Recenzja filmu

Harry Potter i więzień Azkabanu (2004)

Trzecia część "Harry'ego Pottera", najbardziej przełomowa, i na pewno jedna z najlepszych... Może jeszcze nie najlepsza (ten status ma "Zakon Feniksa"). Dlaczego przełomowa? Gdyż po strasznie dziecinnych pierwszej i drugiej części, których reżyserem był Chris Columbus znany z takich filmów jak "Kevin sam w domu", w końcu ktoś postanowił porządnie się za Pottera wziąć. Alfonso Cuarón stworzył film mroczny, tajemniczy, nawet thriller/horror. Gdyby nie owy przełom tego właśnie reżysera, "Harry Potter" dziś nie byłby taki sam jak wtedy, gdyby pozostała ta dziecinność, a Columbus jako reżyser "Insygniów Śmierci" to byłaby wręcz kara...

Z pilnie strzeżonego przez dementorów (którzy są straszniejsi od przeciętnych duchów/upiorów) więzienia Azkaban po raz pierwszy w historii ucieka Syriusz Black (w tej roli rewelacyjny Gary Oldman). Dwanaście lat temu pomógł on Voldemortowi zabić Jamesa i Lily Potterów, a teraz będzie chciał zabić i Harry'ego... Ten tymczasem rozpoczyna trzeci rok nauki w Hogwarcie, który obfituje między innymi w nowe przedmioty (jak wróżbiarstwo, opieka nad magicznymi stworami), Hagrida w nowej roli oraz kolejnego nauczyciela obrony przed czarną magią – prof. Lupina (i tu równie rewelacyjny David Thewlis). Co przyniesie ten rok? Między innymi zakazane wycieczki do Hogsmeade, trudne procesy Malfoy vs. Hagrid, trochę tajemnic dotyczących przeszłości ojca Harry'ego, Lupina, Blacka i... Snape'a, rozwiązanie tajemnicy niby nic nie znaczącego szczura Rona oraz, co można się domyślić z samego tytułu, spotkanie z jednym z najstraszniejszych ludzi na świecie...

Cuarón zrobił w tym filmie coś, czego nie było w dwóch pierwszych częściach. Postanowił nie przenosić książki na ekran tak bardzo dokładnie – na pewno nie tylko dlatego, że prawie 500-stronicowa nie zmieściłaby się w dwu i pół godzinnym filmie, lecz również dlatego, że chciał pokazać widzom oryginalność. Oczywiście pozostawił rewelacyjną obsadę wybraną wcześniej przez Columbusa, między innymi główną trójkę (Daniela Radcliffe'a, Ruperta Grinta, Emmę Watson), która w tym filmie poradziła sobie dużo lepiej niż w poprzednich, a także Maggie Smith, Alana Rickmana, Robbiego Coltrane'a czy Toma Feltona i innych rewelacyjnych aktorów. Ale na uwagę zasługują tu nowe twarze, takie jak Gary Oldman, David Thewlis, Emma Thompson czy zastępca zmarłego Richarda Harrisa w roli Dumbledore'a – Michael Gambon, który moim zdaniem jest jeszcze lepszy od poprzednika.

"Więzień Azkabanu" przyciąga głównie dzięki mroczności, tajemniczości, której w pierwszych dwóch częściach niestety brak. Film ten, pomimo 2,5 godzin, wcale nie ciągnie się jak tasiemiec. Cały czas coś się w nim dzieje i bez przerwy są emocje – czasami wywołane zabawnymi scenami (nadmuchanie ciotki Marge, Błędny Rycerz), czasami smutnymi (wyrok przeciw Hardodziobowi), lecz w większości strasznymi (głównie finalne sceny). Ten film ma w sobie coś, co jest bardzo oryginalne i niespotykanie – widzom wydaje się, że po strasznych scenach na końcu (czyli po wyjściu z Wrzeszczącej Chaty) film się skończy, a tu jeszcze ponad pół godziny do końca (które zostają wykorzystane na cofnięcie w czasie).

Podsumowując, trzecia część "Harry'ego Pottera" to jedna z najlepszych. Jest w miarę wierna książce, lecz na pewno nie tak jak dwie pierwsze części. Jest przełomem w rodzinie Pottera, bo rodzi w niej nowy nurt – bardziej mroczny i tajemniczy. Cuarón jest chyba najlepszym z dotychczasowych reżyserów tej serii, bo nie zrobił ani nic dziecinnego (Columbus), ani nie poświęcił większości filmu na romanse (Yates w szóstej części), ani nie zanudzał przez całe 2,5 godziny (Newell). Mam nadzieję, że część siódma będzie równie dobra jak trzecia.