Chloë Sevigny

Chloë Sevigny urodziła się 18 listopada 1974 roku w Darien (Connecticut, USA). Uczęszczając do szkoły średniej w zamożnej dzielnicy miasta, zaczęła spędzać sporo czasu w nowojorskim Greenwich Village w towarzystwie zbuntowanych, poszukujących swojej życiowej drogi, nastolatków i artystów. W wieku 18 lat ostatecznie przeprowadziła się do Nowego Jorku (Nowy Jork, USA), gdzie jej oryginalna uroda oraz wyczucie stylu, umożliwiły jej pracę modelki. Pracowała m.in. dla magazynu dla nastolatków "Sassy" oraz firmy Miu Miu. Występowała także w teledyskach zespołów takich jak Sonic Youth oraz The Lemonheads. W połowie lat dziewięćdziesiątych była postrzegana jako część nowojorskiej bohemy artystycznej, a jeden z dziennikarzy gazety "The New Yorker" nazwał ją "najfajniejszą dziewczyną na świecie (the coolest girl in the world)".

W filmie zadebiutowała w 1995 roku w kontrowersyjnym obrazie "Dzieciaki" na podstawie scenariusza Harmony Korine'a, którego poznała jeszcze w czasach, gdy była nastolatką. Chloë zainspirowała niektóre wątki scenariusza tego filmu. Następnie, zagrała w debiucie reżyserskim Korine'a,"Skrawki", w którym zaprojektowała kostiumy. Para spotykała się wówczas zarówno na planie, jaki i poza nim.

Krytycy żywo zareagowali na jej kreację w filmie "Rytmy nocy". W tym samym roku Sevigny partnerowała Woody Harrelsonowi i Elisabeth Shue w produkcji "Palmetto". W 1999 roku pojawiła się w trzech filmach, które nie przeszły bez echa. Pierwszy to obraz Harmony Korine'a "Julien Donkey-Boy", a kolejne to, "Mapa świata" z Julianne Moore i Sigourney Weaver w rolach głównych oraz zainspirowany autentyczną historią Brandon Teeny, "Nie czas na łzy", historia młodej kobiety, która czuje się mężczyzną. Chloë wcieliła się tu w postać Lany Tisdel, młodej dziewczyny z patologicznej rodziny, którą urzeka ciepło i oddanie głównej bohaterki. Ta kreacja przyniosła jej m.in. nominację do Oscara w kategorii najlepszej aktorki drugoplanowej. Rok 2000 to dla Chloë m.in. rola w długo oczekiwanym "American Psycho" opartym na powieści Breta Eastona Ellisa. Kolejne lata przyniosły role w takich obrazach jak m.in. kontrowersyjny "Brązowy królik", "Pierwsza strona", czy też głośny "Dogville" Larsa von Triera. Wspomnieć należy także je występ u Woody'ego Allena w filmie "Melinda i Melinda".

Chloë nadal łączy karierę aktorską z modelingiem, od czasu do czasu pojawiając się w przeróżnych kampaniach reklamowych. Nie zapomina też o działalności charytatywnej.