnie zmienia się między ujęciami.

Tuż przed zabiciem Tyrella przez Roya, z nosa androida zaczyna zwisać kropla potu, która znika w następnym ujęciu.

Gdy Zhora uderza Deckarda dłonią w bok szyi, łowca androidów reaguje na cios dopiero kilka sekund później.

Gdy Deckard śni o jednorożcu, z bliska można zauważyć, że róg się chwieje i został tylko przyklejony do głowy prawdziwego konia. Błąd ten naprawiono w wersji z 2007 roku.

Bryant mówi o ucieczce szóstki androidów, z których jeden zginął podczas próby włamania do budynku Tyrella, jednak w filmie jesteśmy świadkami śmierci czwórki z nich, co nasuwa pytania o losy ostatniego z androidów. Błąd ten poprawiono w wersji wersji reżyserskiej, gdzie Bryant wspomina o dwójce usmażonych zbiegów.

Kiedy Deckard strzela do uciekającej Zhory, replikantka wpada na kilka warstw szkła, a następnie upada na brzuch z głową odwróconą w prawym kierunku. Gdy stróż prawa podchodzi do ciała, zarówno głowa jak i ramiona Zhory zmieniają swoje położenie.

Deckard dwukrotnie strzela do Zhory, raniąc ją w prawe ramię. Później można zauważyć, że zwłoki mają rany na prawym i lewym ramieniu.

Gdy Deckard poddaje Rachael testowi Voighta-Kampffa, jej oczy są ukazane w odcieniu zieleni, chociaż w rzeczywistości powinny być barwy ciemnego brązu.

Gdy Deckard strzela do Zhory, replikantka uderza w szkło. Widać wtedy, że Joannę Cassidy zastąpiła kaskaderka. Błąd ten poprawiono dopiero w wersji z 2007 roku.

Po zabiciu Zhory jej oczy nadal się poruszają.

Kiedy Zhora atakuje Deckarda, na jej ustach nie ma szminki. Pojawia się ona dopiero po jej śmierci.

W scenie, kiedy Zhora ginie z ręki Deckarda, widać, że położenie jej nóg zmienia się w zależności od ujęcia.

Kiedy Deckard schodzi z wózka podczas pościgu za Zhorą, w tle widać mężczyznę w dziwnych okularach przeciwsłonecznych. W kolejnym ujęciu mężczyzna znika.

W scenie, w której Roy jest w budce telefonicznej, widać palce na jego ramieniu. Kiedy z niej wychodzi, widzimy, że był w niej sam, a budka nie mogła pomieścić dwóch osób.

Bryant mówi Rickowi o "czterech skórach" ale kiedy oglądają taśmę w pokoju, pada stwierdzenie, że uciekło sześciu replikantów.

Z informacji w policyjnej bazie danych dowiadujemy się, że Roy Batty został stworzony w 2016 roku. Ponieważ długość życia replikantów typu Nexus 6 wynosi 4 lata, a akcja toczy się w 2019 r., Batty powinien "żyć" do 2020 r.

Miejsce kręcenia

Film nakręcono w Shepperton i Londynie (Anglia, Wielka Brytania) oraz w Burbank i Los Angeles (Kalifornia, USA).

Pozostałe

Monolog Roya Batty'ego to improwizacja grającego go Rutgera Hauera. W oryginalnym scenariuszy scena ta była dłuższa, ale tekst przerobiony przez aktora przeszedł do historii kina.

W filmie jako budynku użyto model statku kosmicznego z filmu "Ciemna gwiazda". Jest on widoczny obok azjatyckiego plakatu, gdy pracownik Gaffa zbliża się do posterunku policji.

Rutger Hauer został poinsturowany przez reżysera, by w scenie rozmowy z Tyrellem wymówić słowo "father" tak, by mogło równie dobrze być zrozumiane jako "fucker".

Do ostatecznej wersji filmu nie trafiła scena, w której Deckard odwiedza w szpitalu rannego Holdena, postrzelonego przez Leona podczas testu Voighta-Kampfa. Holden z dużym trudem rozmawia, leżąc w oszklonym pojemniku, a jego rozmowa z Deckardem dotyczy ucieczki replikantów.

