Janusz Kurczab

Jest autorem i współautorem następujących książek:
- 1976 r. - "Filar Kazalnicy";
- 1981 r. - "Ostatnia bariera – K2 8611 m";
- 1983 r. - "Na szczytach Himalajów" razem ze Zbigniewem Kowaleskim;
- 1991 r. - "Najpiękniejsze szczyty tatrzańskie";
- 1995 r. - "Filar Kazalnicy oraz historia zdobywania ściany Kazalnicy Mięguszowieckiej";
- 1999 r. - "Najpiękniejsze polskie szczyty";
- 2008 r. - "Polskie Himalaje" tomy I - VI;
- 2011 r. - "Wokół Annapurny i Dhaulagiri. Trasy i szczyty trekkingowe"; "Wokół Everestu i Makalu. Trasy i szczyty trekkingowe"
- 2013 r. - "Himalaje Nepalu. Przewodnik trekkingowy".

W 2015 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł po długiej chorobie w Warszawie (Polska), został pochowany na miejscowym Cmentarzu Bródnowskim.

Będąc zawodnikiem uprawiającym szermierkę odniósł następujące sukcesy:
- 1957 r. - Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa;
- 1960 r. - Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa;
- 1961 r. - Mistrz Polski w szpadzie; Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa; Puchar Europy z drużyną Legii Warszawa;
- 1962 r. - Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa;
- 1963 r. - Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa;
- 1964 r. - Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa;
- 1965 r. - Mistrz Polski w szpadzie;
- 1966 r. - Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa;
- 1967 r. - Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa;
- 1968 r. - Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa;
- 1969 r. - Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa;
- 1971 r. - Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa;
- 1973 r. - Drużynowy Mistrz Polski z Legią Warszawa.