Serial oglądało się bardzo przyjemnie i trzeba przyznać, że realizacja stoi na wysokim poziomie, ale niestety z bolącym sercem musiałem obniżyć ocenę o dwa punkty, bo jak się okazuje, jest tu pełno nieścisłości historycznych, których z łatwością można było uniknąć, nad czym strasznie ubolewam.

Zamiast się rozpisywać, polecę artykuł Jeremy'ego Sterna, który bardzo trafnie opisuje wszystkie rażące błędy i manipulacje autorów (ale także chwali dobrze zrealizowane sceny jak np. audiencja Adamsa u Króla Jerzego): http://hnn.us/articles/56155.html

Mimo wszystko polecam każdemu amatorowi historii początków USA, ponieważ rzeczy takie jak scenografia i charakterystyka aktorów naprawdę nie zawodzą i zwyczajnie przyjemnie jest na nie popatrzeć, przymykając oczy na niezgodności.

Ja tymczasem muszę zabrać się za książkę Davida Mccullougha, na której teoretycznie miał się „John Adams” opierać, ale z artykułu zalinkowanego powyżej wynika, że jest napisana zdecydowanie bardziej obiektywnie i nie stara się tak usilnie heroizować głównego bohatera, który nawet ze swoimi wadami był wielkim człowiekiem.

Natomiast, jeśli ktoś zdecyduje się na seans po lekturze tego tekstu, to gorąco polecam oglądanie z oryginalną ścieżką dźwiękową i angielskimi napisami, bo angielszczyzna stylizowana na przełom XVIII i XIX wieku istotnie buduje tzw. „klimat” (choć w moim przypadku wiązało się to z dość częstym korzystaniem ze słownika; jeśli ktoś jest wystarczająco uparty, żeby nauczyć się sprawdzanych w trakcie oglądania wyrazów, będzie mógł solidnie rozbudować swój zasób słownictwa). Dlatego myślę, że ciekawym wyzwaniem byłoby ponowne obejrzenie „Johna Adamsa”, tym razem bez napisów.