Lubiłam Lindsay, muszę to szczerze przyznać. Była (co ja mówię: jest) bardzo dobrą aktorką, jak na swój młody wiek (trudno szukać prawdziwych talentów wśród dwudziestokilkuletnich aktorów; owszem, są wyjątki), ale to pewnie sprawa doświadczenia, bo - jak wiadomo - dziewczyna szybko zaczęła karierę. Wszystko szło ładnie i gładko, co prawda, zdarzyło się jej kilka potknięć, ale wówczas nie były one na tyle wyraźne i poważne, by się nimi interesować. Dopiero jakiś czas później zaczęła się staczać. Narkotyki, alkohol, anoreksja... Pod tym względem bardzo zawiodłam się na LiLo i moja sympatia do jej osoby znacznie spadła. Myślałam, że to wszystko wina sławy i popularności, że sodówka uderzyła jej do głowy i po części to była prawda. Ostatnio jednak poczytałam trochę jej biografię i cóż, znalazło się w niej kilka przykrych faktów, które - moim zdaniem - miały znaczący wpływ na Lindsay. Matka, która pcha swoje dzieci w showbiznes, ojciec uzależniony od kokainy i alkoholu, kilkakrotnie przebywający w więzieniu... Lindsay nie miała w życiu dobrych wzorców. Owszem, nie ma ideałów. Ale dziewczyna po prostu od zawsze była wychowywana na tle kariery, z awanturującym się ojcem dla doprawienia atmosfery.
Przyznam szczerze, że gdy trochę poczytałam o życiu prywatnym LiLo, jej zachowanie znalazło jakieś usprawiedliwienie, poparcie, powód. Szkoda mi tej dziewczyny, bo problemy, w które tak często się pakuje, bardzo ją ograniczają. Wciąż mam nadzieję, że nadejdzie taki moment, gdy Lindsay się ustatkuje, przestanie skandalizować i wróci do swojego dawnego wizerunku, który - mam nadzieję - jeszcze w niej siedzi. Liczę na to, że LiLo jeszcze wyjdzie na prostą.
A jak wam się wydaje? Pokładacie w niej jeszcze chociaż odrobinę nadziei czy może uważacie, że stoczyła się dość nisko, by już się nie podnieść?