Małomiasteczkowy "zły zastępca" przemieniony w wilkołaka - banalnie proste i chwytliwe zarazem. "Wolfcop" to niskobudżetowa czarna komedia, składająca hołd klasycznemu kinu grozy (od Chaneya przez Landisa po Nicholsona). Hołd to całkiem wdzięczny, film Deana budzi sympatię, nawet jeśli to tylko kolejna niezależna produkcja "z jajem", o której niedługo ludzkość zapomni. Dla mnie największym plusem pozycji są jej bezpretensjonalność oraz wyraźne przywiązanie do tradycji. "Wolfcop" wystrzega się technik komputerowych, tego całego tandetnego CGI, jeszcze raz udowadniając, że stare dobre tricki i zalatująca kiczem charakteryzacja, wciąż posiadają nieodparty urok i działają bez zarzutu. Sam scenariusz nie jest wart funta kłaków, znajdziemy w nim jedynie oklepane rozwiązania i schematy, humor raczej głupawy i niezbyt przy tym zabawny, ale oglądało się, nie wiedzieć czemu, naprawdę przyjemnie. Sam tytuł mógłby zwiastować zarówno niestrawny, amatorski koszmarek, jak i anarchiczną zabawę bez hamulców. Ten "wilczy glina" plasuje się gdzieś pośrodku: można by oczekiwać odeń znacznie więcej atrakcji i mniej przywiązania do gatunkowych klisz, ale powodów do wstydu bynajmniej nie ma. Sequel tymczasem ponoć już w drodze.