Dziwi mnie niefrasobliwość policjantów, którzy po zabiciu człowieka (kimkolwiek by nie był) idą wesołą kompanią na piwko do baru. Żadnych wyrzutów sumienia czy choćby refleksji nad odebraniem życia. Mając do dyspozycji arsenał środków obezwładniających prawie zawsze korzystają z ostrej amunicji a trafienia często są wielokrotne i w newralgiczne punkty ciała. Rzadko kiedy zdarza się jeden postrzał w kończynę lub bark. Poza tym na przestrzeni tylu odcinków i strzelanin w każdym z nich aż dziw bierze iż nie dochodzi do częstych ran u członków oddziału. Pociski jakimś cudem ich omijają a przeciwnicy (ślepi albo niedorozwinięci) padają jak muchy.