Emilie od szóstego roku życia była molestowana przez ojczyma. W wieku 12 lat zdecydowała się to ujawnić, a sprawca został skazany i trafił do więzienia. Po kilku latach pobytu w rodzinie zastępczej 18-letnia Emilie wraca do rodzinnego domu, aby wspólnie z matką wytłumaczyć przybranemu rodzeństwu traumatyczne zdarzenia. Musi również wrócić do sądu i wziąć udział w przesłuchaniu sprawcy, który ma zapłacić jej odszkodowanie. Film portretuje dwa lata zmagań Emilie z trudną przeszłością. Poznajemy ją, gdy ma 18 lat i podejmuje heroiczną próbę uporania się z koszmarem, jaki zgotował jej ojczym.
"Wydaje mi się, że jego życie będzie łatwiejsze niż moje" - wyznaje matce ze świadomością ciężaru, jaki w sobie nosi. Odczuwa lęk, smutek i ból, którego niczym nie da się ukoić. W sądzie jest przerażona na widok sprawcy, bo tego, co zrobił jej w dzieciństwie, nie da się łatwo zapomnieć. Czy po takich przeżyciach można kiedykolwiek zacząć życie od nowa? Czy dorosłość jest w ogóle możliwa, gdy ktoś brutalnie wyrwał nam dzieciństwo? Film w niezwykle intymny sposób portretuje odważną walkę bohaterki o odzyskanie życia i godności. Pokazuje również, w jaki sposób można mówić o trudnych doświadczeniach i próbować je oswajać.