Ep. II - As Ye Sow
Podejrzewający swoją młodą żonę o niewierność właściciel sieci pralni wynajmuje detektywa, aby ten ją śledził. Kiedy zdrada zostaje już "udowodniona", przychodzi pora na zemstę...
Motyw stary jak świat, ale całkiem efektownie ubrany. Przypadło mi do gustu przewrotne zakończenie, pierwszej próby jest także obsada: Hector Elizondo, Patsy Kensit, Miguel Ferrer, Sam Waterston i... Adam West. Całość wyreżyserował zaś Kyle MacLachlan. Miło mi odnotować, że agent Cooper sprawdził się również na tym stanowisku.

Ep. III - Forever Ambergris
Dalton jest korespondentem wojennym, niegdyś jednym z najlepszych w branży. Dziś z zazdrością spogląda na poruszające fotografie autorstwa swego młodszego, wielce utalentowanego kolegi, który robi wielką karierę. Powoli zaczyna obmyślać plan pozbycia się rywala...
Więcej niż dobry epizod: z klimatem, suto "zakrapiany" niezwykle efektownie prezentującymi się scenami gore. W dodatku na ekranie mamy młodego Steve'a Buscemi i Rogera Daltreya z "The Who". Kto wie - w innych okolicznościach mógłby to być początek pięknej przyjaźni...

Ep. IV - Food for thought
Niejaki Zambini to telepata prowadzący swój show w wędrownym cyrku. W rzeczywistości: marny oszust, który wykorzystuje parapsychiczne zdolności swej zniewolonej żony. W końcu przyjdzie jednak czas na "emancypację"...
Samo zawiązanie akcji jest tu banalne i nie wróży specjalnie emocjonującej historii. Na szczęście odpowiednio makabryczny finał wynagradza wcześniejsze klisze. A odgrywająca tu dość istotną rolę gorylica - zjawiskowa w swej punkowej wręcz stylizacji...

Ep. V - People Who Live in Brass Hearses
Billy i jego opóźniony brat Virgil planują napad na fabrykę lodów. Rabunek ma być jednocześnie zemstą za pobyt w więzieniu, który zafundował Billy'emu jeden z pracowników firmy...
Całkiem, całkiem, szkoda tylko, że finałowy twist zanadto przypomina ten z odcinka "The ventriloguist's dummy", skądinąd znakomitego. Ale gore - przepyszne. Obsada też niczego sobie: mamy tu Billa Paxtona, Brada Dourifa i Michaela Lernera. Dyrguje nimi Russell "Highlander" Mulcahy.

Ep. VI - Two for the Show
Mężczyzna w porywie gniewu zabija swoją żonę, która nosiła się z zamiarem odejścia od niego. Wkrótce po zdarzeniu na miejscu zbrodni zjawia się wyjątkowo podejrzliwy policjant...
Najlepszy i najoryginalniejszy jak do tej pory odcinek sezonu. Jest suspens, zaskakujące zakończenie, odrobina makabry i czytelne nawiązania do dorobku Hitchcocka. Jest także Traci Lords, w drobnej, acz istotnej rólce. Bez przesady - sama przyjemność.

Ep. VII - House of Horror
Nowi członkowie studenckiego bractwa staja przed wyzwaniem: przechadzka po nawiedzonym domu, zamieszkanym przez mordercę z siekierą. A może jednak piłą mechaniczną...
Fajny klimat młodzieżowych horrorów z lat 80-ych, sama historyjka - dość przeciętna. Stwarza jednak pole do popisu dla Kevina Dillona, który wciela się tutaj w sadystycznego prześladowcę "kotów".

Ep. VIII - Well cooked hams
Niewydarzony magik, który przejął schedę po swym zaginionym w tajemniczych okolicznościach mistrzu poznaje iluzjonistę potrafiącego zdziałać na scenie prawdziwe cuda. Nieudacznik postanawia ukraść pomysł na show...
Przebieg akcji jest dość prosty do przewidzenia, ale i tak nowela potrafi wciągnąć. Podglądanie prestidigitatorskich wyczynów "od kuchni" to nośny motyw, który często przynosi efektowne rezultaty. Tak jest i w tym przypadku, a ową "efektowność" pogłębia jeszcze bajeczna obsada: Billy Zane pomysły podkrada, Martin Sheen je obmyśla, a asystuje im Maryam D'Abo. Taki "Prestiż" w skromniejszym wydaniu.

