Biografia
Roland Joffé urodził się 17 listopada 1945 r. w Londynie. Uczęszczał do Lycée Français Charles de Gaulle w Londynie, oraz do Carmel College w Wallingford, jedynej żydowskiej szkole z internatem w Europie. Jego edukację dopełniły studia na University of Manchester.
Karierę rozpoczął w teatrze, który otworzył mu drogę do zatrudnienia w Granada Television. Joffé w 1973 roku rozpoczął pracę jako reżyser legendarnego już w Anglii serialu "Coronation Street". Pracował też przy innych popularnych produkcjach - w latach 1974 - 1975 wyreżyserował 4 odcinki serialu "Sam", zaś w 1975 miniserial "The Stars Look Down". Pracował też przy takich serialach jak "Bill Brand", "Headmaster" czy "Crown Court". W 1977 roku producent Tony Garnett postanowił zatrudnić go do wyreżyserowania spektaklu "The Spongers", będącego częścią cyklu BBC pt. "Play for Today", jednak z uwagi na to, że na początku lat 70. Joffé był na kilku spotkaniach komunistycznej Workers' Revolutionary Party (choć nigdy do niej nie wstąpił), zgodnie z rekomendacją MI5 uznano zatrudnienie lewicującego reżysera za zbyt wielkie ryzyko. Dopiero gdy oburzony producent Tony Garnett zagroził ujawnieniem całej sprawy, ostatecznie stacja zgodziła się, by Joffé wyreżyserował spektakl.
Jako reżyser filmowy zadebiutował również w telewizji, realizując "'Tis Pitty She's A Whore" oraz "United Kingdom". W roku 1984, dzięki pomocy producenta Davida Puttnama, zrealizował swój pełnoprawny reżyserski debiut. Film "Pola Śmierci", ukazujący koszmar wojny domowej w Kambodży oczami amerykańskiego korespondenta, zyskał mu międzynarodową sławę. Haing S. Ngor otrzymał Oscara i Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego, Oscarem nagrodzono również zdjęcia i montaż, a sam Joffé nominowany został do Oscara i Złotego Globu za najlepszą reżyserię. Realizacja filmu sprawiła, iż Joffé czuje się silnie związany z Kambodżą, którą odwiedzał później wielokrotnie. Joffé swój talent do tworzenia pięknych wizualnie i poruszających obrazów potwierdził w 1986 roku filmem "Misja". Historia XVIII-wiecznych jezuickich misjonarzy czyniących w Ameryce Południowej swoją powinność wbrew cynicznym, politycznym machinacjom nagrodzona została Złotą Palmą na MFF w Cannes i otrzymała Oscara za najlepsze zdjęcia oraz 6 nominacji do tej nagrody, w tym kolejną nominację dla Joffé za reżyserię. Kolejne filmy: "Projekt Manhattan" oraz "Miasto radości", choć dobrze oceniane, nie powtórzyły sukcesu poprzednich obrazów. W 1993 roku Joffé zaskoczył, angażując się w realizację ekranizacji gry komputerowej "Super Mario Bros". Wizja reżysera miała trafiać w gusta dorosłych odbiorców, co doprowadziło do konfliktu z wytwórnią liczącą przede wszystkim na zyski z przyciągnięcia do kin młodszej widowni. W efekcie Joffé nie dokończył realizacji obrazu, zaś jego nazwisko nie pojawiło się w czołówce. Film okazał się spektakularną klapą, podobnie jak kolejny projekt reżysera - "Szkarłatna litera". Adaptacja klasycznej powieści Nathaniela Hawthorne'a została zmiażdżona przez krytyków i przyniosła duże straty finansowe. W 2000 roku Joffé przypomniał o sobie jednak filmem "Vatel", który spotkał się z pochlebnym przyjęciem krytyków. Szczególnie chwalono znakomite kostiumy i przepiękną scenografię.