Partia szachów jaką rozgrywają Tyrell i J.F. Sebastian, jest oparta na prawdziwej rozgrywce pomiędzy Adolfem Anderssenem a Lionelem Kieseritzkym, która miała miejsce w Londynie w roku 1851. Rozgrywka ta przeszła do historii szachów jako "Nieśmiertelna partia" ("The Immortal Game").

Kiedy Rick Deckard (Harrison Ford) zatrzymuje Rachael (Sean Young) w swoim mieszkaniu, w pewnym momencie odpycha ją. Grymas bólu na jej twarzy jest prawdziwy, ponieważ podczas nakręcania tej sceny Ford pchnął Young zbyt mocno, co miała mu później za złe.

Ridley Scott przynosił na plan zdjęcie słynnego obrazu Edwarda Hoppera "Nocne marki", by pokazać ekipie, jakiego nastroju wymaga ten film.

Zdjęcia do filmu kręcono od 9 marca do 12 października 1981 roku.

Film ten jest dedykowany pamięci Franka Scotta, brata reżysera, który zmarł w 1980 roku przed rozpoczęciem zdjęć.

Łuska węża, którą widzimy pod mikroskopem elektronowym, jest w rzeczywistości pączkiem marihuany.

Podczas kręcenia ucieczki Pris (Daryl Hannah) po pierwszym spotkaniu z Sebastianem (William Sanderson) aktorka poślizgnęła się o mokrą powierzchnię i wybiła ręką szklaną szybę. W efekcie tego uszkodziła sobie łokieć w ośmiu miejscach. Grymas bólu na twarzy aktorki, jaki widzimy w filmie, był autentyczny.

Ridley Scott i Jordan Cronenweth osiągnęli efekt błyszczących oczu dzięki technice autorstwa Fritza Langa, znanej jako Proces Schüfftana. Światło odbija się w oczach aktorów dzięki połówce luster ulokowanych pod kątem 45 stopni od kamery.

Operator Jordan Cronenweth podczas realizacji filmu cierpiał na chorobę Parkinsona, a sama praca była dla niego wyczerpująca do tego stopnia, że pod koniec zmuszony był do poruszania się na wózku.

Naklejanie odblaskowych cekinów na ciele odtwórczyni roli Zhory, Joanny Cassidy, trwało 3 godziny.

Krajobraz Hadesu w pierwszym ujęciu został nakręcony za pomocą wymuszonej perspektywy. Sama miniatura miała 13 metrów głębokości i 18 metrów szerokości, a do kompletnego oświetlenia potrzeba było prawie siedmiu kilometrów światłowodów i ponad 2000 światełek.

Philip K. Dick nigdy nie użył terminu "replikant" w swojej powieści. Batty i inni są w niej zwani "androidami" (ang. "androids" lub "andies"). Studio jednak zrezygnowało z tej nazwy, gdyż ich zdaniem brzmiała komicznie. W zamian użyto terminu "replikanci" autorstwa córki Davida Webba Peoplesa, Risy. Zapoznała ona ojca z teorią replikacji - procesu, w którym komórki są kopiowane do celów klonowania.

Rutger Hauer był autorem pomysłu z wykorzystaniem gołębia pod koniec filmu. Ptak miał uwolnić się i odlecieć tuż po śmierci Batty'ego, jednak podczas kręcenia tego ujęcia zbyt duża ilość wody użyta do deszczu sprawiła, że gołąb nie był zdolny do lotu. Po prostu zeskakuje z ręki androida i odchodzi.

Pod koniec zdjęć doszło do wydarzenia, które przeszło do historii jako wojna t-shirtowa. Spora część załogi filmowców źle wspomina pracę nad filmem, a Ridley Scott wydawał się im zimny i nieczuły. Oliwy do ognia dolał artykuł prasowy, w którym reżyser oświadczył, że woli współpracować z angielskimi filmowcami, którzy nie narzekają jak ich amerykańscy koledzy. Doprowadziło to do sytuacji, że główny makijażysta Marvin G. Westmore nosił koszulki z napisami: "Yes gov'nor my ass!", "Will Rogers never met Ridley Scott" lub "You soar with eagles when you fly with turkeys", na co Scott zareagował własnymi koszulkami "Xenophobia sucks".