Serial na pierwszy rzut oka wydaje się być wiktoriańsko-steampunkowym odpowiednikiem X-men. Na początku ani nie zaskakuje, ani nie powala. Mimo, że świat jest zbudowany doskonale i ma fascynujące postacie, to większość wydarzeń wydaje się typowa. Jakby się już to kiedyś widziało. Z odcinka na odcinek postacie robią się coraz ciekawsze i docenia się ich wzajemne relacje. Dialogi są bardzo dobre, kostiumy i scenografia cudowne. Nawet efekty specjalne są na bardzo dobrym poziomie. Tylko, że nadal czegoś brakuje. Jakby potencjał na serial pierwszej klasy nadal był tylko kategorią B. Szczególnie po scenie walki w teatrze gdzie Amalia wyskakuje z sukni... Odcinek 6 stawia wszystko na głowie i sporo tłumaczy. W bardzo Wheedonowym stylu dostajemy twist w fabule, który przykuwa do ekranu. Szkoda, że trzeba tak długo czekać, żeby się okazało, że serial ma wielki potencjał. Zaskakująco nie mogę się doczekać kontynuacji.