Jeśli chodzi o trzecia część Zabójczej Broni, jest to zdecydowanie najbardziej komediowa część ze wszystkich. O ile w drugiej odsłonie zachowano idealny balans między mrokiem a komedią, to tutaj te humorystyczne wstawki przeważają nad dramaturgią. Oczywiście nadal jest to świetne kino, ale dla osób, które lubiły ten mroczy pazur i charakter serii mogą być tutaj delikatnie zawiedzione. Po raz kolejny świetne zagrana rola Leo Getza, który rozbrajał mnie swoimi tekstami. Scena na lodowisku jest chyba moją ulubioną z tej części. Czarny charakter lepszy od tego z jedynki, ale na pewno nie przebił złego z drugiej odsłony. Sama intryga całkiem niezła. Tradycyjnie mamy tutaj sporo widowiskowych scen pościgowych, strzelaniny i sporą dawkę humoru. Jeśli chodzi o zakończenie, to tutaj postanowili bardziej w klimacie pierwszej odsłony zakończyć happy endem. Wydaje się, że Riggs w końcu ma szanse ułożyć sobie życie z kobietą, która jest jego żeńskim odzwierciedleniem. Dodatkowo Roger decyduje się nie przechodzić na wcześniejszą emeryturę i doczekać do przymusowej co daje jeszcze kilka lat wspólnej pracy legendarnemu duetowi. Warto zaznaczyć, że ta część jako pierwsza doczekała się dodatkowej sceny po napisach. W ostatniej scenie filmu, kiedy Roger i Riggs wsiadają do samochodu, dostają zgłoszenie na radio, iż niedaleko nich ktoś podłożył bombę w budynku. Jest to oczywiście nawiązanie do początku filmu, kiedy nasi bohaterowie zaliczyli wtopę w identycznej sytuacji, nie czekając na saperów oraz samemu próbując rozbroić ładunek, doprowadzając do eksplozji. Chłopaki przyjmują zgłoszenie, ale tym razem Riggs obiecuje poczekać na saperów. Po napisach widzimy scenę, w której nasi bohaterowie docierają na miejsce. Riggs chce ponownie wysiąść z auta, lecz w tym momencie budynek eksploduje i to nie z winy naszych bohaterów. Policjanci w popłochu się wycofują, a Roger krzyczy, że jest już na to za stary. Niby mały detal i raczej humorystyczna pierdołka, ale mimo wszystko uśmiałem się na sam koniec,