Dokładnie, ja ta tak samo nie spodziewałem się, że to mnie tak wciągnie, choć tak czy inaczej czekałem na ten serial, jako że był tak dobrze reklamowany, do tego jakoś ten plakat, tytuł, aktorka, więc wręcz nie można było tego choćby nie spróbować zobaczyć.
Ale wiesz, po pierwszych minutach miałem wątpliwości, czy obejrzeć i czy faktycznie będzie to tak ciekawa historia.

I była :)

Ze wszystkich zachwytów, jakimi można by się teraz podzielić, napiszę tylko o jednym, a mianowicie, że postać Beth Harmon, jaką stworzyła Anya Taylor, jest jak dla mnie jedną z najbardziej charakterystycznych postaci kobiecych, jakie można było zobaczyć w ostatnich latach. Po prostu fantastyczna rola.

Tak! Tez mialam na początku wątpliwości, ale na szczęście dałam szansę i serial okazał się strzałem w dziesiątkę. Bohaterka mnie też urzekła w każdym etapie jej życia. A to, jak twórcy serialu pokazali jej rozkwit... No szacun.

Cześć Dziewczyny! Czy w tym momencie jest równie dobry serial? Pomijając oczekiwanie na kolejny sezon "The Crown" .

Gdybyś chciał coś powiedzmy obyczajowo, romantycznego, trochę w klimacie dramatu, trochę może na luźno, a jednocześnie tak dobrego, to ten serial ciężko może być przebić.
Niemniej takimi serialami godnymi polecenia z nowości wydają mi się: "Normal People", "Trygonometria" oraz "Love life". Wszystkie naprawdę bardzo dobre, a już od indywidualnego gustu zależy, jak bardzo się spodobają, czy się spodobają, itd.

Hej, zależy czy pytasz o aktualne (nowe) seriale, czy ogólnie. Mogę polecić sporo naprawdę dobrych, ale nie z tego roku.

Z nowszych 2020: tak jak wspomina @yuflov "Trygonometria" jest dobra, klimatyczna. "Ratched" dobry i piękny wizualnie.

Wiesz, ale jedną trochę dziwną rzeczą w tym serialu, był ten nasz Dorociński :)
Ja przyznaje, nie jestem fanem polskiego kina i rzadko oglądam coś polskiego, dlatego jakoś dodatkowo ten polski aktor tutaj wprowadzał takie dziwne oczekiwania z tym związane, myślenie o tym, jak on zagra, jaka będzie ta jego rola, czy będzie pasował itd. I wydaje mi się, że jeśli chcieli stworzyć tego rosyjskiego arcymistrza i wytworzyć wokół niego przynajmniej trochę pewną taką otoczkę wielkości, jakim to wyzwaniem będzie go pokonać, to to mimo wszystko w moim odczuciu wyszło tak średnio. Nie wiem, jak Ciebie, ale mnie dużo bardziej elektryzowała rywalizacja z Bennym :) pomijając to, że relacja Beth z nim była także na innym podłożu.
Z kolei bardzo mnie poruszyła ta scena z ostatniego odcinka, gdy Beth wzięła to zdjęcie z panem Shaibelem. To było mega emocjonalne! i tak pięknie nawiązywało do tego początku, gdy ta schodziła na dół do niego, ten zaczął ją uczuć kolejnych otwarć, przekazywać swoją wiedzę szachową, a jednocześnie był taki zwykły w tym, taki prosty szary człowiek, nawet gdy to zdjęcie im zrobiono, to czuł się tak skromnie - nieco nieswojo, jak osoba, która nie chciała być na pierwszym planie. I to jak wtedy mu ta mała Beth tak nieśmiało położyła tekę na ramieniu, a potem ta scena, gdy patrzyła na to zdjęcie w samochodzie i się rozpłakała, to może jestem zbyt emocjonalny i łatwo się wzruszam, ale zacząłem płakać dosłownie tak jak ona :)
Ten wątek właśnie, ta historia, jak w młodym człowieku ktoś taki zaszczepia w tobie miłość do czegoś i potem gdy po latach umrze, to wracanie do tego - przywoływanie tych wielu wspomnień nabiera takiej głębi i wtedy widać po prostu, jak ważne i cenne może być spotkanie na swojej drodze pewnych osób i jak wielki wpływ mogą mieć one na nas.
Dla wielu osób pan Shaibel był po prostu ot zwykłym woźnym. Lecz dla Beth, szczególnie gdy umarł, był jak ktoś najbliższy i ogromnie ważny, bez którego nie stała by się tą osobą, którą się stała.
Bardzo mi się też podobała ta scena, gdy pokonała tego siwego mistrza z bujnymi włosami i przede wszystkim ta ich rozmowa pełna wzajemnego szacunku i uznania.

Ten serial naprawdę pod tym płaszczem gry w szachy, jest bardzo wartościowy.

Co do Dorocińskiego - takie odczucia mogą wynikać stąd, że ich "relacja" była dość specyficznie i zagadkowo przedstawiona. A ich wspólne starcia w przeciwieństwie do innych starć Beth były mocno zawężone i jakieś takie minimalistyczne. Chociaż ostatecznie nie czuję zawodu, bo postać Dorocińskiego w pewnym momencie potraktowałam jako ostateczny symbol wygranej Beth - wygranej nie tylko na podłożu szachów, ale i na podłożu życiowym.

A jeżeli chodzi o scenę związaną z Panem Shaibelem - wrażliwość jest piękna(!) - ja też płakałam i pomyślałam sobie wtedy, że w końcu... w końcu moment sentymentu Beth i podkreślenia tego, jaką drogę musiała przejść do tego, co ma teraz i komu to między innymi zawdzięcza (nawet przez chwilę zabolało mnie to, że tak długo nie miała z nim kontaktu, a dopiero po śmierci).

Wracając do Dorocińskiego, jego zakończenie gry, złapanie za rękę Beth i pożegnanie się z tytułem arcymistrza - było hmm.. poruszającym zwieńczeniem tej całej walki. Jak dla mnie genialne zakończenie.

"pożegnanie się z tytułem arcymistrza" ??? Tytuł arcymistrza nadawany jest najwybitniejszym szachistom i mogą się oni posługiwać tym tytułem dożywotnio. Serio, jedna przegrana niczego nie zmienia xD

Sorry, popłynęłam z tekstem, zdarza się :)

Ale mnie dziwi że większośc komentujących to jednak dziewczyny. Drogie Panie wlasnie takie produkcje lubicie ?? O nieoczywistych silnych bohaterkach które twardo stąpają po ziemii ?? Normalnie to gdzie bys pomyślał że żesze kobiet będą oglądały serial o szachach. Ale to wlasnie świetnie pokazuje że Queens Gambit nie jest tak naprawdę serialem o szachach tylkoserialem o życiu bardzo ciekawej osoby. Szachy oraz wyznaczanie sobie kolejnych przeciwników do zniszczenia są tylko tłem dla jej barwnego życia które odegrane przez utalentowaną Anyę zapewnia nam po prostu audio-wizualną ucztę ;)

Polecam film "PRZEKĄTNA GOŃCA" z Wojciechem Pszoniakiem, Danielem Olbrychskim, Michelem Piccoli i Liv Ullman.
Laureat Oscara dla najlepszego filmu zagranicznego
https://www.filmweb.pl/film/Przek%C4%85tna+go%C5%84ca-1984-7040