Uf, czyli nie jestem jedyny :D Podobnie jak Ty, kompletnie nie rozumiem fenomenu "Przyjaciół". Wszyscy wokół, zwłaszcza koleżanki, się nimi ekscytują i regularnie nazywają go najlepszym serialem w dziejach a jak dla mnie to on jest co najwyżej przeciętny. Przemęczyłem pierwszy sezon i nie pamiętam bym chociaż raz się zaśmiał a to dlaczego Chandlera nazywają "tym zabawnym" to już w ogóle zagadka. Przecież jego teksty były równie suche jak u całej reszty i byle wujek na imieninach jest śmieszniejszy. Jakbyś w towarzystwie sypał takimi dowcipami jak on to pięciosekundowy uśmiech z grzeczności to maks na co mógłbyś liczyć.

To może dobrą historię opowiadają? No... nie powiedziałbym. Przyjaciele spotykają się ze sobą, zwierzają się sobie, podkochują w sobie i ogólnie przeżywają razem całe dnie. Innymi słowy sceny rodzajowe, które nie wiem kogo mogą ciekawić. To trochę tak jakbyś nagrał swój dzień i potem oglądał. O, a teraz wpadł wujek Władek i zaraz się pokłócimy o rodzynki w serniku. Ten sam poziom fabuły. No dobra, czasem coś bardziej abstrakcyjnego wrzucą jak melepeta Ross kupujący sobie małpę tylko po to by ją oddać za kilka odcinków, ale samo w sobie nie jest to ani zabawne, ani ciekawe.

Ja wiem, według miłośników Przyjaciół powinienem obejrzeć całość, najlepiej dwa razy by mieć prawo się wypowiadać, ale to strasznie asekuranckie. Naprawdę nie potrafią powiedzieć co im się w tym serialu podoba, tylko muszą atakować? Ludzie, jak mam konkretne zarzuty to obejrzenie jeszcze stu odcinków nie sprawi, że o nich zapomnę a wręcz przeciwnie, pojawią się kolejne ;)

Mam dokładnie takie same odczucia co do tego serialu Nic mnie w nim nie śmieszy a raczej irytuje.

Moim zdaniem Twoja opinia opiera się głównie na tym, że masz zerowe pojęcie odnośnie amerykańskiego „sense of humor”. Ten serial jest pełny gagów, które są kierowane typowo dla widzów zza oceanu. Ja kocham ten serial, choć sam nie kumam do tej pory scen, które dla innych są komiczne, a dla mnie żadne :) kwestia przynależności i języka. Amerykanin ba pewno nie zaśmiały się z 13 posterunku, bo nie kumałby, o co chodzi w dialogu o Hamlecie.

A co jest do kumania w 13 posterunku? To serial dla debili na poziomie podstawówki.

Też nie mogę zrozumieć śmiechu w tle. Takie seriale mnie odrzucają. Czy nie mogę zdecydować, w którym momencie mam się śmiać? Wytrzymałem tylko kilka odcinków. gdyby ktoś znalazł odcinki z wyciętym śmiechem, to pewnie podjąłbym się ponownego obejrzenia.

Każdemu podoba sie coś innego ale to serial już kultowy i tego im nikt nie odbierze. A juz na pewno nie wasze lamenty. Ja mam to samo z Matrixem. Byłem na nim w kinie w 99 roku i zupełnie mi się nie podobał. Wiem że jest to film rowniez kultowy .Dlatego nie mam zamiaru z kimkolwiek na ten temat polemizować. To jest po prostu nie ten gatunek filmow ktory lubię i tyle

"Żarty są na poziomie małpy bez dostępu do tlenu, gra aktorska jest nawet Ok ale ten sztuczny śmiech doprowadza do wyrwania telewizora z kabli i wyrzucenia go przez okno. Gdy pojawia się jakakolwiek rozmowa od razu sztuczny śmiech zaczyna wybuchać na widza aby ten wraz z nim uronił kapkę uśmiechu a może nawet śmiechu."

I napisał to człowiek (chyba), który 13 posterunek ocenił na 10 gwiazdek :) Ciekawa dyferencja...

To nie serial dla nudziarzy tylko ludzi z poczuciem humoru.

a pisze to osoba która nawet na portalu filmowym musi manifestować swoje polityczne antypatie przez zdjęcie profilowe... to jest dopiero nudziarstwo

Mam to samo. A tu w mailach codziennie "pipsztyk założył nowy temat na forum Przyjaciele". Cholery można dostać. Serial jest według mnie po prostu debilny i jestem zaskoczony jak wielu ludziom się podoba. No, ale ktoś wyraził chyba słuszne twierdzenie, że mądrość jest wielkością stałą, tylko rozkłada się na coraz więcej ludzi, ze wzrostem populacji. Czyli krótko mówiąc, im więcej ludzi, tym głupsi.

Zgadzam się całkowicie. Dla mnie ten serial to nic ciekawego. Humor dla plebsu.