Największym albo i nawet wręcz kluczowym walorem tej produkcji jest bez wątpienia wielorakość interpretacji, jakie ze sobą niesie.
Ja wole myśleć o tym, jak o ostatecznym rozrachunku staruszki u kresu życia (babcia) doświadczonej (licznymi traumami) na jego wielu etapach (a które to okresy reprezentują nasze "czerwone kapturki") niż ot, tak dosłownie przyjąć, że wysyłano po kolei grupkę sióstr, do babci której domostwo (same w sobie niepokojące) mieści się w podejrzanym, psychodelicznym i nawiedzonym lesie.
Dziewczynka w białej sukience (którą spotykają wszystkie dziewczęta a którą możemy kierować gdy wszystkie z nich dotrą do przeznaczonego im właściwego zakończenia) jest w mojej interpretacji próbą ostatecznego rozrachunku/rozliczenia z trudną przeszłością, by osiągnąć tzw. spokój ducha przed śmiercią (wilk przy jej łóżku, którego widzimy w momencie, gdy dana dziewczynka dociera do domku w drodze nie napotykając własnego "wilka" to suma tych wszystkich traum - dlatego też mimo pozornego spokoju i uniknięcia przez daną dziewczynkę zagrożenia jest on określany jako złe zakończenie).

PS. Różnorodny wiek został przeze mnie zinterpretowany jako odwołanie do konkretnych etapów życia co ma przełożenie na różnice charakterów i potrzeby w danej fazie. A skoro w moim mniemaniu dziewczęta symbolicznie reprezentują jedną postać posiadanie w tym wypadku odrębnych imion tłumacze tu jako swoiste tych etapów rozróżnienie.