Patrice Chéreau urodził się 2 listopada 1944 roku w Lézigné. Na początku reżyserował dla teatru i dzięki osiągnięciom w tej dziedzinie przez wiele lat stał na czele teatrów: Théâtre de Satrouville (1966-69), Théâtre National Populaire (1973-78), Théâtre des Amandiers (1982-90). W tym ostatnim, pod jego skrzydłami wykształciła się nowa generacja francuskich aktorów. Odnosił sukcesy także w operze. Pierwsze przedstawienie operowe zrealizował w 1969, potem zasłynął m.in. realizacjami „Lulu” (1972) i „Wozzeck” (1992). Swoją przygodę z kinem rozpoczął w 1974 roku filmem "La Chair de l’orchidee", melodramatem według powieści Jamesa Hadleya Chase’a, w którym wystąpiła Charlotte Rampling. Cztery lata później w opowieści o trudnościach z prowadzeniem małomiasteczkowej gazety - Judith Therpauve - obsadził Simone Signoret. Potem były m.in. nagrodzony Cezarem obraz "L'Homme blessé" (1983), "Hotel de France "(1987) czy "Królowa Margot" (1994) z udziałem Isabelle Adjani, Virny Lisi, Vincenta Perez i Daniela Auteuil oraz z muzyką Gorana Bregovića. Film ten okazał się jednym z największych sukcesów reżysera. Opowieść o okolicznościach, które doprowadziły do krwawej Nocy św. Bartłomieja, otrzymała Nagrodę Jury MFF w Cannes, pięć Cezarów, nominację do Oscara za najlepsze kostiumy i nominację do Złotego Globu w kategorii Najlepszy Film Zagraniczny. Kolejny sukces Chéreau to nagrodzony Cezarem film Ci, którzy mnie kochają wsiądą do pociągu z 1998 roku. Jego pierwszym anglojęzycznym obrazem była zrealizowana dwa lata później Intymność, nagrodzona Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie. Za tę, porównywaną do "Ostatniego tanga w Paryżu" (1972) Bertolucciego, historię miłości i erotycznej fascynacji, Chéreau otrzymał na tym samym festiwalu także indywidualną nagrodę za reżyserię. Twórca ten czasem pojawia się w filmach również jako aktor, m.in. w "Dantonie" (1983) Andrzeja Wajdy czy "Ostatnim Mohikaninie" (1991) Michaela Manna.