Powiem Ci, że dopiero stosunkowo niedawno zainteresowałem się tym serialem i podzielam Twoje zdanie. Cieszę się, że ktoś w końcu docenił postać jaką jest Monica, bo gdy słyszę jak wszyscy zachwycają się postacią Rachel to aż mnie skręca. Nie będę się tu rozpisywał na ten temat, bo swoją opinię na ten temat zostawiłem już pod innym wątkiem, ale gdy widzę tą rozpieszczoną i roszczeniową, egoistyczną babę to nie mogę patrzeć na ten film. Wytrwałem w tym właśnie dzięki Monice, która tak jak powiedziałaś jest zorganizowana i odpowiedzialna. Ogólnie ten sitcom niczym mnie nie urzekł, stąd moja niska ocena, ale postać jaką jest Monica zupełnie odbiega od pozostałych kretynów jakimi są pozostali. Przepraszam za wyrażenie, ale nie da się tego inaczej skomentować, no bo chyba nikt nie powie mi, że reprezentują humor na najwyższym poziomie, prawda? Monica jest zupełnie inna, jest najbardziej kobieca i co tu dużo mówić, zwyczajnie najmądrzejsza ze wszystkich. Ma poczucie humoru, z tym, że to poczucie humoru jest inteligentne. Nie robi z siebie błazna tak jak ten idiota Tribbiani, na którego także nawiasem mówiąc nie mogę patrzeć. Wręcz mam nieraz wrażenie, że ona nie pasuje do tej zgrai baranów, no ale gdyby nie ona to pozostali błądziliby jak dzieci we mgle i chyba nawet za przeproszeniem do kibla sami by nie trafili. Ogólnie to nie ma co się rozpisywać, Monica jest zdecydowanie numerem jeden i jedyną postacią, która ratuje ten serial i z którą człowiek z głową na karku chciałby się w ogóle przyjaźnić, bo od tych pozostałych dwulicowców to trzymałbym się jak najdalej i mówię to z całkowitą powagą. Poza tym do krytyki głównie ze strony matki podchodzi na zasadzie, że jednym uchem jej wleci, a drugim wyleci, chociaż nie mówię, że zupełnie bez nerwów, ale jednak z dużą dozą inteligencji i dystansu, a Ty moja droga jeśli masz podobny problem powinnaś robić dokładnie to samo :) Trzeba żyć własnym życiem, a inni niech sobie gadają co chcą i tyle, nawet jeśli są to rodzice. Pozdrawiam i życzę, żeby się udało.

O kurczę, to chyba oglądałam inny serial! Ross, Chandler i Phebe to naprawdę bardzo interesujący, błyskotliwi ludzie. Nie powiem, Joe jest moją najmniej lubianą postacią ale z pozostałą piątką razem tworzą niepowtarzalny klimat. I są przezabawni!! Mogę oglądać Przyjaciół bez końca. Lek na całe zło.

Rzeczywiście, ich błyskotliwość aż poraża. Pozdrawiam.

Sitcom to najwyraźniej nie jest Twoja ulubiona konwencja.

Przeciwnie. Na przykład "Teorię wielkiego podrywu" uwielbiam. Niby mówią, że zrobiona na podobieństwo "Przyjaciół", a jednak urzekła mnie tak bardzo, że nie mogę się oderwać.

A widzisz. Ja mam odwrotnie. "Przyjaciół" uwielbiam, a "The Bing Bang Theory" jest dla mnie słabe. Ale podobno o gustach się nie dyskutuje :-)

No tak bywa. Jak to mówią są gusta i guściki, ale najważniejsze, że każdy może znaleźć coś dla siebie :)

