Ta gra naprawdę mogła nie wypalić, bo jest tu sporo rzeczy źle zrobionych. Sam system osłon nie działa dobrze, ponieważ czasami nie da się do jakiejś ściany "przylepić" i to bez powodu. Zdarzało mi się kilka sytuacji, gdy byłem pod ostrzałem biegłem do osłony i... postać nie reagowała i umierałem. Samo strzelanie jest ok i tyle żadnych rewelacji, a do tego gameplay potrafi być nieco monotonny. Są jeszcze techniczne babole, ale nie ma ich wiele i raczej śmieszą niż denerwują.

Skąd więc taka wysoka ocena? Mimo wad gra naprawdę broni się tymi elementami, które wypaliły. Na początek weźmy oprawę audiowizualną. Dubaj wygląda świetnie! To buduje doskonały klimat, którego nie znajdzie się nigdzie indziej. W parze z dobrą grafiką idzie oprawa audio. Choć wystrzały brzmią tylko przyzwoicie, to muzyka jest genialna i doskonale wkomponowana w grę. Głosy aktorów, również dają radę, a aktor grający kapitana Walkera spisał się na medal.

Najważniejsza jednak nie jest grafika, czy dźwięk, a fabuła i narracja. Nie chcę za dużo zdradzać, bo popsułoby to komuś zabawę. Napiszę tylko, że konsekwencję naszych czynów bolą i nie jesteśmy amerykańskim wybawcą. Nie da się tu być rycerzem na białym koniu, a przedstawione sceny są niezwykle mocne. To naprawdę kawał świetnie napisanej historii. Wszystkie zakończenia dają radę i są satysfakcjonujące. Świetne jest to, że dokonując wyboru moralnego nie wciskamy guzika, ani nie wybieramy z dostępnych opcji. Np jeśli zdecydujemy kogoś zabić musimy sami wymierzyć i oddać strzał. Taki fajny drobiazg, który jeszcze wzmacnia immersję.

Podsumowując, Spec Ops: The Line to gra, która jak mało, która zadziałała na moje emocje. Choć w pewnych kwestiach niedomaga, to na pewno jest to tytuł godny polecenia. Jest to gra o której myślałem, długo po jej ukończeniu.