Jedno jest pewne. Jeżeli ta gra nie jest mostem do czwartej części (co byłoby dla fanów strzałem w twarz), to Sokal traci u mnie wizerunek. Niech dokończy bez presji, na spokojnie. Byleby sugerowana kontynuacja pojawiła się szybciej (gracze zdążyli się już zestarzeć). Jak na taki odstęp pomiędzy dwójką a trójką to kolejna część powinna przynajmniej już być w fazie preprodkcji. Szczytem moich marzeń jest okres przed rokiem 2021. Potem będę już stara, zapracowana i zgorzkniała ;)
Odniosłam wrażenie że gra była krótsza niż poprzedniczki, choć przejście jej zajęło mniej więcej tyle samo godzin. Zbyt mało urozmaicone lokacje jak dla mnie, bądź było ich po prostu za mało. Co do tych odwiedzonych, to szczególnie nie przypadł mi do gustu ten stadion. Wiadomo pojawił się po to by pokazać jak ,,postęp'' niszczy to co ,,przestarzałe''. Liczyłam na cut scenki pokazujące tajgę i stepy, tak przecież charakterystyczne dla syberyjskiego krajobrazu (i być może najazdu kamery na horyzont przy pięknej muzyce). Było tego mało. A już na pewno nie spodziewałabym się łażenia metrem :|
Sama muzyka jest świetna, Inon Zur nie zawiódł. Grafika mi odpowiada (jest taka jakby..komiksowa). Narzekała na nią całkiem spora ilość graczy (owszem mogli dać to co najbardziej lubi grzać procesor, ale czy to naprawdę potrzebne?). Sceneria została odświeżona, choć niektóre sceny (ta kwadratowa sowa) mogły by być bardziej dopracowane.
O sterowaniu, ładowaniu lokacji i drobnych błędach w zagadkach nie będę się wypowiadać (w prawie każdej grze są poprawki), po to są patche żeby je naprawić (oczywiście Kate ,,Walker'' na schodach jest już klasyką samą w sobie).
Co do samej historii... jest dobrze. Mam jednak wrażenie że czegoś jeszcze mi brakowało (prócz oczywistego niedosytu w zakończeniu). Nie chodzi tu o klimat, bo ten został zachowany w całości.
Czytając recenzje i komentarze natknęłam się też na rzekome błędy w historii np. ,,Widzę kilka niedociągnięć (Benoit zrobił jednak zbyt długą przerwę). Na przykład dlaczego Kate (skoro miała statek), nie wróciła do tej wioski i nie wyruszyła w drogę powrotną? Dlaczego Jukole znaleźli ją na jakimś pustkowiu?'' Cóż, tory zerwane, pociągiem nie ruszymy. Cofnąć się nie można. Kate sama w środku Syberii. Być może płynęła, być może szła, rozładowała się komórka (choć wytrzymała jej bez ładowania dość długo), zgłodniała, padła, leży i nie wstaje. Nomadzi ją uratowali, więc historia się toczy dalej. Postanowiła im się odwdzięczyć.
Wciąż głównym tematem jest podróż. Nie taka jak na początku. To jest ucieczka, już nie tylko przed przeszłością, ale i przed nieprzemyślanymi konsekwencjami. Oczywiście gdyby Kate postanowiła wrócić do Nowego Jorku i stanąć przed sądem, oznaczałoby to równoznaczny powrót do tego od czego chciała uciec (jej mały świat tam przecież się zawalił).
To co bez wątpienia najbardziej mnie ucieszyło to powrót Oscara (było mi go strasznie szkoda). Liczyłam na to że może wróci, musiał wrócić (ale jak?). Bo przecież Syberia bez niego, to jak Syberia bez Kate. Owszem, wrócił, dostał swoją małą rolę, i co? I znowu go zabili XD (w tak głupi sposób). Kate porwali, a Jukole uciekli. Po tym wszystkim co Kate dla nich zrobiła. choć z drugiej strony nie pokonaliby przecież uzbrojonych żołnierzy.
Połowa wątków nie została rozwiązana. Dlaczego ta cała Olga, jej kolega doktor i generał w opasce chcą za wszelką cenę ,,posadzić'' Jukoli? (czyżby trudno zbierało się od nomadów podatki?) Mam nadzieję że czwarta część jest pewna, bo NIE GODZI SIĘ kończyć w taki sposób tej historii.