Dokładnie. Gra rewelacyjna. Klimat był wyśmienity. Do tego gra nie należy do łatwych. To prawda, że jest mało znana, a szkoda, bo to jedna z tych gier w które trzeba zagrać. Oprócz tej gry polecam jeszcze grę RUNE - taki bardziej przystępny tytuł w stylu Severance.

Gra jest świetna grałem w nią już ze 20 razy i jeszcze mi się nie znudziła, szkoda tylko że przerwali plany nad produkcją drugiej części :-) pewnie była by tak samo dobra jak jedynka albo nawet lepsza :-)

Jak grałem to podobała mi się nie tylko gra ale grafika, a teraz jak patrze to nie mogę uwierzyć, że to ta sama pozycja, co kiedyś. Śmieszne, że wystarczy 10 lat, żeby technologia poszła tak do przodu.

To prawda, wtedy graficznie to była 1 liga. Pamiętam, że w Clicku (nie wiem czy to czasopismo nadal wychodzi, ale 10 lat temu namiętnie to zbierałem), dostało 6/6 za oprawę graficzną, co było raczej rzadkością. Ta gra świateł i cieni, te modele postaci, szczegółowe lokacje, no miód i mistrzostwo świata. Nie jestem już na bieżąco jeżeli chodzi o rynek gier (jakby nie patrzeć, trochę się z tego wyrosło a trochę nie ma czasu), ale mam wrażenie, że obecnie coraz częściej produkcje oprócz obłędnej grafiki nie mają za wiele do zaoferowania, są wtórne, krótkie, miałkie i nie mają tego "czegoś". 10 lat temu mieliśmy takie perły jak Severance. Dziś tylko oldschoolowi gracze potrafią docenić piękno tamtych produkcji. A może się mylę.. nie wiem. Wg mnie lata 1997-2003 były przełomowe i najbardziej płodne. Wszystko co najlepsze w historii gier, ukazało się na przełomie tych właśnie lat. Potem to już tylko pęd technologiczny i prześciganie się w fajerwerkach graficznych. Może to trochę dziwnie zabrzmieć ale obecnie wydawane gry nie mają "duszy" jaką miały starsze produkcje.

Zgadzam się z Tobą. Dla mnie też podane przez Ciebie lata (bardziej 2000-2004) to wspaniałe gry. Ja co prawda nie grałem w Severance zaraz po premierze , lecz ponad 7 lat po niej i spodobała mi się cholernie. Klimat powala. Zaraz potem zabrałem się za podobny tytuł Rune i tez nie żałowałem (Co prawda gra nie posiada muzyki w tle, ale podczas gry włączałem dark ambient by Sephiroth czy Ulf Soderberg i klimat był miażdżący). Jednak gry z tamtego okresu miały coś więcej niż duszę... Teraz takich perełek ze świecą szukać. Wszystko jest upraszczane i fabuła czy klimat ustępują fajerwerkom graficznym - jak to napisałeś i z czym się zgadzam. Zdarzają się wyjątki. Od przyzwoitego "Dark Messiah of Might and Magic" po Risen (dwa pierwsze rozdziały to dla mnie coś wspaniałego), które gorąco polecam. Przeżyłem ponad ćwierć wieku i część gier zaoferowała mi więcej przeżyć niż jakikolwiek film czy książka, ale coraz trudniej o dobre tytuły. Pozdrawiam.

1. Grałem w Rune i niestety bardzo, bardzo daleko jej do Severance. Zupełnie nie ta liga. Ale może to kwestia tego, że najpierw grałem w Severance a dopiero potem w Rune, może gdyby kolejność była odwrotna, bardziej przychylnie patrzyłbym na ten drugi tytuł.
2. "część gier zaoferowała mi więcej przeżyć niż jakikolwiek film czy książka" - kurcze coś w tym jest. Mnie na myśl przychodzą dwa tytuły, które tak mnie pochłonęły: Mafia (scenariuszowo i fabularnie bije na głowę wszystko co stworzyło kino i literatura) oraz Baldur's Gate 2 (tam się nie kierowało losami grupy postaci w świecie gry... tam się zwyczajnie BYŁO W TEJ GRUPIE). Jak się sesja skończy to aż chyba sobie odpalę z sentymentu znowu BG2 ;-)

