Biorąc Pod uwagę nick - można śmiało stwierdzić ,że sam/a nie masz lepszej opinii o sobie ;) Misją aktora jest zabawić towarzystwo - a nie głosić jakąś świętą prawdę czy inne tego typu bzdety. Aktor ma zagrać tak by podobało się ludziom - Mnie i wielu innym się podoba gra pana Leszka Lichoty. Liczba seriali nie ma nic do tego. Bo w porównaniu np do braci Mroczków pan Lichota wykazuje kunszt i zaangażowanie. A ogólnie do do opinii , naturalnie są gusta i guściki. Nie musi Pani/ Pan lubić danego aktora ale żeby kogoś nazywać prostytutką ? Gratuluję bycia takim świetnym ;)

1. Miałem zmienić ten nick, bo wiem, że istnieją osoby odbierające go w ten sposób, mimo wszystko nie chce mi się tworzyć nowych kont. Miałem na myśli raczej dystans, bynajmniej nie jakieś emocore i ujmowanie sobie czegokolwiek.
2. Zabawić towarzystwo ma klaun albo inny pajac. Odkąd teatr został zreformowany przez Stanisławskiego, przestał pełnić rolę jedynie zabawnej rozrywki dla tłuszczy. Oczywiście uważam, że poczucie humoru jest bardzo ważne, natomiast w serialach jakoś mi tego brakuje.
3. To powinnaś zapamiętać. Aktor nie ma się podobać, (czyli schlebiać masowym gustom, choć oczywiście to łatwiejsze i na pewno przyjemniejsze, przykład- popowe gwiazdki), Aktor ma PRZEKAZYWAĆ PRAWDĘ. Do teatru, na dobry film człowiek przychodzi by poznać jakąs prawdę o sobie i otaczających go ludziach, ideach, postawach itp.
4. Nie zwracaj się do mnie Pan/Pani, bo aż mi głupio;). (ale plus za kulturę osobistą:) )
5. Masz rację co, do języka. Czasem ulegam zacietrzewieniu, to właśnie przez brak dystansu, który chciałbym posiąść.
Jednak porównanie do prostytutki nie jest bezzasadne, gdyż jak mam nazywać aktorów/ki, piosenkarki, dziennikarzy, którzy sprzedają się za pieniądze( bardzo dobre, nie przeczę), tworząc coś czego sztuką nazwać nie można. Żeby móc nazwać się aktorem, trzeba mieć też określoną postawę, inaczej będzie się takim Lichotą z tasiemca. Tekst może trochę nadęty, ale cóż, nikt nie jest doskonały ;)

Ad 2. Nie tylko Stanisłowski reformował teatr, a już przydzielanie mu szczególnie przełomowej historycznie roli na przestrzeni wszystkich wieków to przegięcie :/ Tak w ogóle, przypominam, że w starożytnej Grecji teatr był obrzędem religijnym na cześć Dionizosa, a ogólne (i pierwsze) kanony tego, jak ma wyglądać przedstawienie teatralne, wyznaczyło m.in. 3 największych greckich tragików - Ajschylos, Sofokles i Eurypides. Twierdzenie w tym kontekście, że przed czasami Stanisławskiego teatr pełnił rolę jedynie "zabawnej rozrywki dla tłuszczy" brzmi niedorzecznie ;) Po co więc w ogóle wspominasz o Stanisławowskim? Jak widzisz, sam fakt, że wiesz, iż ktoś taki kiedyś był, nie dowodzi niczego - twierdzenie, że od jego czasów tylko klauny i pajace mają monopol na rozbawianie publiki, jest równie trafne jak to poprzednie :p.
Ad 3. Rola teatru na przestrzeni wieków się zmieniała, co udowodniliśmy wspólnymi siłami wyżej :p
Co więcej, teatr a film... tu pojawia się jeszcze więcej dysonansów, jeszcze trudniej jednoznacznie zdefiniować ich role - absolutnie nie zgadzam się z Twoim beztroskim uogólnieniem, że mają "przekazywać prawdę" i tyle. To, że Ty je tak odbierasz... nie znaczy, że tak jest ;) Przykładowo, mi bardzo trudno stwierdzić, by tacy Avengersi bądź aktorzy najbardziej podrzędnych komedii romantycznych mieli przekazywać jakąś prawdę, zapewnić ludziom swoiste katharsis podczas seansu itd. Zdecydowanie bliżej im do "zapewniania plebsowi rozrywki" ;) a w związku z tym walory estetyczny mogą być kluczowe! Nie zapominaj, że aktorzy porno to nadal aktorzy :D
Ad 5. To Twoje osobiste preferencje i Twoje osobiste wyobrażenia o tym, jaki aktor powinien być, a jaki nie... w związku z tym nie powinieneś ich narzucać innym. Wiesz, dla niektórych ważne może być, by aktor brał udział tylko w "ambitnych" produkcjach, jeśli ma się zwać "prawdziwym" aktorem, a inni uznają za normą, że początkujący aktor, aby się wybić, może brać udział w nieco dennych produkcjach, do których biorą ludzi bez doświadczenia ;) Dla mnie najważniejsze jest to, JAK aktor gra, a to, jakie ma osobiste poglądy, to mi zupełnie zwisa, dynda i powiewa ;) Co więcej, jeśli aktor umie przekonująco zagrać osobę o przeciwstawnych do własnych poglądach, to podnosi w moich oczach jego wartość, a nie odejmuje ;)

Lichota jest aktorem pokroju Małaszyńskiego czyli żadnym aktorem...

Moim zdaniem kwestia gustu.

Osobiście za Małaszyńskim nie przepadam i uważam, że do wielu produkcji biorą go ze względu na urodę i popularność, a nie talent. Dobrym przykładem tego może być chociażby film "Katyń" z 2007 r. Andrzeja Wajdy, gdzie buźka Małaszyńskiego zajmuje połowę plakatu, podczas kiedy sam Małaszyński pojawia się w filmie dosłownie na chwilkę, zajmując bardzo drugorzędną rolę, której odegranie trudno nazwać popisem (czy też wyzwaniem) aktorskim...

O Lichocie mam większe mniemanie z prostego powodu - swojego czasu oglądałam ten serial "Na Wspólnej" i on tam autentycznie błyszczał, zdobywając sobie sympatię widzów, a rolę i dialogi miał równie przeciętne, co inni aktorzy. Nie mam jednak pojęcia, jak wypada w innych produkcjach (jeśli wszędzie gra w ten sam sposób, to już dobrym aktorem go nie nazwę), więc nie mam zamiaru go jakoś zaciekle bronić.

Z tej wypowiedzi wnioskuję, że Lichota pozuje na polskiego Brando. Marlon Brando mówił w podobnym tonie o zawodzie aktora z wrodzonej przekory, a Lichota tymi słowy opisuje swój żenujący dorobek zawodowy.