Bardzo klimatyczny i jakościowy slasher. Wyraźnie bawi się konwencją, a jednocześnie oddaje hołd wielu starym klasykom krwistoczerwonej odmiany horroru. Na początku może się wydawać jeszcze nudnawno, ale to druga połowa filmu robi tu robotę. Pomimo motywów znanych chyba każdemu fanowi horroru, są pewne elementy, które odświeżają "X". Chociażby to stare małżeństwo, które w tym filmie wciela się w rolę czarnych charakterów. Postaci te są jednak jeszcze bardziej nietypowe, gdy przedstawia się nam ich pobudki, które motywują ich do okrutnych działań. Miłość, pożądanie, przywiązanie... to wszystko odgrywa w tym filmie równie ważną, jeśli nie ważniejszą rolę, niż sama jatka i właśnie dlatego im bliżej końca tym film nabiera coraz to bardziej dziwnego, smutnawego wydźwięku.

Mimo niezbyt ambitnej tematyki (przynajmniej powierzchniowo), obsada aktorska daje radę wytworzyć postaci, które trzymają się kupy i które da się na ekranie oglądać. Film ma swoje oczywiste walory wizualne, przyjemną, mroczną plastykę, ale również dźwiękowe, gdyż muzyczne akcenty dobrze oddają charakter tego filmu. Co do akcentów horrorowych - jest wyczuwalne napięcie, nawet jeśli na ogół bardziej chodzi o formę, niż o treść. Morderstwa prezentują się... zmysłowo :) Choć co niektórzy będą się skarżyć na małą oryginalność w sposobie uśmiercania ofiar.

Nie ukrywam, że dla mnie ten film to trochę zaskoczenie. No bo czytając krótki opis filmu trudno byłoby oczekiwać cudów. I cudów może nie ma, ale jest to po prostu bardzo dobry horror, ze świeżym komentarzem i pomysłem, które tak rzadko się w ostatnich latach zdarzają.