W 2007 roku Joffé zrealizował horror "Sadysta". Film, nie dość, że otrzymał kiepskie recenzje, to wzbudził także spore kontrowersje za sprawą reklamujących go plakatów, które uznano za niesmaczne i mizoginiczne. Z kolei film "Gdy budzą się demony (2011)Gdy budzą się demony", opowiadający o dziennikarzu badającym przeszłość wpływowego duchownego przez pryzmat jego udziału w hiszpańskiej wojnie domowej, przyciągnął uwagę widzów i krytyków m.in. ze względu na częściowe sfinansowanie produkcji przez Opus Dei. Film zebrał głównie negatywne recenzje, choć publiczność przyjęła obraz nieco łaskawiej. Kolejny z projektów reżysera, inspirowany historią zespołu t.A.T.u dramat "You and I", przeszedł długą drogę od początku produkcji w 2007 r., przez pokaz ukończonego zaledwie w ok. 90% obrazu na MFF w Cannes w 2008 r., do premiery kinowej w Rosji w styczniu 2011 r. W roku 2015 premierę miały wyreżyserowane przez Joffé: telewizyjny miniserial "Texas Rising" oraz epicki romans "The Lovers".
W 2011 r. Joffe ogłoszony został oficjalnym patronem odbywających się w Kambodży Mistrzostw Świata Osób Niepełnosprawnych w Siatkówce. Reżyser aktywnie wspomagał również pozarządową organizację Cambodian Trust, której celem jest zapewnienie protez oraz odpowiedniej opieki dla ofiar działań wojennych. Ponadto jest członkiem zarządu organizacji humanitarnej "Operation USA".
W 1971 roku ożenił się z Jane Lapotaire. W 1973 roku urodził im się syn, Rowan Joffé. Rozwiedli się w 1980 roku. Później Joffé związał się z aktorką Cherie Lunghi, z którą ma córkę, Nathalie Lunghi.
Karierę rozpoczął w teatrze, który otworzył mu drogę do zatrudnienia w Granada Television. Joffé w 1973 roku rozpoczął pracę jako reżyser legendarnego już w Anglii serialu "Coronation Street". Pracował też przy innych popularnych produkcjach - w latach 1974 - 1975 wyreżyserował 4 odcinki serialu "Sam", zaś w 1975 miniserial "The Stars Look Down". Pracował też przy takich serialach jak "Bill Brand", "Headmaster" czy "Crown Court". W 1977 roku producent Tony Garnett postanowił zatrudnić go do wyreżyserowania spektaklu "The Spongers", będącego częścią cyklu BBC pt. "Play for Today", jednak z uwagi na to, że na początku lat 70. Joffé był na kilku spotkaniach komunistycznej Workers' Revolutionary Party (choć nigdy do niej nie wstąpił), zgodnie z rekomendacją MI5 uznano zatrudnienie lewicującego reżysera za zbyt wielkie ryzyko. Dopiero gdy oburzony producent Tony Garnett zagroził ujawnieniem całej sprawy, ostatecznie stacja zgodziła się, by Joffé wyreżyserował spektakl.
Jako reżyser filmowy zadebiutował również w telewizji, realizując "'Tis Pitty She's A Whore" oraz "United Kingdom". W roku 1984, dzięki pomocy producenta Davida Puttnama, zrealizował swój pełnoprawny reżyserski debiut. Film "Pola Śmierci", ukazujący koszmar wojny domowej w Kambodży oczami amerykańskiego korespondenta, zyskał mu międzynarodową sławę. Haing S. Ngor otrzymał Oscara i Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego, Oscarem nagrodzono również zdjęcia i montaż, a sam Joffé nominowany został do Oscara i Złotego Globu za najlepszą reżyserię. Realizacja filmu sprawiła, iż Joffé czuje się silnie związany z Kambodżą, którą odwiedzał później wielokrotnie. Joffé swój talent do tworzenia pięknych wizualnie i poruszających obrazów potwierdził w 1986 roku filmem "Misja". Historia XVIII-wiecznych jezuickich misjonarzy czyniących w Ameryce Południowej swoją powinność wbrew cynicznym, politycznym machinacjom nagrodzona została Złotą Palmą na MFF w Cannes i otrzymała Oscara za najlepsze zdjęcia oraz 6 nominacji do tej nagrody, w tym kolejną nominację dla Joffé za reżyserię. Kolejne filmy: "Projekt Manhattan" oraz "Miasto radości", choć dobrze oceniane, nie powtórzyły sukcesu poprzednich obrazów. W 1993 roku Joffé zaskoczył, angażując się w realizację ekranizacji gry komputerowej "Super Mario Bros". Wizja reżysera miała trafiać w gusta dorosłych odbiorców, co doprowadziło do konfliktu z wytwórnią liczącą przede wszystkim na zyski z przyciągnięcia do kin młodszej widowni. W efekcie Joffé nie dokończył realizacji obrazu, zaś jego nazwisko nie pojawiło się w czołówce. Film okazał się spektakularną klapą, podobnie jak kolejny projekt reżysera - "Szkarłatna litera". Adaptacja klasycznej powieści Nathaniela Hawthorne'a została zmiażdżona przez krytyków i przyniosła duże straty finansowe. W 2000 roku Joffé przypomniał o sobie jednak filmem "Vatel", który spotkał się z pochlebnym przyjęciem krytyków. Szczególnie chwalono znakomite kostiumy i przepiękną scenografię.
