Poziom skupienia, głębia dostrzegania obrazów oraz ich interpretacji u dzisiejszych widzów są obecnie na niskim poziomie. Często, przez to ciekawe filmy zderzają się z widownią kolejnych komedii romantycznych i kiepskich filmów sensacyjnych, oduczeni myślenia i nauczeni tych samych scenariuszy powtarzających się w kolejnych filmach, wypełnionych coraz to mniej profesjonalnymi aktorami. Doprowadza to do tego, że największą grupą widzów są ludzie, którzy w ogóle kina nie rozumieją i krytykują produkcje które nagle wymagają od nich myślenia i jakiejś wiedzy o świecie czy tym, że istnieje filozofia i logika w naszym życiu. Zmuszeni do myślenia są rozczarowani, że znów nie dostali Avengersów 10 i Listu do M 9, tracą obiektywny punkt widzenia gubiąc się w coraz mniej złożonym procesie myślenia, który doprowadził do tego, że są na świecie ludzie oglądający programy typu trudne sprawy. W finale dochodzi do sytuacji w której widz nie rozumie sensu filmu ani jego morału przez co wychodzi niezadowolony z doświadczenia seansu. Łatwiej zracjonalizować sobie, że film był kiepski i negatywnie go ocenić aniżeli pogodzić się z myślą, że może lepiej nie wystawiać oceny jak czegoś nie rozumiem i pogodzić się z faktem, że trzeba pobudzić myślenie i spojrzeć na świat szerzej.