Ale chodzi właśnie o jej pokorę, o poświęcenie i nie tylko, jak pokazali to w Teatrze Powszechnym, w odniesieniu do samego Raskolnikowa. W powieści z jakiejś przyczyny najpierw długo słyszymy o Soni, żeby dopiero potem ją poznać. Jej łagodna pokora jest przecież kontrastem do pychy Raskolnikowa i jest przyczynkiem do jego przemiany. Ograniczenie jej poświęcenia do Raskolnikowa i równoczesne zmienienie pokory na pychę sprawia, że przesłanie powieści zmienia się w starą lichwiarkę tj. nie żyje.

A ja mysle ze Mistrz dokonale wiedział co robi nadajac taki a nie inny charakter Sonii. Zmienienie jej osobowosci w filmie to moze byc gruba pomylka.

"Zbrodnia i kara" ma sens tylko wtedy, gdy Sonia jest taka właśnie, jaką wykreował ją Mistrz.
Bo jak to by tak mogło być inaczej... Spotyka się ogień z innym ogniem - i mamy pożar. A w książce ogień (Rodion = pycha, przekonanie o własnej wielkości) spotyka się z wodą (Sonia = pokora, skromność). I woda ten ogień gasi, co wychodzi ogniowi na dobre.
Dostojewski opierał swoje dzieła na ideologii chrześcijaństwa, wobec tego odebranie Sonii charakteru "książkowego" jest co najwyżej sparodiowaniem jej relacji z Rodką.

No i święta prawda.