Oh, panowie, widzę że trafiłem na ludzi których gust jest bliski mojemu :) Bardzo długo szukałem czegoś co dorównałoby sposobem, systemem walki a jednocześnie klimatem Severance'owi. I znalazłem po latach - Dark Messiah. Te dwie gry mają zawsze miejsce na moim dysku :) Jednocześnie praktyka w nich sprawiła że niestety nie stanowią już dla mnie wyzwania. Szukałem i szukam nadal kolejnej podobnej gry, niestety mimo przejrzenia mnóstwa forów, znalezienia całej góry różnorakich gier, nigdzie nie znalazłem takiego klimatu stworzonego przez niezwykłą muzykę i grafikę jak w Severance, ani takiej złożoności w walce na miecze. Rune - jak dzzzyt powiedział - nie umywa się do Severance, tam ciosy polegają na klikaniu po prostu. Jeśli chodzi o złożoność walki, jedynie trzy gry w jakimś niewielkim stopniu mogą konkurować z dwoma wymienionymi tytułami; ostatnio znaleziony przeze mnie Demon Stone, bardzo efektowny, przyjemny w odbiorze i zupełnie inny, jednak osadzony w Faerunie (Forgotten Realms) i miodny na swój sposób, niestety przez długi czas trzeba przyzwyczajać się do sterowania, gdyż gra jest typową "konsolówką" (choć Blade z założenia również). Drugi tytuł to...Jedi Knight - Jedi Academy. Tam również, szczególnie w multi, objawiała się miodność systemu walki, jednak nie sterowanie nie jest tak...precyzyjne jak w Mesjaszu i Severance. Zwróćcie uwagę jak niesamowicie ważna jest muzyka w grach właśnie - niezwykły klimat stworzono, jak dzzzyt słusznie prawi, w BG, zarówno 1 i 2. Choć BG to osobna para kaloszy, garunek sam w sobie, nie do podrobienia :) Nie do końca zgodzę się również z opinią że gry są coraz płytsze, a wypowiadam się na ten temat jako gracz - weteran, rzekłbym - w sumie styk z grami mam od roku '87, bądź '88, kiedy to tata przyniósł mi ZX spectrum. Potem Commodore, Atari, Amiga i kilka pctów. Czemu nie do końca się zgadzam? Jest to problem bardzo złożony i na pewno nie na tę wypowiedź, ale zmieniło się wszystko w ciągu tych lat - od technologii, do celów tworzenia gier; od pomysłowości i oryginalności, wymyślania czegoś nowego, do powielania schematów; zmienili się ludzie - sami zauważyliście jak grafika w Severance miażdżyła parę lat temu (choć mnie nadal zachwyca, bo jest po prostu taka jaka być powinna), a dziś stała sie "stara". Boli mnie jednak inna rzecz - że w grach w tym momencie motywem przewodnim jest przemoc. Nie ważne jaka. Ważne by zabijać, ciąć, niszczyć. Wydawać by się mogło że niegdyś było to bardziej finezyjnie przedstawione. Należy sobie jednak zadać pytanie - czy w tamtych czasach z dzisiejszymi możliwościami...dalszego ciągu można się domyślić. A wspomnę jeszcze o wartej uwagi grze - Arx Fatalis. Check out yourself, guys :) Pozdro

I ja przyłączam się do Szanownego Grona :) Gra doskonała do tego stopnia, że niedoskonałości nie widać :) Pamietam demo Severance i Rune dołączone do CdAction... Severance przeszedłem kilka razy, zauroczony, Rune przy nim wydawał się prymitywną klikaniną. Nasz Blade of Darkness przeszedł bez echa bo zawalili marketingowcy. Muzyka w grach..i klimat..wszystko prawda..Severance, BG, dorzucę jeszcze Icewind Dale 1 & 2, z innej beczki: Unreal...
Słuszna uwaga z przemocą..ale na to chyba się nie poradzi, nowe sposoby zadawania śmierci w nowej lepszej oprawie graficznej, gdzie krew bryzga zgodnie z prawami fizyki prędzej przyciągną gracza niż nowe łamigłówki i zadania. Nowa rzecz to nieliniowość i pozostawienie graczowi kwestii wyboru między dobrem a złem (rzecz upraszczam), tak jak np. w serii wiedźmińskiej. Choć koniec końców, czy postępując słusznie, czy też po łajdacku, i tak trzeba szlachtować...

Właśnie dziś kupiłem na gog.com Severance, za marne 3 dolary :) ktoś wspominał o Rune, ktoś o Dark Messiah of Might and Magic, że podobne. Tym bardziej się cieszę, bo obie bardzo mi się podobały.