Ep. II - Only Skin Deep
Niepotrafiący panować nad swoimi emocjami brutal zjawia się na przyjęciu kostiumowym zorganizowanym przez jego byłą dziewczynę. Poznaje tam tajemniczą kobietę w masce, z którą decyduje się spędzić noc...
Zdecydowanie "klawy" odcinek, że się tak wyrażę: z niepokojącym klimatem i pierwszorzędną postacią femme fatale. "Maska" bohaterki jest jednocześnie piękna i upiorna. Finał co prawda, dosyć typowy, ale i tak nie uważam, aby były powody do narzekania - to jeden z tych odcinków, za które właśnie kocha się ten serial.

Ep. III - Whirlpool
Autorka historyjek do czasopisma o nazwie... "Tales from the Crypt" wypada z łask szefa po tym, jak przedstawia mu kolejną naciąganą i nieświeżą fabułę. Zwolniona, postanawia się zemścić. A może to wszystko to po prostu koszmarny sen?
Epizod z cyklu autotematycznych, w dodatku opowiadający o twórczej impotencji (w stylu zbliżonym do "Dnia Świstaka", jakby tego było mało). Na nią też musieli cierpieć twórcy odcinka, bowiem jest on zwyczajnie wymęczony, pozbawiony ciekawych zwrotów akcji, z finałem, który każe widzowi zadać niewygodne pytanie: "naprawdę myśleliście, że to łykniemy". Słabe, bez pomysłu i ikry.

Ep. IV - Operation Friendship
Wykorzystywany przez nieuczciwego zwierzchnika, żyjący samotnie programista komputerowy poznaje pewnego dnia atrakcyjną panią psycholog, która wyraźnie jest nim zainteresowana. Szansę na szczęśliwy związek przyćmiewa niestety postać wyimaginowanego przyjaciela bohatera, który nie zamierza znosić konkurencji...
Więcej tu pokręconej komedii niż grozy czy makabry, choć na koniec przygotowano całkiem niezły "twist". Gra aktorska - przerysowana, miejscami do dopuszczalnej granicy, ale ogląda się nie najgorzej.

Ep. V - Revenge is the Nuts
Pensjonariusze domu dla niewidomych są ustawicznie dręczeni przez sadystycznego właściciela tego przybytku. Pojawienie się nowej mieszkanki, na którą dyrektor ma "chrapkę", stanie się impulsem do wyzwolenia...
Jest klimat i odrobina subtelnej perwersji. Jak wskazuje sam tytuł, będzie również, zawsze mile przeze mnie widziany, motyw zemsty. Tutaj zdecydowanie dobrze wygrany (czyli: działa). A wśród obsady: Isaac Hayes, John Savage, Teri Polo i Anthony Zerbe, czyli facet skazany na bycie "bad guyem".

Ep. VI - The Bribe
Inspektor pożarowy, podejrzewając właściciela klubu ze striptizem o demoralizowanie jego córki, postanawia zamknąć przybytek. Kiedy jednak w grę zaczyna wchodzić pokaźna łapówka, nieugięty do tej pory funkcjonariusz "łamie się"...
Ciekawa fabuła, z finałowym zwrotem akcji, który rzeczywiście zaskakuje (w odróznieniu od niektórych w tej serii, które były nadto przewidywalne). Jest tu takze mroczny, brudny klimat, który przypadł mi do gustu. A na dokładkę znane nazwiska w obsadzie: Terry O'Quinn i młody Benicio Del Toro.

Ep. VII - The Pit
Dwóch rywalizujących mistrzów wschodnich sztuk walki w wyniku machinacji swoich żon zostaje zmuszonych do wzięcia udziału w pojedynku w klatce na śmierć i życie...
Zapowiada się ciekawiej, niż jest w istocie. Jak na epizod z użyciem mordobicia, jakoś mało tu krwi i łamanych kości. Końcowa wolta również zawiodła moje oczekiwania, choć bez wątpienia odnajdziemy w niej rodzaj sprawiedliwości dziejowej. Warto za to zaznaczyć, że w rolach głównych Mark Dacascos i Stoney Jackson.

Ep. VIII - The Assassin
Wzorowa kura domowa przeżywa prawdziwy koszmar, gdy do jej domu wkracza trójka agentów CIA, poszukujących jej męża, domniemanego eks-zabójcy na usługach rządu. Choć, kto tu tak naprawdę powinien się obawiać kogo?
Historyjka przyjemna, o ile tylko spojrzeć na nią z dużym przymrużeniem oka. Równie ciekawa, jeśli nie bardziej, jest klamra z udziałem Cryptkeepera i Williama Sadlera w roli... Mrocznego Żniwiarza (ring a bell?). W epizodzie "właściwym" z kolei mamy m.in. Corey Feldmana i Chelseę Field.

