Ep. II - Carrion Death
Zbiegły więzień kieruje się w stronę meksykańskiej granicy z torbami zrabowanych pieniędzy. Jego śladem podąża zacięty glina...
Oj tak, ten odcinek się pamięta! Swego czasu był w Polsce wydany w "trójpaku" OzK na VHS-ie. W roli skazańca nie kto inny jak Kyle MacLachlan. No i ten pamiętny finał ze skrzydlatym przyjacielem. Czysta przyjemność, mówiąc krótko.

Uwielbiam ten odcinek. Chyba najlepsze, co przytrafiło się tej serii.

Ep. III - The Trap
Tonący w długach "makaroniarz" wymyśla sposób, by wejść w posiadanie pieniędzy ze swojej polisy na życie. Plan się powiedzie, ale oszust nie przewidział, że ktoś może być sprytniejszy od niego...
Z dużym przymrużeniem oka i nieprzewidywalnie: muszę stwierdzić, że myślałem, że akcja pójdzie w zupełnie innym kierunku, tymczasem twórcom udało się mnie zwieść. Ciekawostką jest fakt, że za kamerą stanął tym razem Michael J.Fox, który zresztą pojawia się na ekranie w epizodzie prokuratora sądowego.

Ep. IV - Abra Cadaver
Bohaterami jest tym razem dwóch braci naukowców: ten genialny i ten ze zmysłem biznesowym, który wytrwale wspiera badania tamtego. W końcu jednak miarka się przebiera - brak wyników, brak funduszy. Chyba, że zdoła się przekonać "inwestora" o sensowności prac...
Widziane gdzieś w zamierzchłym dzieciństwie, może też stąd brak efektu zaskoczenia, który w tym przypadku jest bardzo istotny. Tak czy inaczej, pomysł, który legł u podstaw, choć nienowy (na myśl przychodzi zwłaszcza jeden z odcinków "Alfred Hitchcock przedstawia"), to nośny i wygrany tutaj z wdziękiem. W roli jednego z braci - Beau Bridges, ster zaś dzierży Stephen Hopkins.

Ep. V - Top billing
Ustawicznie bezrobotny aktor dowiaduje się o castingu na rolę Hamleta, przeprowadzanym przez pewną mało znaną trupę aktorską. Gdy jedzie na miejsce przesłuchania, okazuje się, że członkowie ekipy to zbieranina postaci, delikatnie mówiąc, ekscentrycznych...
Ciekawa obsada: obok Lovitza w roli głównej mamy jeszcze Seana Astina i Louise Fletcher. Historia jest całkiem zabawna, za dzieciaka zapadła mi w pamięć zwłaszcza oryginalna puenta tego odcinka.

Ep. VI - Dead Wait
Rabuś przybywa na małą wysepkę, gdzie schronienie znalazł pewien bogacz będący w posiadaniu rzadkiego okazu czarnej perły. Przybysz postanawia wkraść się w łaski milionera i zyskać dostęp do unikatu...
Niezły klimat, momentami jest też całkiem krwawo. No i znów gwiazdorska obsada: Whoopi Goldberg i John Rhys-Davies, za kamerą zaś sam Tobe Hooper.

Ep. VII - The Reluctant Vampire
Bohaterem tego odcinka jest żyjący współcześnie wampir, który z powodu wyrzutów sumienia związanych ze swą krwiopijczą naturą postawił na rozwiązanie pośrednie i... zatrudnił się jako nocny stróż w banku krwi. Kiedy obszerne zapasy tejże instytucji zaczynają znikać w ilościach aż nadto dostrzegalnych nasz potępieniec postanawia uzupełniać je posoką wypompowywaną z rabusiów, morderców i innych niepożądanych społecznie elementów...
Jak widać, w cenie jednego odcinka dostajemy kilka różnych składowych: opowieść o dziecięciu mroku z rozterkami i historię samotnego mściciela rodem z "Życzenia śmierci", znajdzie się nawet miejsce na istotny wątek romansowy. Wszystko to doprawione zostało sporą dawką czarnego humoru. A gdy dodać, że w postać głównego bohatera wciela się nie kto inny jak Malcolm McDowell, to ślinka automatycznie cieknie. Plus genialny pomysł obsadowy w przypadku Michaela Berrymana - nie zdradzę kogo gra, aby nie odbierać przyjemności z seansu tym, którzy nie widzieli.

Ep. VIII - Easel kill ya
Klepiący biedę malarz-alkoholik (w okresie abstynencji) próbuje wyrwać się z impasu, nikt jednak nie jest szczególnie zainteresowany jego pracami. Sytuacja zmienia się w momencie, gdy przez przypadek powoduje śmierć swego sąsiada i, zamiast zgłosić zdarzenie na policję, uwiecznia je na płótnie..
Ciekawie zapowiadający się odcinek, szkoda że potencjał nie został należycie wykorzystany. Mogła wyjść z tego frapująca, makabryczna opowieść o mrokach ludzkiej duszy, zamiast tego otrzymujemy jednak rozwiązania rażące swą prostotą i brakiem wyczucia. Najgorzej wypada część finałowa: doskonale wiemy, do czego doprowadzi pewne posunięcie bohatera, jednak on zdaje się beztrosko nic sobie z tego nie robić. Dużym plusem jest za to udział Tima Rotha w głównej roli.