Ep. IX - Creep Course
Championowi szkolnej drużyny futbolowej grozi oblanie roku za sprawą egzaminu z historii starożytnego Egiptu. Mięśniak, któremu z nauką nie po drodze postanawia więc udać się po pomoc do klasowej kujonki, która z kolei sekrety faraonów zna doskonale...
Sympatyczne "oglądadło", co bawi i uczy (no dobra, z tą drugą kwestią to lekko przesadziłem). Znajdzie się miejsce na ofiary z dziewic, mumie i przedwieczne klątwy. Jest także zręcznie pomyślany zwrot akcji i odrobina czarnego humoru. A na dokładkę - Jeffrey Jones, czyli nauczyciel naszych marzeń, dla którego grobowce i sztuka balsamowania są esencją życia. Na zdrowie!

Ep. X - Came the dawn
W deszczową noc na rzadko uczęszczanej drodze pewien biznesmen zatrzymuje się, aby zabrać atrakcyjną autostopowiczkę. Jadą następnie do jego domku w lesie. Kolacja przy świecach i flirty, wszystko byłoby pięknie, gdyby nie fakt, że obie strony zdają się coś ukrywać...
Klimat, miejsce akcji - na plus. Niestety, cała historia w sposób niedwuznaczny odwołuje się, by nie rzec- zżyna, z pewnego szacownego klasyka. Jakiego, wyjawić nie mogę, bo musiałbym jednocześnie zdradzić całe zakończenie. Zapewniam jednak, że o zaskoczeniu można tu mówić w kategoriach wyłącznie negatywnych - finał zakrawa wręcz na plagiat.

Ep. XI - Oil's Well That Ends Well
Para oszustów naciąga grupę małomiasteczkowych prostaczków na zainwestowanie w wydobycie ropy naftowej, której złoża rzekomo znajdują się... pod miejscowym cmentarzem...
Nieco przekombinowany, jak na mój gust, odcinek, w dodatku z zakończeniem, które sprawia wrażenie wymyślonego na siłę. Ale uświetnia go obecność Lou Diamonda Phillipsa i Priscilli Presley. W epizodycznej roli pojawia się także John Kassir, który podkładał głos pod Cryptkeepera.

Ep. XII - Half-Way Horrible
Prezes koncernu chemicznego prześladowany jest przez tajemniczego zabójcę. Cała sprawa zdaje się mieć związek z nowym specyfikiem, który ma być wkrótce wypuszczony na rynek przez firmę, a który pozyskany został przed paru laty w dość mrocznych okolicznościach w brazylijskiej dżungli...
Nic nadzwyczajnego: znów krwawe rytuały voo-doo plus skrywana zbrodnia z przeszłości. Ogląda się nieźle głównie dzięki obecności Clancy'ego Browna, którego facjata zdaje się być wprost stworzona do kina grozy. Gościnnie pojawia się także Cheech Martin.

Ep. XIII - Till Death Do We Part
Utrzymanek królowej przestępczego podziemia zostaje przyłapany na tête-à-tête z blondwłosą kelnereczką. Takich rzeczy się nie wybacza...
Czy odcinek, w którym występuje Frank Stallone mógłby być zły? Cóż, zły nie jest, ale też niczym specjalnym nie zaskakuje. Kiedy już się wydaje, że przewidzieliśmy wszystko, twórcy gotują nam drobną woltę, ale nie wypada ona zbyt przekonująco. Bardziej gangsterskie klimaty, niż typowa opowieść "z dreszczykiem", co mi akurat nie przeszkadza, mogłoby być jednak nieco bardziej "krwiście" na zakończenie wcale udanego sezonu.