Do małego miasteczka na Dzikim Zachodzie przybywa trzech mężczyzn: Jack Colby (Lee van Cleef), Jim Pierce (Robert J. Wilke) oraz Ben Miller (Sheb Wooley). Od razu udają się oni na stację kolejową w oczekiwaniu na przybycie pociągu z ich kompanem, Frankiem Millerem w środku. Miller (Ian MacDonald) został właśnie ułaskawiony i po pięciu latach odsiadki opuszcza więzienie, do którego wpakował go szeryf William Kane (Gary Cooper). Tymczasem Kane właśnie poślubia młodą kwakierkę Amy Fowler (Grace Kelly) i jest gotów zrezygnować z posady szeryfa. Opuszcza nawet miasto ze swoją świeżo poślubiono żoną, ale poczucie obowiązku każe mu wrócić i stawić czoła bandytom. Z tym, że nikt w miasteczku nie jest skory do pomocy.

Film rozpoczyna się śliczną balladą Dimitri Tiomkina, która jednak szybko ustępuje bardziej drapieżnym dźwiękom. W ten prosty sposób Fred Zinnemann daje nam do zrozumienia z czym będziemy mieli do czynienia. Rozumiemy, że do sielskiej krainy przybywa zło i zepsucie. Następuje zderzenie spokojnego, melancholijnego Zachodu symbolizowanego przez małe miasteczko i zajmujących się swoimi sprawami mieszkańców, z pełnym agresji i surowym Dzikim Zachodem symbolizowanym przez bandytów. Westerny jako gatunek filmowy zrodzony w Ameryce niemal od zawsze służył ich obywatelom jako nośnik aktualnych problemów polityczno-społecznych i nie inaczej jest w przypadku właśnie tego obrazu. W latach 30 i 40 w Stanach Zjednoczonych to głównie miasta uważano za siedliska zła, stąd też akcja filmów noir, które poruszały problemy zbrodni, oszustwa, zepsucia, korupcji była umieszczana w wielkich miastach. Ten stan rzeczy nie zmienił się i w latach 50, miasta wciąż były pełne niebezpieczeństwa, ale zbrodnia zaczęła również być zauważana na przedmieścia czy w małych miasteczkach. Jeszcze w 1950 roku bohater filmu Asfaltowa dżungla grany przez Sterlinga Haydena próbował uciec z zepsutego miasta do wyidealizowanej wsi, co pewnie w kolejnych latach mogło zostać przedstawione zgoła inaczej. Oczywiście zbrodnia nawiedzała małe miasteczka i przedmieścia już wcześniej, m.in. w Cieniu wątpliwości Hitchcocka, a Zinnemann nam tylko o tym przypomina- nigdzie nie jest się w pełni bezpiecznym.

Pełna recenzja na moim fejsbukowym blogu Wieczorny Seans Filmowy. Link do fanpage'a na moim profilu. Zapraszam!