Ep. IX - Undertaking palor
Grupka dzieciaków postanawia nakręcić kamerą video swój własny horror. W tym celu zakradają się do domu pogrzebowego. Nie podejrzewają nawet, co odkryją w trakcie swej "zabawy w kino"...
Trochę takie "Goonies" w wydaniu makabrycznym. Pomysł na fabułę całkiem niezły, a i ogląda się miło. Co ciekawe, paradokumentalne wtręty prezentują się tu znacznie wiarygodniej niż we wszystkich współczesnych blair-witch-podobnych przedsięwzięciach.

Ep. X - Mournin' Mess
Dziennikarz publikuje artykuł na temat morderstwa dokonanego (rzekomo) przez bezdomnego. Niebawem do reportera zgłasza się domniemany zabójca, odżegnując się od zbrodni i wskazując jednocześnie trop, którym pismak powinien podążać, aby zyskać "gorący temat"...
Fajny odcinek z finałowym "twistem". Szkoda jedynie, że już na wstępie Cryptkeeper zdradza zbyt dużo na temat tego, co tak naprawdę będzie motywem przewodnim całej historii. Grają Steven Weber, Rita Wilson i Vincent Schiavelli.

Ep. XI - Split Second
Szef ekipy drwali oświadcza się kelnerce. Dziewczyna ochoczo przystaje na propozycję, jednak już po ślubie jej małżonek zaczyna być chorobliwie zazdrosny. Kiedy na horyzoncie pojawia się młody przystojniak biegle władający siekierą, sprawy przybierają dramatyczny obrót...
Odjechany odcinek, zdecydowanie jeden z najlepszych w sezonie i nie tylko, choć należy wziąć poprawkę na to, że do syta zaspokaja mój fetysz związany z piłami mechanicznymi, więc mogę być nieco stronniczy. Niemniej dobra zabawa gwarantowana. W rolach głównych Brion James i "dojrzała" Michelle Johnson. Pyycha!

Ep. XII - Deadline
Pogrążający się w alkoholizmie dziennikarz dostaje "drugą szansę": redaktor jednej z gazet zleca mu napisanie sensacyjnego materiału na temat (dowolnego) morderstwa. Pech chce, że tymczasowo zabójstw w mieście jak na lekarstwo...
Zdecydowanie przeciętny odcinek. Mocno przewidywalny, pozbawiony przy tym praktycznie akcentów komicznych i bardziej "pikantnych" scen. Doceniam zabiegi narracyjne, próbujące nawiązywać do formuły kina noir, ale niestety to również daje niewiele. Ogląda się bez bólu, ale też niczym nie ujmuje.

Ep. XIII - Spoiled
Zaniedbywana przez męża, pasjami oglądająca opery mydlane kura domowa nawiązuje romans z monterem kablówki. W tym czasie, nieświadomy małżonek oddaje się swej pracy nad badaniami transplantologicznymi...
Znów cienko: historia niespecjalnie wciagająca, do tego mocno przerysowana. Puenta zaś - jakaś taka dziwnie oczywista.

Ep. XIV - Yellow
Akcja tego odcinka toczy się w trakcie I Wojny Światowej we Francji. Porucznik, będący synem dowodzącego atakiem na istotne ze strategicznego punktu widzenia wzgórze znany jest w kompanii ze swego tchórzostwa. Podczas misji na terytorium wroga dopuszcza do śmierci swych podwładnych, za co zostaje skazany na śmierć przez sąd wojskowy...
Pierwotnie miał to być odcinek zupełnie innego serialu, co zresztą jest od razu widoczne. Pominąwszy długość (40 minut), tak naprawdę nie mamy tutaj do czynienia z historią "z dreszczykiem", całość jest raczej realistyczna (choć opowiedziana z pewnym dystansem), pozbawiona elementów nadnaturalnych. Uwagę zwraca prawdziwie gwiazdorska obsada: Kirk Douglas (jego niegrzeszącego zbytnią odwagą syna gra prawdziwy potomek aktora, Eric), Dan Aykroyd i Lance Henriksen. Za kamerą stanął z kolei Robert Zemeckis, który pełnił rolę jednego z producentów wykonawczych serii. Jego sprawną rękę widać od razu, bo rzecz zrealizowana została na wysokim poziomie, choć sama fabuła do oszałamiających nie należy: przebieg wydarzeń można przewidzieć z dużym wyprzedzeniem. Co bynajmniej nie oznacza, że źle się ogląda.