Ep. IX - Staired in Horror
Uciekający przed policją mężczyzna znajduje schronienie w domu pewnej starszej damy. Jak się okazuje, posiadłość jest objęta klątwą, która ma także wpływ na jej właścicielkę...
Osadzona na amerykańskim Południu nowelka, z fabułą może niespecjalnie oryginalną, ale spełniającą wymóg nadrzędny, tj. utrzymywanie widza w napięciu. Najbardziej żałuję, że wcielający się tu w postać szeryfa R. Lee Ermey nie otrzymał nieco większej rólki - każdy kto widział "Full Metal Jacket" czy nową "Teksańską masakrę piłą mechaniczną", wie, że to prawdziwy wymiatacz. Oprócz niego grają takze Rachel Ticotin i D. B. Sweeney, o których z kolei świat zapomniał prędko.

Ep. X - In the groove
Radiowy DJ, którego audycja regularnie traci słuchaczy, otrzymuje do pomocy nową "asystentkę". Ich wspólne nocne rozmowy na antenie przywracają popularność programowi, na co znaczący wpływ ma namiętny romans między prowadzącymi...
Dość nijaki odcinek, w dodatku bardzo przewidywalny. W zasadzie jedynymi powodami, dla których warto się z nim zapoznać, jest udział Miguela Ferrera i... Slasha, który załapał się na epizodyczną rólkę disc jockey'a.

Ep. XI - Surprise Party
Młody mężczyzna jedzie do posiadłości, którą odziedziczył po ojcu. Według ostatnich słów rodzica, dom ma być nawiedzony, jednak chciwa pociecha nie zamierza dawać wiary tego typu rewelacjom. Na własną zgubę...
Znów przeciętny odcinek, choć przyznać muszę, że sekwencja podróży samochodem pośród ulewy połączona z ukazaniem retrospekcji jest wcale pomysłowa. Cała reszta to już niestety tanie schematy, wałkowane w filmach grozy od niepamiętnych czasów. No, chyba, że rozbawi was widok długowłosego Jake'a Buseya.

Ep. XII - Doctor of Horror
Dwóch pracowników kostnicy przyłapuje na gorącym uczynku osobnika próbującego ukraść z przybytku ciało. Mężczyzna okazuje się być doktorem, który w domowym zaciszu poszukuje odpowiedzi na pytanie: czym jest tak naprawdę ludzka dusza?
Kapitalna historyjka, zwłaszcza na tle nijakich, w większości przypadków, odcinków z sezonu szóstego. "Doctor of Horror" bardzo przywodził mi na myśl "Re-Animatora": podobny klimat i humor. Drobnostka, ale cieszy. Także za sprawą utalentowanych aktorów znanych głównie z drugiego planu, Hanka Azarii i Austina Pendletona.

Ep. XIII - Comes the Dawn
Dwóch wojskowych wybiera się na łowy na Alaskę. Poszukują osobnika, który wskaże im miejsce zimowania niedźwiedzia grizzly. Odnajdują kobietę, która okazuje się być ich dawnym podwładnym...
Zaczyna się ciekawie, ale później historia robi się nieco przekombinowana, przynajmniej jak na mój gust. Mimo tego nowela bez wątpienia trzyma klimat, ma też wyborne miejsce akcji (spowita ciemnościami daleka Północ zawsze działa). Ponadto niczego sobie obsada: Michael Ironside i Bruce Payne to sprawdzeni twardziele, a kokietuje ich Vivian Wu.

Ep. XIV - 99 & 44/100% Pure Horror
Artystka tworząca krwawe malowidła dowiaduje się, że jej mąż - właściciel fabryki mydła, nie zamierza wykorzystywać więcej jej konceptów w kampaniach reklamowych. A jak mówi stare powiedzenie: hell hath no fury like a woman scorned...
Raczej średnio. Fabuła jest mocno przewidywalna, włącznie z finałem, którego oczekiwałem już po pierwszych paru minutach. Jest makabrycznie, ale cóż z tego, skoro odcinek przywodzi na myśl masę innych, zaprezentowanych wcześniej w ramach serii.

Ep. XV - You, murderer
Zdradzony przez swą żonę i najlepszego przyjaciela Lou, umiera po uderzeniu w głowę. Pomimo jednak, że jego ciało nie daje oznak życia, dusza go nie opuszcza, podobnie jak świadomość wydarzeń...
Perełka, nic dodać, nic ująć. Wyreżyserowany przez Roberta Zemeckisa odcinek robi użytek z najnowszych (wówczas) technik komputerowych, łącząc zdjęcia z udziałem żywych aktorów z ujęciami, w których pojawiają się legendy kina: Humphrey Bogart i Alfred Hitchcock (ten drugi jedynie na krótko we wprowadzeniu). Identyczną sztuczkę zastosowano w hicie Zemeckisa "Forrest Gump", który to film reżyser zresztą sam parodiuje w scenkach z udziałem Cryptkeepera. Zobaczyć Bogie'ego po latach w czymś "nowym" - bezcenne. Wśród "żywych" z kolei John Lithgow, Isabella Rossellini i Sherilyn Fenn. No i ten klimat filmów noir... mmmm. Świetna zabawa, mówiąc krótko.