Kurde, przyznam się, że jestem trochę pod wrażeniem. Mimo, że "The Need for Speed" nie ma systemu, który symuluje 60 razy na sekundę położenie każdego koła osobno na 75 rodzajach nawierzchni, jazda w nim to spora przyjemność. Wchodzenie i pokonywanie zakrętów wymaga ich nauczenia się, siła odśrodkowa działa całkiem sprawnie, a trasy nie da pokonać się nie używając hamulca. Również przeciwnicy są wymagający. Można zapomnieć o prześciganiu na prostych bo gra "daje nam lepszy samochód". Najlepszych przeciwnikow trzeba nadganiać na zakrętach, a to nie takie proste, bo te pokonywane są przez nich też całkiem sprawnie.

Tak naprawdę, nie spodziewałem się tego wszystkiego. Wyścigi są trudne, wymagające, ale możliwe do wygrania i dające poczucie satysfakcji. Gra posiada jednak jedną ogromną wadę, mianowicie system odpowiedzialny za symulację przeciwników. To klasyczne, często stosowane w grach wyścigowych oszustwo, moim zdaniem nie do wybaczenia.

Gra posiada motyw, który utrzymuje wszystkich wirtualnych kierowców "zbitych". Jeżeli jakiś kierowca zostanie z tyłu, np. na skutek zderzenia, szybko nadgania resztę. To samo my, jeśli zostaniemy z tyłu, łatwo podganiamy stawkę, która wraz z naszym zbliżeniem tajemniczo przyśpiesza. Nie da się również odjechać zbytnio, bo samochód za nami zawsze będzie trzymał tempo.

Gra zawsze stara się doprowadzić do sytuacji, że grupa samochodów jedzie w kupie. Nie ma tu jakiegoś indywidualnego AI, osobnego kontrolującego każdego kierowcę. Niestety, jest to ogromna wada tytułu, takie rozwiązanie oczywiście zapewnia walkę do samego końca, a przez to często niesamowite emocje, ale jest przez to nienaturalne, sztuczne i wstrętne. Bardzo ogromny minus.