David Byrne I

David Byrne najbardziej znany jest jako frontman i tekściarz zespołu Talking Heads tworzącego muzykę nowej fali i post-punk. Jest też solowym artystą, którego szerokie spektrum gatunkowe sprawia, że muzyka jego zespołu brzmi normalnie w porównaniu z jego własną twórczością.

Urodził się 14 maja 1952 roku w Dumbarton w Szkocji. Rodzina przeprowadziła się do Kanady, gdy miał 2 lata. Głównym powodem wyjazdu z Wysp Brytyjskich nie było poszukiwanie pracy przez ojca, lecz niesnaski w dwóch szkockich rodzinach spowodowane ślubem katolika Toma z prezbiterianką Emmą.W wieku 3 lat nieustannie używał swojego fonografu, a gdy miał 5 lat nauczył się gry na harmonice. Parę lat później rodzina przeprowadziła się do USA. Nie został przyjęty do szkolnego chórku, ponieważ stwierdzono, że fałszuje i jest zbyt zamknięty w sobie. Przed rozpoczęciem nauki w szkole średniej umiał już grać na gitarze, akordeonie i skrzypcach.

Podczas nauki w liceum rozpoczął muzyczną karierę w zespole Revelation. Od 1971 do 1972 roku był członkiem duetu Bizadi with Marc Cahoe. Uczęszczał do Rhode Island School of Design oraz Maryland Institute College of Art, studiów nie ukończył. W 1973 roku razem z Chrisem Frantzem, kolegą ze studiów założyli grupę The Artistics. Zespół rozwiązał się rok później, a Byrne, Frantz i jego dziewczyna, Tina Weymouth przeprowadzili się do Nowego Jorku. David i Chris nie byli w stanie znaleźć basisty, więc przekonali Tinę, aby nauczyła się grać na gitarze basowej. Byrne udzielał jej lekcji. Pracowali na etacie jednocześnie ćwicząc i grając razem. W 1975 roku założyli zespół Talking Heads, na pierwszym koncercie wystąpili w czerwcu tego samego roku. Byrne zrezygnował z pracy w 1976 roku i zespół podpisał umowę z wytwórnią Sire Records. Rok później do grupy dołączył multiinstrumentalista Jerry Harrison. Zespół wydał 8 albumów studyjnych za nim zawiesił działalność w 1988 roku. W 1991 roku grupa wydała singiel "Sax and Violins", jej członkowie ogłosili definitywny koniec działalności zespołu. W 2002 roku z okazji włączenia Talking Heads do Rock and Roll Hall of Fame formacja wykonała 4 utwory.

David Byrne rozpoczął solową karierę w 1979 roku współpracą z Brianem Eno. Rezultatem tej kolaboracji był wydany 2 lata później album "My Life in the Bush of Ghosts". Płyta została przychylnie odebrana wśród krytyków m. in. ze względu na wczesne użycie analogowego samplowania i wstawienia wyrwanych z kontekstu głosów (m.in. kaznodziei radiowego, polityków, egzorcysty, mułłów, chóru religijnego) i „niepasujących” odgłosów. W tym samym roku skomponował muzykę do baletu "The Catherine Wheel", który był wystawiany na Broadwayu. W 1986 roku napisał scenariusz oraz wyreżyserował film "Prawdziwe historie", w którym także zagrał. Był też głównym twórcą muzyki do obrazu. W tym samym roku napisał piosenkę "Loco de Amor" razem z Celią Cruz do "Dzikiej namiętności" Jonathana Demme'a. W 1987 roku skomponował muzykę razem z Ryuichi Sakamoto i Cong Su do filmu "Ostatni cesarz" Bernardo Bertolucciego. Ścieżka dźwiękowa przyniosła mu m. in. Oscara. W tym samym roku Oliver Stone wykorzystał jego muzykę do "Wall Street". Rok później napisał muzykę do filmu "Poślubiona mafii" Jonathana Demme'a. W 1989 roku wydał album "Rei Momo". Na płycie znalazły się utwory w stylistyce afrokubańskiej, afro-latynoskiej i brazylijskiej. W latach 80. skomponował muzykę do 2 sztuk teatralnych Roberta Wilsona. 

Byrne jest również artystą plastykiem. Od lat 90. jego prace są wystawiane w galeriach sztuki współczesnej i muzeach. W 1992 roku wydał album "Uh-Oh", na którym znalazła się sekcja instrumentów dętych blaszanych. W 1994 roku nagrał płytę "David Byrne", na której umieścił single "Angels" i "Back in the Box". W 1995 roku nagrał razem z Seleną utwór "God's Child (Baila Conmigo)". 2 lata później współpracował z orkiestrą dętą Black Cat Orchestra przy albumie "Feelings". 

W 2001 roku jego singiel "Like Humas Do" został wybrany przez Microsoft do promocji Windows Media Player dla Windows XP. W 2003 roku pojawił się jako on sam w 18 odcinku 14 sezonu serialu "Simpsonowie". W tym samym roku skomponował muzykę do filmu "Młody Adam". Rok później wydał album "Grown Backwards", na którym znalazły się 2 operowe arie. W 2005 roku rozpoczęła działalność jego własna internetowa stacja radiowa, Radio David Byrne. Co miesiąc publikował tam składankę utworów, które mu odpowiadały. Na jego playlistach znalazły się piosenki afrykańskiego popu, klasyki muzyki country, vox humana, klasyczna opera i ścieżki dźwiękowe z włoskich filmów. Byrne działa na rzecz popularyzacji kolarstwa jako głównego środka transportu. Przez większość życia poruszał się rowerem, będąc w Nowym Jorku. W Los Angeles jeździ samochodem. W 2008 roku zaprojektował serię stojaków na rower, które przez rok stały na ulicach Nowego Jorku (często nawiązywały kształtem do miejsc, przy których były umieszczone np. znak dolara przy Wall Street). 2 jego stojaki zostały na stałe przy Brooklyn Academy of Music. W tym samym roku nagrał album "Everything That Happens Will Happen Today", na którym współpracował ponownie z Brianem Eno oraz skomponował muzykę do drugiego sezonu serialu "Trzy na jednego". Wystąpił też na specjalnym koncercie poświęconym twórczości Paula Simona. W 2009 roku wystawił na aukcję charytatywną swój rower składany, aby wesprzeć London Cycling Campaign. W tym samym roku przyznał, że cierpiał na zespół Aspergera. W 2010 roku jego oryginalne dzieła znalazły się na wystawie "The Record: Contemporary Art and Vinyl" w Nasher Museum of Art przy Duke University. W tym samym roku wystąpił na konferencji TED, gdzie wypowiadał się na temat wpływu architektury na muzykę. W 2011 roku skomponował muzykę do filmu "Wszystkie odloty Cheyenne'a" Paolo Sorrentino. W tym samym roku Oliver Stone wykorzystał jego muzykę do obrazu "Wall Street: Pieniądz nie śpi". W 2012 roku opublikował płytę "Love This Giant", na której współpracował z St. Vincentem. W 2018 roku wydał album "American Utopia".

W 2020 roku wystąpił na Broadwayu w zmodyfikowanym przedstawieniu muzycznym, w którym prezentował dorobek z całej swojej kariery kompozytorskiej. Występ został nagrany przez Spike'a Lee i zaprezentowany jako film muzyczny pt. "David Byrne: American Utopia".