June Allyson

Amerykańska aktorka, popularna w latach 40. i 50. W dzieciństwie uległa wypadkowi, a jako formę rehabilitacji zaproponowano, aby mała pływała i uczęszczała na lekcje tańca, które zaowocowały debiutem na Broadwayu w musicalu "Sing Out The News" w 1938 roku. Po występie na scenie w sztuce "Best Foot Forward" z 1941, została wybrana do zagrania tej samej roli w filmie. To zapoczątkowało udział w kolejnych obrazach: "Dwóch dziewczynach i żeglarzu", "Good News", "Trzech muszkieterach", "Małych kobietkach" czy "Historii Glenna Millera". W 1945 roku wyszła za mąż za aktora Dicka Powella, z którym przeżyła 13 lat. Miała z nim syna i adoptowaną córkę. Po jego śmierci w 1963 postanowiła zrezygnować z aktorstwa. Potem była jeszcze zamężna dwukrotnie. W 1959 roku stała się bardzo popularna za sprawą telewizyjnego show "The DuPont Show with June Allyson". W latach 70. powróciła na Broadway, co sprawiło jej dużą radość, ponieważ nie grała na scenie już od kilku lat. Filmy, w których wystąpiła to m.in. "Muzyka dla milionów","Her Highness and the Bellboy", "High Barbaree", "Słowa i muzyka", "The Reformer and the Redhead", "Too Young To Kiss", "Arena walki", czy "Kobiecy świat". W 1982 roku wydała swoją autobiografię. Po całkowitej rezygnacji z gry aktorskiej występowała w telewizji. Aktorka zmarła 8 lipca 2006 roku. Ma swoją gwiazdę na Hollywood Walk Of Fame.

June Allyson, a właściwie Eleanor Geisman, urodziła się 7 października 1917 roku w Nowym Jorku. Zadebiutowała w 1937 w filmie kryminalnym "Pixilated". Od 1938 roku występowała jako chórzystka i tancerka rewiowa na Broadwayu. W latach 40. osiągnęła sporą popularność w serii musicali MGM, m.in. w "Zwariowanej dziewczynie", "Lekkomyślnej siostrze" i "Good News". Obdarzona ciepłym zmysłowym głosem, wcielała się w role typowych dziewcząt z sąsiedztwa, które wywierają elektryzujący wpływ na mężczyzn. W 1951 roku otrzymała Złoty Glob za występ w filmie "Too Young to Kiss". W latach 50. zagrała w kilku ważnych rolach dramatycznych np. w "Radzie nadzorczej" oraz "Historii Glenna Millera". W latach 60. na dużym ekranie pojawiała się dość sporadycznie, częściej można ją było ujrzeć w telewizji.