Konstrukcja opowieści przez lwią część gry oparta jest na sprowadzeniu gracza do poziomu
hmm - nazwę to "niezaspokojonej niepewności".
Brodzimy... Brodzimy nie do końca wiadomo w czym, a walkę którą toczymy, toczymy przeciw
bliżej niezidentyfikowanemu złu co i rusz dokonującemu poważnych gwałtów grupowych na
zasadach współżycia w "zdrowym społeczeństwie", którego obrońcą staje się nasz bohater.
Fabuła oparta na chaotycznych wydarzeniach to zabieg producenta, który bardzo przypadł mi do
gustu - i moim zdaniem wręcz uratował tytuł gdyż co się z tego wszystkiego wyłania - mamy
widoczne, konkretne zło, które moim zdaniem bije to z poprzednich części na łeb na szyję - jest
wyraźne i pełnokrwiste poprzez swoją tajemnicę. Ze stojącego "za czynem" ewoluowało ciekawie
i w jakiś dziwny sposób do rangi "wreszcie nie zabójców żony Payne'a". Super. Z mojego punktu
widzenia, studio Rockstar było w bardzo trudnej sytuacji. Kontynuować coś co samo w sobie jest
już marką (zbudowaną na dodatek na zupełnie innym szablonie) to temat nie w kij dmuchał. To
tak jakby ktoś porwał się na kontynuację wiedźmińskiej sagi nie będąc Andrzejem Sapkowskim.
Nie umiem ubrać tego w słowa lepiej, jednak wydaje mi się, że w tym co napisałem można
odczytać myśl o którą mi chodziło. Tytuł nie stracił magii. Konwencja złamana. Pięknie