W 2007 roku Joffé zrealizował horror "Sadysta". Film, nie dość, że otrzymał kiepskie recenzje, to wzbudził także spore kontrowersje za sprawą reklamujących go plakatów, które uznano za niesmaczne i mizoginiczne. Z kolei film "Gdy budzą się demony (2011)Gdy budzą się demony", opowiadający o dziennikarzu badającym przeszłość wpływowego duchownego przez pryzmat jego udziału w hiszpańskiej wojnie domowej, przyciągnął uwagę widzów i krytyków m.in. ze względu na częściowe sfinansowanie produkcji przez Opus Dei. Film zebrał głównie negatywne recenzje, choć publiczność przyjęła obraz nieco łaskawiej. Kolejny z projektów reżysera, inspirowany historią zespołu t.A.T.u dramat "You and I", przeszedł długą drogę od początku produkcji w 2007 r., przez pokaz ukończonego zaledwie w ok. 90% obrazu na MFF w Cannes w 2008 r., do premiery kinowej w Rosji w styczniu 2011 r. W roku 2015 premierę miały wyreżyserowane przez Joffé: telewizyjny miniserial "Texas Rising" oraz epicki romans "The Lovers".
W 2011 r. Joffe ogłoszony został oficjalnym patronem odbywających się w Kambodży Mistrzostw Świata Osób Niepełnosprawnych w Siatkówce. Reżyser aktywnie wspomagał również pozarządową organizację Cambodian Trust, której celem jest zapewnienie protez oraz odpowiedniej opieki dla ofiar działań wojennych. Ponadto jest członkiem zarządu organizacji humanitarnej "Operation USA".
W 1971 roku ożenił się z Jane Lapotaire. W 1973 roku urodził im się syn, Rowan Joffé. Rozwiedli się w 1980 roku. Później Joffé związał się z aktorką Cherie Lunghi, z którą ma córkę, Nathalie Lunghi.
Rolland Joffé urodził się w 1945 r. w Londynie (Anglia, Wielka Brytania). Zasłynął głównie dzięki filmom - "Pola śmierci" i "Misja". Oprócz reżyserii Joffé pisze także scenariusze, jest producentem filmowym i współautorem (wraz z E. Morricone) muzyki filmowej do wyreżyserowanego przez siebie "Projektu Manhattan". Rolland jest absolwentem Uniwersytetu w Manchesterze. Jeszcze w latach 70-tych nie krył swojego zainteresowania polityką. Uczęszczał na spotkania istniejącej wtedy - Rewolucyjnej Partii Pracy, nie będąc jednak nigdy jej członkiem.
Swoją karierę rozpoczynał od pracy w telewizji, reżyserując seriale. Jednak szybko zaangażował się w tworzenie ważniejszych przedsięwzięć filmowych i dzięki pomocy producenta Davida Puttnama zadebiutował na wielkim ekranie filmami, które na stałe wpisały się w kanony klasyki kina.
Późniejsze produkcje nigdy nie przyniosły mu już takiego rozgłosu i sukcesu, jak jego dwa pierwsze obrazy.
Swoją karierę rozpoczynał od pracy w telewizji, reżyserując seriale. Jednak szybko zaangażował się w tworzenie ważniejszych przedsięwzięć filmowych i dzięki pomocy producenta Davida Puttnama zadebiutował na wielkim ekranie filmami, które na stałe wpisały się w kanony klasyki kina.
Późniejsze produkcje nigdy nie przyniosły mu już takiego rozgłosu i sukcesu, jak jego dwa pierwsze obrazy.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
