Kolejny kroczek do przodu dla Spiders, niewątpliwym plusem ich kolejnej produkcji w porównaniu do poprzednika jest to, że posiada jakieś konkretne uniwersum. Ich pierwsza samodzielna gra Faery była generalnie zestawem turowych potyczek na kilku mapkach na krzyż.

Pierwsze co rzuca się w oczy jest nieco dziwne umiejscowienie kamery, drętwe animacje oraz mało interaktywny świat. Nie można atakować postaci postronnych, broń przez nie przenika, jedyne co można zrobić to przeszukać podświetlone pojemniki, którymi w sporej ilości obsiane są lokacje. Koszmarnie zrealizowano interfejs, gdy postać coś podnosi np. po przeszukaniu przeciwnika pojawia się okienko, które każdorazowo trzeba zatwierdzić klikając "OK". Nie lepiej jest w trakcie handlu, gdy chcemy coś sprzedać klikamy na to i musimy jeszcze to zatwierdzić. Nie można sprzedawać towarów hurtowo, tylko pojedynczo. Ile trzeba byłoby się naklikać próbując sprzedać np. 100 skór... To sprawiło, że z handlu praktycznie nie korzystałem. Świat jest mały i do tego ciągle musimy oglądać animację otwierania drzwi, którymi i tak niewielkie lokacje są wypełnione. Animację można pominąć, ale zbytnio nie poprawia to sytuacji. Graficznie również jest mocno średnio, nawet biorąc pod uwagę rok premiery. Całkiem fajny jest za to crafting poprzez ulepszanie przedmiotu. Pancerz czy broń mają po kilka slotów, które możemy wzbogacić o metalową, skórzaną czy kościaną część, co zmienia ich wygląd, ale i daje różne statystyki.

Rozwój postaci opiera się na trzech drzewkach, z czego jedno z nich nie jest zbyt ciekawe. Walka przypomina tą z ostatnich gier PB: Risen 2 i 3 oraz Elex. Mamy przewroty jako uniki, podstawowy atak, blok i dodatkowy atak wytrącający przeciwnika z równowagi. Fajnym patentem jest to, że musimy korzystać naprzemiennie z tych ataków, jeśli zbyt długo korzystamy z jednego przeciwnik nas zablokuje. Oprócz tego jest tutejsza magia - technomancja, która posiada kilka zaklęć, nie jest tego dużo, ale wystarcza. Mamy też do dyspozycji gwoździarkę, bomby, pułapki, które w trakcie walki możemy wybrać z koła szybkiego wyboru, podobnie jak to z Wiedźmina 2 sprawia, że czas płynie wolniej i możemy na spokojnie wybrać daną rzecz. Irytuje respawn przeciwników, często będziemy przechodzić przez te same lokacje i walczyć z tymi samymi przeciwnikami. W Mars po pokonaniu oponentów możemy zdecydować czy ostatecznie ich zabić, wysysając z nich serum - tutejszą walutę, czy oszczędzić. Ciekaw jestem czy po ich zabiciu przeciwnicy nadal się pojawiają w danym miejscu, czy nie. Zwykle nie dobijałem przeciwników by nie psuć sobie reputacji, choć nie bardzo zauważyłem by sama reputacja miała jakikolwiek wpływ na rozgrywkę, może gdzieniegdzie wspominają o tym nasi towarzysze.

Historia nie porywa, nie ma w niej niczego szczególnego co by zapadło w pamięć. Postaci są mało charakterystyczne, dialogi są bezbarwne i nudne. Na początku mamy jakiś konkretny cel: uciec z więzienia, ale im dalej tym główny wątek coraz bardziej się rozmywa sprawiając, iż po prostu wykonujemy kolejne zadania głównej fabuły nie wiedząc dokładnie dokąd to prowadzi. Pod koniec II aktu mamy wybór jednej z dwóch ścieżek, które zdecydują o zakończeniu. Wypróbowałem obie i choć się różnią to nie aż w takim stopniu jak można by oczekiwać. Trafiamy do tych samych miejscówek, ale główny cel nieco się różni. Mars War Logs ma uniwersum, które mogłoby być ciekawe gdyby odpowiednio je rozwinięto. A tak są jedynie solidne podstawy. Ciekawe czy w Technomancer rozwija ono skrzydła?

Generalnie Mars War Logs to średniak nad średniaki. Można w niego zagrać, ma kilka zalet, ale na rynku jest od groma ciekawszych, bardziej rozbudowanych i lepiej wykonanych erpegów akcji. Gra chyba tylko dla tych, którzy lubią od czasu do czasu zagrać w takiego właśnie przeciętniaka albo chcą zobaczyć początki studia Spiders, twórców Greedfalla. W tym kontekście trochę śmieszą opinie niektórych graczy jakoby Piranha Bytes powinna wzorować się na Spiders. Wystarczy, że porówna się dwie pierwsze gry obu ekip: Gothic i Gothic II vs Faery i Mars War Logs...