Valeria Golino

Valeria Golino, córka włoskiego germanisty i greckiej malarki, na świat przyszła w Neapolu (Włochy) 22 października 1966 roku. Jako dziecko chciała zostać kardiologiem, ale z głowy wybił to jej wujek, znany włoski dziennikarz. To dzięki niemu jako szesnastolatka Valeria została fotomodelką. Reklamowała głównie bieliznę. Już w 1986 roku, mając niespełna 20 lat zdobyła prestiżową nagrodę dla najlepszej aktorki na weneckim festiwalu za rolę w "Historii miłosnej". Zazdrośnicy wypominali jej skromną kreację, w jakiej pokazała się na wręczeniu statuetek. Golino kręciła film po filmie. W 1987 roku pojawiła się na okładce włoskiego odpowiednika "Playboya", "Playmena" oraz "Photo Italii". Jej rozbierane fotografie do dziś wpisuje się do kanonu najlepszych aktów. Valeria otrzymała rolę w obrazie "Rain Man" z Dustinem Hoffmanem i Tomem Cruisem. Niedoceniana przez włoską krytykę, urzekła widzów i speców od kina z całego świata. W 1990 roku Golino zagrała główną rolę w "Królewskiej faworycie". Na ekranie partnerował jej Timothy Dalton. Valeria perfekcyjnie wcieliła się w rolę młodziutkiej Jeanne, francuskiej arystokratki, która zostaje zmuszona, by zostać kochanką króla (Timothy Dalton). Film był nominowany do Złotej Palmy na festiwalu w Cannes. W kolejnych latach aktorka zagrała m.in. w  oscarowym "Zostawić Las Vegas" czy "Indiańskim biegaczu". W 2002 roku wystąpiła w obrazie "Frida", na planie którego nawiązała przyjaźń z Salmą Hayek. Później zagrała w wielu europejskich filmach, m.in. "36", "Dziewczyna z jeziora", "Niewidzialny chłopiec" czy "Moja córka". Golino uwielbia środkowo i wschodnioeuropejskie kino. Słucha muzyki jazzowej, mówi w czterech językach (włoski, angielski, francuski, grecki) oraz wspomaga swoim doświadczeniem, talentem i nazwiskiem młodych reżyserów. Zajmuje się też dubbingiem. Przyjaciele mówią, że jest skromna i prostolinijna. Co ciekawe, mimo wielu znakomitych ról w najlepszych filmach świata nie jest hollywoodzką gwiazdą. 

Ur. 1966 w Neapolu: aktorka włoska z karierą miedzynarodową. Córka Włocha i Greczynki, po rozstaniu się z rodziców dorastała na przemian w Neapolu i Atenach. Przerwała naukę po ekranowym debiucie w 1983 w filmie L. Wertmuller`a. Szybkie sukcesy(nagroda aktorska w Wenecji i Srebrna Taśma za "Historię miłosną" F. Masellego, 1986 i rola w "Rain manie" B.Levinsona, 1988) sprawiły, że w kinie stała się dość rzadkim przykładem szeroko znanej aktorki bez przygotowania profesjonalnego, nowym odpowiednikiem S. Loren. Grała odtąd równolegle w kinie europejskim i amerykańskim.