Owszem, matka Nomi jest jaka jest, ale:
1) nie reprezentuje wcale "chrześcijan i konserwatystów" - jest przecież jedyną tak wyraźnie niezdolną do zrozumienia Naomi osobą w środowisku. Nawet najbliższa rodzina, postawiona niejako pod ścianą (matka vs Nomi) i wyraźnie chrześcijańska (ślub) okazuje się "reformowalna".
2) jest postacią - moim zdaniem - potrzebną i uzasadnioną, bo osoby transseksualne często spotykają się z takimi reakcjami. Jeśli korekcja płci Naomi nie spotkałaby się z żadną skrajnie nieprzychylną reakcją w najbliższej rodzinie wydałoby mi się to mało realistyczne.
Moim zdaniem serial dobrze pokazuje "różnorodność punktów widzenia": są osoby zupełnie tolerancyjne ale też takie które mają pewne problemy z przyzwyczajeniem się do tego (np. Bug), takie, które muszą to w sobie przepracować (np. siostra Nomi), takie które mają z tym większe problemy (np. ojciec Nomi) ale też takie, które nie są w stanie zaakceptować takiej sytuacji (matka Nomi).
Wydaje mi się, że po prostu za bardzo skupiłaś się na najbardziej jaskrawej postaci. Pozostali członkowie rodziny Nomi też mają z tym problemy, ale w końcu znajdują swój sposób poradzenia sobie z tym - zupełnie tak, jak to opisałaś.

W pierwszych odcinkach jest mowa o tym, że matka Nomi kiedyś cytowała jej św. Tomasza z Akwinu, na tej podstawie odniosłam wrażenie, że jednak reprezentuje środowisko religijnych ludzi i znowu to środowisko jest ukazane jako nietolerancyjne, wprowadzające ucisk. Z kolei informacje pojawiające się o siostrze Nomi wskazują, że jest ona Demokratką, ślub nie musi nic oznaczać, biorą go nawet ateiści i to z takich powodów jak (tradycja lub "bo w kościele jest ładniej) lub ze względu na wierzącego narzeczonego. Czyli znów powielanie stereotypów. To o czym Ty piszesz to są różne drogi do ostatecznego celu jakim jest pełne pogodzenie i się zaakceptowanie transseksualizmu (oraz operacji i zmiany) bliskiej osoby. Ja natomiast chciałabym zobaczyć przełamanie stereotypów. Np. nawet w Polsce są geje, którzy są bardzo wierzący i znając stanowisko nauki, ciągle pozostają wierzący ich wiara jest żywa i wcale nie chcą zbaczać z tej ścieżki, są w parach stają się żyć miłością platoniczną, żeby nadal móc uczestniczyć w Sakramentach. Są rodzice osób transseksualnych również wierzący, SZANUJĄ to jak każe się do siebie zwracać ich dziecko, ale tęsknią za tym jakie kiedyś było, mieli syna a mają córkę niby wciąż mają dziecko ale tak jakby stracili kogoś do kogo się już przywiązali.

W tym serialu nawet osoby, które miały być naprawdę religijne są bardzo płytko ukazane, tak jak Kala. Dla mnie to wygląda tak jakby Lana Wachowska wymyśliła sobie, że chce pokazać osobę wierzącą, ale ponieważ sama nie była to napisze rolę tak jak sobie wyobraża. Dla mnie Kala jest ukazana bardzo powierzchownie.

Kolejna postać Lito. Mogę wymienić mnóstwo aktorów, którzy nic nie stracili na ujawnieniu swojego homoseksualizmu a wręcz na tym zyskali i wcale nie stało się tak, że przestali dostawać role heteroseksualnych mężczyzn. W sprawie Matta Bomera powstała nawet petycja, w której fanki domagały się, żeby to on zagrał Graya. Jedna jedyna scena, która mi się bardzo spodobała to ta, w której Nomi mówi Lito, że "to my sami tworzymy sobie ograniczenia".

Mimo wszystko szkoda, że serial się skończył. Chciałabym zobaczyć inną gromadę np. taką w której będą wewnętrzne konflikty. Tutaj wszyscy ze wszystkimi całkiem dobrze się dogadywali mimo, że część bohaterów była z trzeciego świata. Ciekawe jakby to było z gromadą, w której jest np. Żyd, antysemita, mizogin.

Myśle, że taka postawe ani bała ani czarną prezentował ojciec Nomi.