Mam to samo! Monica i Chandler to moi ulubieni "Przyjaciele", a jak ich sparowali, to też mi się podobało (chociaż w serialu zaszły wtedy duże zmiany, choćby wyprowadzka Rachel od Moniki, ale tak to tak jak w życiu - się zmienia. Ja też już nie mieszkam ze współlokatorkami ze studiów). Chandlera nie będę tu wychwalać, bo to jedna z najbardziej lubianych postaci i już jest dużo dobrych rzeczy o nim napisanych w innych wątkach, ale Monicę zawsze uważałam za niedocenianą. Potrafiła się każdym zaopiekować (weźmy choćby Rachel, która zwiewa ze swojego ślubu prosto do Moniki - ani jej nie zaprosiła na ślub, ani nie utrzymywały jakichś super kontaktów, a jednak Monica pozwoliła Rachel z nią zamieszkać w tym trudnym momencie), rozumiała problemy innych, umiała ogarnąć dom (nie chodzi mi tylko o sprzątanie i gotowanie, tylko o ogólne stworzenie ze swojego mieszkania sympatycznego, otwartego miejsca dla przyjaciół), radziła sobie ze swoimi niemałymi kłopotami, a gdy miała momenty załamania, naprawdę się jej wierzyło, że się źle czuje, to nie były wydumane czasem problemy Rachel. Miała oczywiście swoje "fobie'' i natręctwa, ale to było zabawne. Sprzątanie było w ogóle super, zwłaszcza że sprzątała mieszkanie głównie sama, nie zmuszała nikogo do robienia tego za nią (poza czasem Rachel, ale to zrozumiałe - skoro mieszkały razem, to musiała też coś sprzątnąć od czasu do czasu). Podobało mi się też, jak czasem potrafiła w prosty sposób komuś poradzić lub wytłumaczyć mu coś. Paczka dużo by straciła, gdyby nie Monica.
No i tutaj już całkiem subiektywnie - z wyglądu Monica podobała mi się dużo bardziej niż Rachel (zwykle się je obie porównuje, jakby Phoebe była poza konkursem ;)). Oczywiście, dziś patrząc na aktorki trzeba przyznać, że jednak Jennifer Aniston lepiej poradziła sobie z upływającym czasem i racjonalniej stosowała zabiegi upiększające niż Courtney Cox, ale w serialu Monica moim zdaniem wymiata. Ma wyrazistą urodę, piękne oczy, też ma świetne fryzury (nie wiem czemu wszyscy tak się skupiają na fryzurach Rachel, podczas gdy Monica miała równie fajne, a niektóre nawet lepsze - np. 3 sezon) i także potrafi się super ubrać, tylko to nie jest tak akcentowane jak w przypadku Rachel, gdyż Rachel pracowała w branży modowej. Lubię bardzo i Rachel, i Pheobe, ale Monica od pierwszego mojego obejrzenia była dla mnie wśród kobiet numerem 1.
Uwielbiam też sceny typu: przyjaciele wypominają jej, że podczas jakiejś gry rzuciła talerzem, więc jak znów się wkurza przy kalamburach i bierze do ręki kieliszek z winem, wszyscy się chowają :) To było śmieszne i to jest właśnie humor związany z Monicą. A rozmowy z jej matką... Brr... Naprawdę bardzo mi było wtedy jej szkoda (swoją drogą, aktorka grająca matkę zrobiła super robotę. Czasem wystarczyła jedna mina i już człowiek wiedział, co ona chce powiedzieć Monice).
PS. Może daj rodzicom pooglądać Przyjaciół? Wystarczą urywki z rozmowami Moniki z matką, może coś im to powie? Niezła jest scena rozmowy na pogrzebie babci, gdy matka się orientuje, że jest taka sama dla Moniki, jak jej matka była dla niej i w ostatniej chwili zamiast krytykować uszy córki chwali jej kolczyki :)

Jest tez druga strona medalu. Monica jest neurotyczna (odcinek gdzie robila dziury w scianie i podlodze zeby znalezc kable od przycisku na scianie), nadgorliwa, kontrolujaca, nadmiernie wladcza i lubiaca konkurencje (odcinek z rzucaniem pilki przez 10h albo z gra w rugby), psychiczna pod wzgledem porzadkow i nie tylko (przesladowala i stalkowala swojego bylego Richarda). Kazda dobra zabawe potrafi zamienic w nude (odcinek z 2 imprezami i rodzicami Rachel). Na poczatku ja lubilem, ale z czasem sie stala strasznie irytujaca.

W późniejszych odcinkach wszystkie jej cechy charakterystyczne były wyolbrzymiane, jak u wszystkich postaci. Joey robił się z sezonu na sezon coraz mniej rozgarnięty, Phoebe coraz bardziej złośliwa, Rachel coraz bardziej egoistyczna, Ross fajtłapowaty, a Chandler nagle zaczął wszystkich irytować i ciągle komentowali jego niby gejowskie zachowania. Jak mniemam, chodziło o większy efekt komiczny i dostosowanie do gustu widzów, ale mi to zaczęło przeszkadzać. W późniejszych sezonach (szczególnie od momentu zaręczyn Moniki z Chandlerem) brakuje większego zniuansowania pod tym kątem postaci, jakie miało miejsce w seriach 1-5. Serial nadal się bardzo dobrze ogląda, ale gdy się słyszy jak np. Phoebe zamiast swoich niby pokręconych, ale w rzeczywistości trafnych komentarzy rzuca kolejną złośliwością, to można zgrzytnąć zębami.

Zgadzam sie. Wedlug mnie serial osiagnal szczytowa forme w czasie 3 i 4 sezonu, a pozniej zaczelo sie robic gorzej, a dokladnie w momencie jak Monica i Chandler pierwszy raz poszli do lozka. Gwozdziem do trumny byl watek slubu Rossa z Emily, ktory byl calkowicie abstrakcyjny i niespojny z reszta serialu - wszystko sie wtedy zaczelo dla mnie sypac. Stopniowo obnizalem ocene z poczatkowej 9/10, przez 8/10, az finalnie do 7/10.